รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 490

ฉินอันอันมองเห็นป้าจางถอนใจโล่งอก

ป้าจางยินดีอย่างมากที่เสิ่นอวี๋มาช่วยรักษาอิ๋นอิ๋น

“คุณผู้ชายฟื้นแล้วเหรอ? เขาบอกหรือเปล่าว่าจะกลับมาเมื่อไหร่?” ป้าจางก้าวเท้าไปหาบอดี้การ์ด

ก่อนที่บอดี้การ์ดจะเอ่ยปากตอบ เสิ่นอวี๋ถือกล่องยาก้าวเข้ามา

“คุณเสิ่นคะ คุณผู้ชายโทรบอกให้คุณมาใช่ไหมคะ?”

เสิ่นอวี๋พยักหน้า “เดี๋ยวเขาน่าจะกลับมาแล้วล่ะค่ะ ตอนนี้อาการของอิ๋นอิ๋นเป็นยังไงบ้าง?”

เธอก้าวเท้าเดินมาถึงบันได เมื่อเธอพูดจบ ฝีเท้าของเธอก็ชะงักค้าง

ฉินอันอันยืนอยู่ชั้นบน ทั้งสองคนต่างสบสายตากัน

เสิ่นอวี๋เข้าควบคุมสถานการณ์ได้อย่างรวดเร็ว

ดวงตาทรงนกฟีนิกซ์ของเธอหันไปมองทางป้าจางแล้วเอ่ยถามเสียงเย็นชา “ใครเรียกฉินอันอันมาเหรอคะ?”

ป้าจางตอบอย่างลำบากใจ “อันอันมาหาอิ๋นอิ๋นเพราะมีธุระค่ะ”

“อ้อ… ฉันคิดว่ามีใครเชิญเธอมาเสียอีก!” เสิ่นอวี๋พูดเยาะเย้ยแล้วเดินขึ้นไปชั้นบนทีละก้าว เมื่อเธอเดินมาจนเกือบถึงด้านหน้าฉินอันอัน เธอก็พูดเหน็บแนมอีกครั้งว่า “ฉินอันอัน คุณเลิกกับสือถิงไปตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ? ได้ยินว่าคุณเป็นฝ่ายขอเลิกก่อนด้วย ทุกครั้งที่คุณทำท่าทางดูถูกฟู่สือถิง คุณทำให้ใครดูงั้นเหรอ? ไม่มีใครเชิญคุณมา ทำไมคุณถึงมาที่นี่? น่าขำจริง ๆ”

หลังจากที่เสิ่นอวี๋พูดจบก็เดินไปด้านข้างฉินอันอันแล้วจงใจกระแทกไหล่เธอ

ป้าจางเห็นสถานการณ์นี้แล้วก็รีบเดินขึ้นมาชั้นบน แล้วพูดกระซิบกับฉินอันอัน “อันอัน ทำไมคุณไม่กลับไปก่อนล่ะคะ! ไว้อิ๋นอิ๋นหายดีแล้ว ดิฉันจะโทรหาคุณ”

ฉินอันอันสีหน้าเย็นชา นิ้วมืองอเกร็งเล็กน้อย

เธออยากไปจริง ๆ

แต่เท้าของเธอเหมือนถูกตรึงอยู่บนพื้น ขยับตัวไม่ได้

ถ้าจากไปด้วยความอับอายเพราะคำพูดสองประโยคของเสิ่นอวี๋ มันจะไม่ยิ่งไร้สาระกว่าเหรอ?

เธอมาเพื่อขอบคุณอิ๋นอิ๋น แต่ตอนนี้โรคเก่าของอิ๋นอิ๋นกำเริบ เธอไม่มีทางมองดูเฉย ๆ แล้วจากไปได้

เธอไม่ฟังคำแนะนำของป้าจาง

เธอเดินไปที่ประตูห้องของอิ๋นอิ๋น ผลักบานประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไป

ความรู้สึกของฟู่สือถิงในเวลานั้น คงเหมือนความรู้สึกของเธอตอนนี้สินะ!

ช่างประชดประชันเสียจริง!

ใบหน้าเธอร้อนผ่าว หัวใจรู้สึกราวกับถูกมีดกรีด

“อันอัน ขอโทษนะคะ ดิฉันรู้ว่าตอนนี้คุณอึดอัดใจมาก แต่อาการป่วยของอิ๋นอิ๋นล่าช้ากว่านี้ไม่ได้แล้ว” ป้าจางพะวักพะวงและลำบากใจ “ถึงแม้คืนนี้คุณเสิ่นจะรักษาเธอได้ ก็เกรงว่าเธอไม่มีแรงพบคุณคืนนี้อยู่ดี ดังนั้นคุณกลับไปก่อนเถอะค่ะ!”

ฉินอันอันที่เผชิญกับคำแนะนำที่จริงใจของป้าจาง ท้ายที่สุดแนวป้องกันในใจของเธอก็พังทลายลง

ถ้าเธอยังคงอยู่ที่นี่ไม่ยอมไป มันคงดูไม่ดีจริง ๆ นั่นแหละ!

เธอเม้มริมฝีปาก เดินลงไปชั้นล่างทีละขั้น

“อันอัน คุณเดินช้า ๆ หน่อยค่ะ” ในใจป้าจางอึดอัดใจในทุกด้าน “ดิฉันรู้ว่าคุณตั้งท้อง ไม่ควรทำให้คุณต้องโกรธแบบนี้ แต่จู่ ๆ อิ๋นอิ๋นก็ล้มป่วย… แล้วก็มีแค่คุณเสิ่นที่รักษาเธอได้… ดิฉันขอโทษจริง ๆ…”

“จะยังไงคุณก็ไม่ต้องขอโทษฉันหรอกค่ะ” ฉินอันอันไม่หยุดเดิน น้ำเสียงสงบ “วันนี้ฉันบุ่มบ่ามเอง ฉันไม่ควรมาเลย”

“อันอัน คุณอย่าพูดแบบนี้สิคะ ถ้าคุณผู้ชายรู้ว่าคุณมา ต้องดีใจมากแน่นอน” ป้าจางตามเธอมาและพูดสนับสนุนเธอ “อิ๋นอิ๋นหายดีแล้วคุณค่อยมาอีกทีนะคะ ดิฉันจะต้อนรับคุณอย่างดี”