รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 494

ชั่วพริบตาเดียวก็มาถึงสิ้นเดือนพฤษภาคม

พรุ่งนี้เป็นวันเด็กแห่งชาติ

แล้วก็เป็นวันตรวจสุขภาพก่อนคลอดของฉินอันอันด้วยเช่นกัน

เดิมทีคิดว่าเด็กคนนี้อาจจะไม่สามารถมีชีวิตรอดได้อย่างราบรื่น เพราะที่จริงแล้วในช่วงแรกของการตั้งครรภ์ เธอใช้ยามากเกินไป

คิดไม่ถึงว่า ทารกคนนี้จะแข็งแกร่งจนมีชีวิตรอดมาได้ถึงตอนนี้จริง ๆ

ถ้าหากการตรวจครรภ์ในวันพรุ่งนี้เป็นไปด้วยดี ก็สามารถทำเวชระเบียนได้แล้ว

“อันอัน พรุ่งนี้ฟู่สือถิงจะไปเป็นเพื่อนเธอตรวจสุขภาพก่อนคลอดหรือเปล่า?” ไมค์ถามตอนเวลาอาหารเย็น

ฉินอันอัน “พรุ่งนี้นายมีเดทใช่ไหม? ฉันไปตรวจสุขภาพก่อนคลอดเองได้นะ”

ไมค์เลิกคิ้ว “ฟู่สือถิงไม่ได้ไปกับเธองั้นเหรอ?”

ฉินอันอัน “ฉันไม่จำเป็นต้องให้เขาไปกับฉัน แล้วนายก็ไม่จำเป็นต้องไปเป็นเพื่อนด้วย ไม่อย่างนั้นคนอื่นจะคิดว่านายเป็นพ่อของลูก”

ไมค์ตอบ “ให้พี่เลี้ยงเด็กไปกับเธอแล้วกัน”

“พี่เลี้ยงเด็กต้องดูแลเด็ก ๆ อยู่ที่บ้าน นายไปเดทได้เลย ไม่ต้องกังวลเรื่องของพวกเราหรอก” ฉินอันอันดื่มน้ำซุป “ฉันนัดล่วงหน้าไว้แล้ว อย่างนานที่สุดช่วงเช้าก็น่าจะเสร็จแล้ว”

“อ้อ” ไมค์ตอบอย่างเหม่อลอย นิ้วเรียวยาวของเขาขยับอย่างรวดเร็วบนหน้าจอโทรศัพท์ ไม่ถึงสองนาที เขามองไปทางฉินอันอัน “อันอัน พรุ่งนี้ฟู่สือถิงจะไปกับตรวจสุขภาพก่อนคลอดกับเธอนะ!”

ฉินอันอันวางชามซุปลงแล้วเงยหน้าขึ้นมอง “โจวจื่ออี้บอกเหรอ?”

ไมค์พยักหน้า “ฟู่สือถิงไม่ได้บอกเธอ เดาว่าเขากลัวว่าเธอจะปฏิเสธ”

ไม่ถึงห้านาทีหลังจากการสนทนาของพวกเขาสิ้นสุดลง โทรศัพท์ของฉินอันอันก็ดังขึ้น

บนหน้าจอมือถือ มีชื่อของฟู่สือถิงพิมพ์ไว้อย่างชัดเจน

เธออกจากห้องกินข้าว เดินไปที่ห้องนั่งเล่นแล้วรับสาย

“ฉินอันอัน พรุ่งนี้เช้าผมจะไปรอคุณที่โรงพยาบาล” น้ำเสียงของเขาไม่ใช่การหารือกับเธอ

เธอไม่ต้องให้เขาไปด้วย แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้

เพราะถ้าเธอปฏิเสธเขา เขาจะต้องยกเรื่องลูกขึ้นมาพูดอย่างแน่นอน

“ฉันรู้แล้วค่ะ” เธอตอบหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง

“คืนพรุ่งนี้มากินข้าวด้วยกันเถอะ! คราวก่อนคุณมาที่นี่เพราะมีธุระกับอิ๋นอิ๋นไม่ใช่เหรอ? พรุ่งนี้ผมจะพาเธอออกมาด้วย”

น้ำเสียงของเขาไพเราะและทุ้มนุ่ม “พาลูก ๆ ของคุณมาด้วย พรุ่งนี้เป็นวันเด็ก”

“ฟู่สือถิง…” ฉินอันอันเอ่ยปาก อยากจะพูดให้เขาเสียกำลังใจ

ผลลัพธ์คือเวลานี้เองมีเสียงของอิ๋นอิ๋นดังมาจากปลายสาย “พี่คะ พี่คุยกับใครอยู่เหรอคะ? อันอันใช่ไหม? ฉันอยากคุยกับเธอ”

ฟู่สือถิงพูดกับฉินอันอัน “อิ๋นอิ๋นอยากคุยกับคุณ ผมเอาโทรศัพท์ให้เธอก่อนนะ”

เสี่ยวหานเกลียดฟู่สือถิงมากกว่ารุ่ยลา

แต่เสี่ยวหานรู้ว่าตอนนี้จะทำให้แม่โกรธไม่ได้

มิฉะนั้นแม่และลูกน้อยในท้องอาจจะเกิดอันตรายได้

“อ้อ…พี่คะ พี่ว่าหลังจากที่ทารกร้อยเกิดแล้ว เขาจะอยู่กับพวกเราไหมคะ?”

“ไม่รู้สิ”

“บางทีหนูก็อยากให้เขาอยู่กับพวกเรา บางทีก็ไม่อยาก… หนูกลัวว่าเขาจะมาแย่งของ ๆ หนู แล้วกลัวว่าเขาจะไปหาพ่อจอมวายร้ายแล้วถูกรังแก”

“นอนเถอะ” เสี่ยวหานหวังเพียงแค่แม่จะสบายดี อย่างอื่นเป็นเรื่องรอง

วันรุ่งขึ้น ตอนเช้าตรู่ รถของฟู่สือถิงมาจอดอยู่หน้าบ้านฉินอันอัน

ตอนที่คุยโทรศัพท์กันเมื่อวานนี้ เขาบอกว่าจะรอเธอที่โรงพยาบาล

นี่เป็นแผนเดิมของเขา แต่เมื่อคืนนี้เขานอนไม่หลับ

บังเอิญว่าวันนี้ฉินอันอันตื่นเช้ากว่าปกติ

หลังจากที่เธอลุกจากเตียงก็เดินไปที่หน้าต่างแล้วเปิดผ้าม่าน

แสงอาทิตย์ยามเช้าตรู่สาดส่องเข้ามาอย่างอบอุ่น เธอหันหน้ารับแสงสว่าง และเห็นร่างแข็งแกร่งที่คุ้นตาของเขา