รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 556

เธอเห็นประกายน้ำตาในดวงตาของเขา

เธออยากจะเอ่ยปาก บอกว่าไม่ใช่ มันไม่ใช่อย่างที่เขาพูด

แต่จู่ ๆ เขากลับผละตัวออกไปและทิ้งเธอไว้

เขาปิดประตูรถฝั่งเธอเสียงดังปัง!

เขาไม่ได้ไปนั่งที่คนขับ เขายืนอยู่นอกรถหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วกดหมายเลข

เธอมองร่างของเขาอย่างเงียบ ๆ

มีประตูรถกั้นอยู่ระหว่างพวกเขาสองคนราวกับถูกคั่นด้วยช่องว่างที่ไม่อาจเชื่อมต่อได้

เขาบอกว่าในใจของเธอ ลูกสำคัญกว่าเขา

เรื่องแบบนี้จะเอามาเปรียบเทียบกันได้ยังไง?

เด็ก ๆ จัดอยู่กลุ่มด้อยโอกาส ดังนั้นแน่นอนว่าเธอต้องแสดงความรักและห่วงใยพวกเขามากกว่า

เขาบอกว่าเธอไม่มั่นใจในตัวเขา แต่เธอกลับไม่มั่นใจในตัวเอง

ไม่นานไมค์ก็วิ่งเข้ามา

ฉินอันอันดูทั้งสองคนคุยกันอยู่นอกรถ

ไม่แน่ใจว่าสองคุยอะไรกัน จู่ ๆ ไมค์ก็รีบหยิบกุญแจรถไปนั่งที่เบาะคนขับ

ฟู่สือถิงหันหลังให้เธอตั้งแต่ต้นจนจบ เธอเห็นกล้ามเนื้อหลังของเขาเกร็ง

หลังจากที่ไมค์ขึ้นรถแล้วเธอก็รีบมองออกไป

“เขาบอกว่าจะกลับประเทศพรุ่งนี้ เธอบอกให้เขากลับไปหรือเปล่า?” ไมค์สตาร์ทรถแล้วถาม

“อืม” เธออดไม่ได้ที่จะมองออกไปนอกหน้าต่างอีกครั้ง

“เขาบอกว่าคืนนี้จะพักที่โรงแรม เธอสองคนทะเลาะกันเหรอ?” ไมค์ขับรถออกไป

เธอไม่สนใจคำพูดของไมค์

อิ๋นอิ๋น “แล้วพวกคุณจะกลับประเทศเมื่อไหร่คะ?”

ไมค์ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ขึ้นอยู่กับว่าอาการบาดเจ็บของอันอันจะหายเมื่อไหร่ ไว้เธอหายดี เราจะกลับไปแน่นอน”

อิ๋นอิ๋นตักข้าวเต็มคำแล้วถามเบา ๆ “ทำไมพวกเขาสองคนถึงทะเลาะกันล่ะ?”

รุ่ยลากับเสี่ยวหานก็อยากรู้คำตอบของคำถามนี้เช่นกัน

สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่ไมค์

“มันก็… อธิบายยาก แต่ที่แน่ ๆ ก็คือ ครั้งนี้ฟู่สือถิงไม่ได้ทำอะไรผิด และแน่นอนว่าอันอันก็ไม่ได้ทำอะไรผิดเหมือนกัน” หลังจากที่ไมค์พูดถึงประโยคนี้ เขาก็เปลี่ยนเรื่อง “อิ๋นอิ๋น เดี๋ยวพวกเราจะพาเธอออกไปเดินเล่นนะ เธอมาอยู่ที่นี่หลายวันแล้ว ฉันยังไม่ได้พาเธอออกไปไหนเลย!”

หลังจากที่พวกเขาออกไป ทั้งคฤหาสน์ก็เงียบลง

ฉินอันอันกำลังนอนอยู่บนเตียง อาการบาดเจ็บที่แขนของเธอรุนแรงมาก แต่ที่หัวใจยิ่งกว่า

คราวนี้เธอเป็นคนผลักเขาออกไปเอง

เธอไม่รู้ว่ามันเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องหรือไม่ แต่นอกจากการทำเช่นนี้ เธอไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้แล้ว