รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 584

“ผมมีสิทธิ์รู้!” ดวงตาทั้งสองของเขาแดงก่ำ เขากล่าวโทษ “ถึงคุณจะไม่ยอม แต่คุณลบความจริงที่ว่าผมเป็นพ่อของลูกคุณไม่ได้!”

ฉินอันอันพูดอย่างไม่ทุกข์ร้อน “ตอนนี้คุณยังไม่รู้เรื่องเลยสินะ?”

“ที่จริงผมรู้แล้ว แต่เป็นคุณที่ไม่บอกผม!” เขาเรียกร้อง “เอารายงานผลการตรวจของเด็กมาให้ผมดู!”

“ไม่มีรายงานผลการตรวจ” เธอรู้สึกเจ็บข้อมืออย่างมากจากการบีบของเขา ดังนั้นเธอเลยยื่นมืออกมาแล้วงัดนิ้วของเขาออก “คุณปล่อยฉันนะ!”

“ทำไมถึงไม่มีผลรายงานการตรวจ?!” เขาคลายมือออกแต่ไม่ได้ปล่อยมือออกทั้งหมด

ฝ่ามือใหญ่ของเขาขยับไปบนข้อมือของเธอ ยังคงจับเธอเอาไว้แน่น

“การตรวจที่ประเทศบีเรียบร้อยแล้ว พวกเขาแค่ส่งข้อความมาให้ฉันเท่านั้น” เมื่อเผชิญหน้ากับคำถามของเขา เธอไม่สามารถโกหกได้

“ให้ผมดูข้อความหน่อย!” เขาค่อย ๆ กดดัน

ถ้าวันนี้ไม่เอาข้อความให้เขาดู เขาไม่มีทางยอมแพ้

ตอนนี้เอง ไมค์และเด็กสองคนเดินออกมาจากห้องกินข้าวและมองเห็นฟู่สือถิง

“เขามาทำอะไรที่นี่คะ?” รุ่ยลากระซิบ

ไมค์ “แม่ของเธอร้องไห้เมื่อเช้านี้ แต่ไม่รู้ว่าทำไม…”

เสี่ยวหานขมวดคิ้ว “เกิดอะไรขึ้นกับแม่ของผมเหรอ?”

ไมค์ยักไหล่ “ไม่รู้สิ! ลุงถามเธอ เธอก็ไม่ตอบลุง แต่เมื่อกี้ตอนกินข้าว ดูเหมือนเธอจะปกติ อาจจะไม่มีอะไรร้ายแรงก็ได้!”

ขณะที่พวกเขาคุยกัน ฉินอันอันก้เปิดประตูลานหน้าบ้านแล้วนำฟู่สือถิงเข้ามา

ไมค์พาเด็กสองคนกลับไปที่ห้องกินข้าว

ฟู่สือถิงตามฉินอันอันเข้าไปในวิลล่า

ฉินอันอันหยิบโทรศัพท์บนโต๊ะกาแฟขึ้นมาเปิดข้อความแล้วให้เขาดู

หลังจากอ่านข้อความแล้ว เขาก็ลดสายตาลงมองไปที่ท้องของเธอ “แล้ววันนี้คุณไปทำอะไรที่โรงพยาบาล?”

ฉินอันอันไม่ต้องการให้เขาเข้าไปในห้องนอนของเธอเป็นอย่างมาก แต่หลังจากที่เขาเข้ามาในบ้านของเธอ เขาไม่มีจิตสำนึกของความเป็นแขกเลย ราวกับว่าเขานี่สิถึงจะเป็นเจ้าของบ้าน

“ฉินอันอัน ถ้าอีกสองอาทิตย์ เด็กยังมีปัญหา คุณคิดจะทำยังไง?” เขาปิดประตูห้องนอนลงแล้วถามคำถามนี้

“เอาออกไง” เธอไม่ลังเลแม้แต่น้อย

คำตอบของเธอทำให้ใจของเขารู้สึกหนาวเย็นทันที “คุณพูดเองไม่ใช่เหรอว่าถึงเด็กจะมีปัญหา คุณก็จะคลอดเขา? ทำไมคุณถึงเปลี่ยนใจ?”

“ให้เขาเกิดมาแล้วต้องทนทุกข์ทรมานงั้นเหรอ?” เธอรู้สึกงุนงงกับปฏิกิริยาของเขา “คุณอยากให้ฉันทำแท้งมากไม่ใช่เหรอ? คุณควรดีใจไม่ใช่รึไง?”

“เขาคือลูกของผม! ไม่ว่าเขาจะป่วยหรือถูกทำแท้ง ผมก็ไม่ดีใจทั้งนั้น!”มีแสงริบหรี่ฉาบวาบขึ้นในดวงตาของเขา “ฉินอันอัน คุณอยากจะทิ่มแทงผมใช่ไหม?”

เธออยากจะหยุดการทะเลาะที่ไม่ได้อะไรนี้ ดังนั้นจึงหันหลังกลับ “ถ้าไม่มีเรื่องอื่นแล้ว คุณก็ไปเถอะค่ะ! ฉันอยากพักผ่อนแล้ว”

“เกิดอะไรขึ้นกับเงินสองพันล้านนั่น?” เขาเดินมาอยู่ตรงหน้าเธอ บังคีบให้เธอเผชิญหน้ากับเขา “คุณเอาเงินมากมายขนาดนี้มาจากไหน? คุณยืมใครมา?”

“ฉันไม่ได้ยืมเงินใคร” เธอถูกปกคลุมอยู่ภายใต้ร่างสูงของเขา รู้สึกถูกกดันอย่างมาก จึงอดไม่ได้ที่จะถอยกลับไปและพูดว่า “ดงินนั่นฉันหามาเอง”