รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 495

เขายืนอยู่นอกประตูลานหน้าบ้าน ยืนตัวตรงราวกับรูปปั้นประติมากรรม

หัวใจของเธอเต้นรัวขึ้นมาทันที!

เธอรีบเดินกลับไปที่เตียงแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูว่าเขาโทรหรือส่งข้อความหาเธอหรือไม่

ไม่มีเลย

เช้านี้เขาไม่ได้ติดต่อเธอเลย

‘เขามาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่?’

‘ทำไมมาเร็วขนาดนี้?’

ถ้าเธอไม่พบเขาตอนนี้ เขาก็จะรออยู่เงียบ ๆ ข้างนอกตลอดงั้นเหรอ?

เธอรีบหาชุดในตู้เสื้อผ้ามาใส่ จากนั้นจึงรีบลงไปชั้นล่าง

ตอนที่ประตูทางเข้าของวิลล่าเปิดออก ฟู่สือถิงหันไปมองด้วยดวงตานกอินทรีอันลึกล้ำของตัวเอง

ฉินอันอันที่สวมชุดสีขาวเดินออกมาจากด้านในช้า ๆ

เขายกข้อมือขึ้นแล้วมองดูนาฬิกา

ตอนนี้เพิ่งจะเจ็ดโมงเท่านั้น เธอตื่นเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?

ว่ากันว่าผู้หญิงตั้งครรภ์จะง่วงหงาวหาวนอนไม่ใช่เหรอ?

เธอเดินไปถึงประตูลานหน้าบ้านแล้วเปิดออก

“คุณมาที่นี่ทำไม?” เธอสังเกตมองเขาแวบหนึ่ง

ในดวงตาของเขามีเส้นเลือดสีแดงปรากฏ เมื่อคืนนี้เขาน่าจะไม่ได้นอนมากเท่าที่ควร

“ผมมารับคุณไง” เขาพูดเสียงแหบพร่า “ตอนนี้ยังเช้าอยู่ คุณนอนหลับต่อได้อีกสักพักนะ”

“ตื่นแล้วก็นอนไม่หลับแล้วค่ะ”

“งั้นพวกเราไปกินข้าวเช้ากันไหม?” เขาเสนอ

“วันนี้มีโปรแกรมตรวจสุขภาพต้องงดอาหารค่ะ” เธอตอบรับ

“ถ้าอย่างนั้นไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้เลย!” เขากลัวว่าถ้าล่าช้าเกินไป เธอจะหิวเอาได้

เธอพยักหน้าแล้วหันหลังกลับไปเอากระเป๋าในบ้าน

สักพักเธอก็ถือกระเป๋าออกมา

หลังจากขึ้นรถแล้ว เธอยังไม่ได้คาดเข็มขัดนิรภัยในทันที “ไปโรงพยาบาลตี้ซานค่ะ”

“อื้ม”

เธอเกือบลืมไปแล้วจริง ๆ ว่า เขารู้จักกับศาสตราจารย์หูชิงก่อนเธอ

เพื่ออาการป่วยของอิ๋นอิ๋น เขายอมทุ่มเททุกอย่างที่เขาทำได้

......

หลังจากตรวจสุขภาพเสร็จแล้วก็ถึงเวลาเที่ยงวัน

เว่ยเจินเชิญพวกเขาไปทานข้าวที่บ้านของตัวเอง

เมื่อมาถึงบ้านของเว่ยเจิน แม่ของเว่ยเจินก็เหลือบมองฟู่สือถิงแล้วพูดพร้อมรอยยิ้ม “คุณฟู่ คุณนี่หน้าตาหล่อเหลาและสง่างามจริง ๆ ถ้าฉันเป็นอันอัน ฉันก็เลือกคุณเหมือนกัน”

ฟู่สือถิงและฉินอันอันต่างก็หน้าแดงเล็กน้อย

เว่ยเจิน “แม่ แม่อย่าพูดซี้ซั้วสิครับ พวกเขาสองคนไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบที่แม่คิด”

แม่ของเว่ยจินยิ้มเจื่อน “ลูกชาย ความฉลาดทางอารมณ์ของลูกได้บอกลาเรื่องความความรักไปแล้ว ถ้าพวกเขาสองคนไม่มีความสัมพันธ์แบบนั้นแล้วจะตั้งท้องทารกน้อยได้ยังไง?”

เว่ยเจินพูดไม่ออก

ฉินอันอันกระสับกระส่ายและไม่อาจนั่งเฉยได้ จึงเตรียมเอ่ยปากอธิบาย

เวลานี้เองฝ่ามือใหญ่ของฟู่สือถิงที่อยู่ใต้โต๊ะจับมือเล็กของเธอไว้แน่น

แล้วร่างกายของเธอก็ร้อนขึ้นในทันที