รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 399

แต่หลังจากเห็นข้อความของไมค์ เขาก็ระงับเอาไว้

‘ช่างเถอะ ไม่สนแล้ว!’

‘แค่แกล้งทำเป็นไม่รู้อะไรไปซะ’

ครั้งนี้เจ้านายทำมากเกินไปจริง ๆ

จะเอาตัวฉินอันอันไปโดยไม่ยอมให้คนในครอบครัวติดต่อได้ยังไง?

เปลี่ยนจากไมค์เป็นเขา เขาก็คงโกรธจัดเช่นกัน

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว จนถึงเวลาสิบเอ็ดโมง

เสี่ยวหานไม่ได้ป่วนพิธีศพ เขาไม่เห็นแม้แต่เงาของเสี่ยวหานด้วยซ้ำ

ไม่รู้ว่าเสี่ยวหานวางแผนในใจไว้ว่ายังไง

ไม่ว่าแผนของเขาจะเป็นเช่นไร เขาคงจะรู้ว่าทำได้ยากจึงยอมแพ้ไปแล้ว

หลังจากพิธีศพเสร็จสิ้นลง เหล่าแขกที่มาร่วมงานต่างทยอยมุ่งหน้าไปทานอาหารกลางวันที่โรงแรม

โจวจื่ออี้เดินไปหาฟู่สือถิง

“เจ้านายครับ”

ฟู่สือถิงหยุดชะงัก แล้วหันมามองเขาด้วยสายตาเย็นเยือก

โจวจื่ออี้กล่าวอย่างลำบากใจ “ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ”

ฟู่สือถิงได้ยินแล้วก็ก้าวเท้าไปที่ลานจอดรถ

โจวจื่ออี้รีบเดินตามเขาไปอย่างรวดเร็ว รวบรวมความกล้าแล้วถามว่า “เจ้านายรับ คุณฉินอยู่กับคุณใช่ไหมครับ? ลูกทั้งสองคนของเธอเป็นห่วงความปลอดภัยของเธอมาก…”

ลูกกระเดือกฟู่สือถิงขยับขึ้นลง เขาพูดเสียงแห้บพร่า “เธอยังไม่ตาย”

โจวจื่ออี้ถึงกับงง

‘ทำไมถึงเป็นคำตอบเช่นนี้?’

‘เธอยังไม่ตายหมายความว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ใช่ไหม? แต่ว่าชีวิตไม่ดีงั้นเหรอ?’

‘กำลังจะตายก็สามารถพูดได้ว่ายังไม่ตายเหมือนกัน’

‘เพราะฉะนั้นอาการของเธอตอนนี้เป็นยังไงกันแน่?’

ขณะที่โจวจื่ออี้อยู่ในสภาวะมึนงง ฟู่สือถิงเดินไปถึงรถโรลส์รอยซ์สีดำแล้ว

บอดี้การ์ดเปิดประตู และรายงานเขาด้วยสีหน้าจนหนทาง “คุณอิ๋นอิ๋นรอคุณอยู่ในรถ”

ฉินอันอันนอนอยู่บนเตียงสีขาวขนาดใหญ่ ดวงตาทรงแอปริคอตลืมตาขึ้นช้า ๆ

ตอนที่เธอหลบหนีเมื่อคืนนี้ เอพบกับหมาป่าตัวหนึ่งในป่าลึก

ถ้าหากไม่ใช่พี่สามมอบกริชคมกริบให้เธอตอนปล่อยเธอหนีไป เธอคงถูกหมาป่าฉีกเป็นชิ้น ๆ เมื่อคืนนี้ คงไม่เหลือแม้แต่กระดูก

เธอไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งตัวเองจะต้องยกมีดขึ้นสู้กับหมาป่าในป่าลึกเช่นนั้น

เธอโชคดีมาก หมาป่ากัดเธอหนึ่งครั้ง เธอก็แทงมันหนึ่งครั้ง

นับว่าเป็นการต่อสู้ที่เสมอกัน

หลังจากที่หมาป่าถูกแทง มันก็ไปหนีอย่างตื่นตระหนก

แล้วเธอก็หมดสติไปเพราะเสียเลือดมาก

ก่อนที่เธอจะหมดสติไป เธอแน่ใจว่าตัวเองกำลังจะตาย

คิดไม่ถึงว่า เธอจะยังมีชีวิตอยู่…

หลังจากคิดถึงประสบการณ์ที่ผ่านมาเมื่อคืนนี้ในใจแล้ว เธอจึงมองไปยังห้องที่ไม่คุ้นเคยและเกิดคำถามขึ้นในใจ

‘ฟู่สือถิงเป็นคนพาเธอกลับมาเมื่อคืนนี้งั้นเหรอ?’