รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 552

เธอรู้สึกเหมือนโดนฟาดอย่างแรง!

ถ้าไม่ใช่เพราะอาการบาดเจ็บที่แขนของเธอ น่ากลัวว่าเธออาจจะลุกขึ้นจากเตียงคนไข้เลยก็เป็นได้

“สามีอะไร? ฉันยังไม่ได้แต่งงาน! ใครก็ไม่มีสิทธิ์ตัดสินว่าลูกฉันจะอยู่หรือตาย!”

เพราะว่าเธอถูกกระตุ้นจนมีอารมณ์ตื่นเต้นมากเกินไป คุณหมอจึงรีบขอโทษ “คุณฉิน ขออภัย คุณฟู่ไม่ได้บอกว่าเขาคือสามีของคุณ เขาบอกว่าเขาคือพ่อของเด็ก”

“ถึงเขาจะเป็นพ่อของเด็ก แต่เขาก็ไม่มีสิทธิ์!” ฉินอันอันควบคุมอารมณ์ไม่อยู่แล้ว น้ำตาของเธอไหลรินลงมา

ฟู่สือถิงอยู่ในห้องผู้ป่วยทั้งคืน เช้านี้ป้าหงจึงมาเปลี่ยนให้เขากลับไปพักผ่อน

อันที่จริงเธอไม่ควรรบกวนการพักผ่อนของเขา แต่ตอนนี้ฉินอันอันเป็นแบบนี้ ป้าหงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากโทรหาเขา

หลังจากป้าหงโทรบอกฟู่สือถิง ไมค์ผลักประตูห้องผู้ป่วยแล้วเดินเข้ามา

“อันอัน ในที่สุดเธอก็ฟื้นแล้ว!” ไมค์เดินมาหาแล้วนั่งลงข้างเตียง พร้อมกับหยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดน้ำตาให้เธอ “อย่าร้องไห้เลยนะ ฉันกับฟู่สือถิงคิดเหมือนกัน ระหว่างเธอกับเด็ก เธอย่อมสำคัญกว่า ลูกน่ะมีใหม่ได้ แต่ถ้าไม่มีเธอแล้ว มันเท่ากับไม่เหลืออะไรเลย”

ฉินอันอันผลักมือเขาที่เช็ดน้ำตาให้ตัวเองออก

“ฉันรู้ว่าตอนนี้เธอไม่เพียงไม่สบายทางร่างกายเท่านั้น แต่ยังได้รับผลกระทบทางจิตใจอย่างรุนแรงอีกด้วย แต่ครั้งนี้ฟู่สือถิงไม่ผิด… เขาแทบไม่ได้หลับตาลงเลยนับตั้งแต่ที่รีบมาที่นี่เพื่อช่วยเธอ จนกระทั่งเขาช่วยชีวิตเธอได้แล้ว และคุณหมอบอกว่าเธอยังมีชีวิตอยู่นั่นแหละ เขาถึงได้ถอนหายใจด้วยความโล่งอกได้”

เพราะเหตุการณ์ครั้งนี้ ความคิดของไมค์ที่มีต่อฟู่สือถิงได้เปลี่ยนไปอย่างมาก ดังนั้นไมค์เลยอดไม่ได้ที่จะพูดแทนเขา

หลังจากที่ไมค์พูดเตือนสติแล้ว เธอก็นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อหลายวันก่อน

“เป็นฉันเอง…” เธอพึมพำเสียงกระซิบ แต่สำลักด้วยเสียงสะอื้นจนพูดต่อไปไม่ไหว

เธอทำร้ายเว่ยเจิน ทำให้ฟู่สือถิงและไมค์ต้องวิ่งวุ่นจนเหนื่อยเพื่อเธอ และเธอยังทำผิดต่อลูกในท้องของเธออีกด้วย

ที่เรื่องกลายเป็นแบบนี้ก็เพราะเธอเอง

“อันอัน อย่าโทษตัวเองเลย เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเธอ” ไมค์จับมือเล็ก ๆ ที่เย็นราวกับน้ำแข็งของเธอ “ตอนนี้เธอแค่ต้องดูแลตัวเองให้ดี พอเธอออกจากโรงพยาบาลแล้ว พวกเราจะกลับประเทศเอทันที”

“อันอัน อย่าร้อง” นิ้วของเขาเช็ดน้ำตาออกจากหางตาของเธออย่างอ่อนโยนแล้วพูดด้วยเสียงแหบพร่า “ถ้าคุณยังอยากมีลูก เรามีอีกก็ได้ คุณอยากมีกี่คนก็ได้ตามที่ต้องการ”

“ฉันต้องการคนที่อยู่ในท้องของฉัน!” ฉินอันอันร้องไห้ออกมาพร้อมกับคว้าฝ่ามือใหญ่ของเขาแล้วบีบแน่นมาก ๆ

เธออยากให้เขารู้สึกถึงความเสียใจของเธอ

“เขากำลังจะอายุสี่เดือนอยู่แล้ว! อีกแค่สองเดือน ถึงแม้ฉันจะคลอดก่อนกำหนด แต่เขาสามารถมีชีวิตรอดได้ในตู้อบ! ฟู่สือถิง คุณโหดร้ายขนาดนี้ได้ยังไง? อาการบาดเจ็บของฉันถึงไม่ใช้ยาก็ไม่ตาย ทำไมคุณตัดสินใจแทนฉันกับลูก?”

ดวงตาของฟู่สือถิงสั่นไหวเล็กน้อย เขาโทษตัวเอง “ขอโทษ ผมคิดไม่รอบคอบเอง ตอนนั้นผมกลัวว่าคุณจะเจ็บปวด ดังนั้น…”

“ฉันทนความเจ็บปวดได้ แต่ว่าเด็กไม่รู้เรื่องด้วย!” เธอกลั้นน้ำตาแล้วถอนหายใจ “ไมค์บอกว่าคุณช่วยชีวิตฉัน ฉันจะตำหนิคุณได้ยังไง?”

“ผมขอโทษ บางทีผมอาจจะไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นพ่อคนจริง ๆ” เขาพูดอย่างรู้สึกผิด

อาจเป็นเพราะว่าเด็กยังไม่ได้ลืมตาดูโลก เขาจึงไม่ได้ปฏิบัติต่อเด็กอย่างคนที่มีชีวิต