รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 496

สมองของเธอว่างเปล่า

ไม่ว่าอยากจะพูดอะไรก็ลืมไปหมดแล้ว

แม่ของเว่ยเจินล้อเล่น “ทั้งสองคนไม่มีใครปฏิเสธเลย! ฮ่าฮ่าฮ่า!”

เว่ยเจินเกาหัวและเปลี่ยนเรื่อง “ทานข้าวเสร็จ ผลตรวจเลือดน่าจะออกพอดี”

ฉินอันอันพยักหน้าและกินเงียบ ๆ

หลังอาหารกลางวัน ฉินอันอันยืนกรานว่าไม่ต้องอยากให้เว่ยเจินไปรับผลตรวจด้วย

เขารู้สึกเกรงใจมากที่จะรบกวนเมื่อเช้านี้

บ้านตระกูลเว่ยอยู่ใกล้โรงพยาบาล ฉินอันอันกับฟู่สือถิงออกมาจากบ้านตระกูลเว่ยและเดินไปที่โรงพยาบาล

“ทำไมเมื่อกี้คุณไม่ให้ฉันอธิบาย? ความสัมพันธ์ไม่ชัดเจนมันสนุกมากเหรอ?” ฉินอันอันหยอกล้อเขา

“เราไม่ได้สนิทกับคุณป้า ไม่จำเป็นต้องไปโต้แย้งเธอหรอก” เขาเดินออกไปข้างหน้าเธอและคอยสังเกตุการจราจรโดยรอบอยู่เสมอ

“คุณไม่สนิทกับคุณป้า แต่ฉันสนิทกับคุณป้ามากเลยนะ”

“ก็เพราะคุณสนิทกันไง คุณจะอธิบายให้เธอฟังตอนไหนก็ได้” เมื่อไฟสัญญาณจราจรเปลี่ยนเป็นสีเขียว เขาก็จับมือเล็ก ๆ ของเธอแล้วพาเธอข้ามถนน

“ฉันจะไปเอง” เธอสะบัดฝ่ามือใหญ่ของเขาออกแล้วมองเขาด้วยสายตาเย็นชา “ฉันยอมรับว่าคุณเป็นแค่พ่อของลูกเท่านั้น และไม่ยอมรับสัมพันธ์อื่นใดอีก”

“ต่อให้คุณไม่ยอมรับว่าผมคือพ่อของลูก แต่มันคือความจริง” เขาเตือนเธอ “เรามารักษาความสัมพันธ์นี้ไว้ก่อนเถอะ”

เธอไม่มีอะไรจะพูด

มาถึงโรงพยาบาลและรับผล

เธอพลิกอ่านแผ่นผลตรวจอย่างระมัดระวัง

เขาถามอย่างกังวล “เป็นยังไงบ้าง? โอเคไหม?”

“ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม?” เธอไม่ละสายตา

“ผลตรวจเหล่านี้เป็นของคุณหรือลูก” เขาไม่ค่อยรู้เรื่องนี้มากนัก

เพราะตอนนี้เธอเหมือนเป็นสองคนแล้ว

ทันใดนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้น “ลูกยังเล็กมาก! ตอนนี้ทำได้แค่ตรวจเขาผ่านอัลตราซาวนด์เท่านั้น”

“เอ่อ ผลตรวจเลือดโอเคไหม?”

“โรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์จากแบคทีเรียต้องรออีกสัปดาห์” เธอใส่ผลตรวจลงในกระเป๋า

ประตูห้องเด็กเปิดอยู่ และเสียงหัวเราะของรุ่ยลาก็ดังมาจากข้างใน

ฉินอันอันก้าวเข้าไปและเห็นว่าในห้องไม่เป็นระเบียบ!

คิ้วของเธอย่นขึ้นทันที

รุ่ยลามีเสื้อผ้ามากมาย ซึ่งปกติจะแขวนอยู่ในตู้เสื้อผ้า แต่ตอนนี้เสื้อผ้าเหล่านั้นกระจัดกระจายไปทั่วห้อง

รุ่ยลาสวมชุดเจ้าหญิงสีขาวที่หลีเสี่ยวเถียนซื้อให้เธอเป็นของขวัญวันเกิดเมื่อปีที่แล้ว

เธอชอบมันเป็นพิเศษ

ครั้งหนึ่งมันได้กลายเป็นชุดโปรดหมายเลขหนึ่งของเธอ

‘วันนี้เธอเลือกใส่กระโปรงตัวนี้เพราะเป็นวันเด็กหรือเพราะคืนนี้เธอได้เจอพ่อของเธอกันแน่?’

ฉินอันอันคิดเรื่องนี้และทนไม่ได้ที่จะตำหนิลูกสาวตัวเองที่รื้อหาชุดในตู้เสื้อผ้า

เพราะเธอรู้อยู่เสมอว่ารุ่ยลาชอบฟู่สือถิงอยู่หน่อย ๆ

มีไม่กี่คนนักที่จะสามารถต้านทานผู้ชายที่หล่อเหลาและมีความสามารถได้