รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 465

“ทำไมจู่ ๆ คุณถึงพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา?” เขาไม่อยากเถียงกับเธอ เพราะเขากับเธอยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่เพิ่มเข้ามานั่นคือลูก

“ทำไมจะพูดไม่ได้? บางเรื่องที่ไม่ได้พูดไม่ได้หมายความว่ามันจบนะ!” เธอรู้ว่าการคิดบัญชีเก่านั้นไม่ดี แต่ถ้าไม่ทำและไม่ได้อธิบายให้ชัดเจน มันก็จะกลายเป็นมีดเล่มคมที่แทงหัวใจของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เขาดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนแล้วพูดด้วยเสียงแผ่วเบา “คุณไม่ได้บอกว่าอยากนอนเหรอ? นี่ผมรบกวนคุณหรือเปล่า?”

จู่ ๆ แก้มของเธอก็แนบลงบนหน้าอกที่ร้อนผ่าวของเขา ซึ่งทำให้เธอตื่นตระหนก!

เธอผลักเขาออกอย่างแรง จากนั้นจึงล้มตัวนอนหันหลังให้เขา

เขาจ้องมองร่างบางของเธออย่างว่างเปล่า หัวใจของเขาบีบรัด

เธอยังไม่ได้บอกเขาว่าแม่ของเขาพูดอะไรกับเธอก่อนที่จะเสียชีวิต

แต่แน่นอนว่าเขาไม่กล้าถามต่อ

ลำพังเขาไม่ถามเธอก็โกรธเขาอยู่แล้ว ยิ่งถ้าเขาถามต่อ เธอก็จะโกรธมากยิ่งขึ้น

เขาดึงผ้านวมคลุมตัวเธอแล้วนอนลงข้าง ๆ เธออีกครั้ง

.…..

เวลาหกโมงเย็น

ไมค์และโจวจื่ออี้กลับมาพร้อมเด็ก ๆ ทั้งสองคน

เมื่อเปิดประตูเข้ามา พวกเขาก็เห็นฉินอันอันนั่งดูทีวีอยู่บนโซฟา

“อันอัน ฉันเอาอาหารเย็นมาให้เธอ” ไมค์เอาอาหารเย็นมาให้เธอพลางเปิดดู “มีผลไม้ ข้าวต้ม อาหารจานเย็นที่เธอชอบ... ลองชิมดูสิ”

ฉินอันอันเหลือบมองอาหารเย็น ทันใดนั้นท้องของเธอก็ส่งเสียงคำรามออกมา

“แม่! แม่มีน้องอยู่ในท้องทำไมไม่บอกหนูกับพี่ล่ะ?” รุ่ยลาเดินไปหาฉินอันอันแล้วนั่งลงพลางขมวดคิ้วโกรธเล็กน้อย “หนูกับพี่เป็นเด็กดีขนาดนี้ ทำไมแม่ถึงต้องมีน้องอีก? หนูไม่ชอบเลย!”

ฉินอันอันรู้สึกประหม่า

“ขอโทษนะรุ่ยลา แม่ควรบอกหนูกับพี่ตั้งแต่เนิ่น ๆ แม่ผิดเอง แม่ทำไม่ดีเลย”

“อืม… แค่แม่ขอโทษก็พอแล้วค่ะ” รุ่ยลาเอื้อมมือออกมาแตะท้องของฉินอันอันเบา ๆ “หืม? น้องอยู่ไหนคะ? ทำไมไม่มีอะไรเลย?”

วันนี้ฉินอันอันแทบไม่ได้กินอะไร เธอหิวมากเสียจนรู้สึกว่าท้องบุ๋มลงไป

โจวจื่ออี้และไมค์จ้องไปที่ท้องของเธออย่างใกล้ชิดและเริ่มครุ่นคิด

ฉินอันอันเห็นว่าพวกเขากำลังจะมีเรื่องจึงรีบอธิบายทันที “เขาไม่ได้บังคับให้ฉันทำแท้ง อีกอย่าง อยู่ต่อหน้าลูกของฉัน นายช่วยยั้งตัวเองหน่อยได้ไหม?”

ไมค์เริ่มว่าง่าย

ฟู่สือถิงเหลือบมองอาหารเย็นตรงหน้าเธอแล้วพูดกับโจวจื่ออี้ “จื่ออี้ ออกมา”

“เอ่อ...ท่านประธาน ผมไม่ลาออกแล้ว... ในเมื่อคุณไม่ได้บังคับให้ฉินอันอันทำแท้ง ดังนั้นแน่นอนว่าผมจะไม่ลาออก...” โจวจื่ออี้เดินตามเขาออกไปด้วยท่าทางประจบประแจง

หลังจากที่พวกเขาออกไป ห้องนั่งเล่นก็กลับมาสงบอีกครั้ง

“ฉินอันอันหนอ ฉินอันอัน! เธอนี่สุดยอดจริง ๆ! มีลูกแล้วตั้งสองคน แต่ก็ยังท้องเพิ่มอีกคนหนึ่ง! นี่เธอเป็นวัวแม่พันธุ์เหรอ?” ใบหน้าของไมค์เต็มไปด้วยความห่วงใย “เธอเคยเสี่ยงมาแล้วหนหนึ่ง ตอนนี้ยังต้องมาเสี่ยงอีกรอบเพื่อคนเลว ๆ แบบนั้นน่ะนะ มันคุ้มไหมเนี่ย?”

หัวของฉินอันอันกำลังจะระเบิด

หากฟู่สือถิงไม่กดดันเธอทุกย่างก้าวและยืนกรานที่จะให้เธอมีลูกให้เขา เธอก็คงไม่อยากมีลูกอีกแน่นอน

แต่เธอจะเลือกอะไรได้?

“จริงสิ เขามีท่าทียังไงบ้าง?” ไมค์ล้วงมือในกระเป๋าเสื้อแล้วถามว่า “ให้เธอคลอดเด็ก? แล้วยังไงต่อ?”