รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 585

“เวลาสั้น ๆ แค่สิบวัน คุณหาเงินได้สองพันล้านงั้นเหรอ? คุณบอกผมสิว่าหามาได้ยังไง” เขาไม่เชื่อคำพูดของเธอเลย ดังนั้นพอเธอถอย เขาก็ไล่ตาม

เขาบีบเธอจนไปถึงขอบเตียง

“คุณสนใจว่าฉันหาเงินยังไงงั้นเหรอ? คุณสนใจแค่ลูกก็พอแล้ว คุณไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับฉัน!” เธอผลักหน้าอกเขา

“ผมสนใจคุณก็คือสนใจลูก!” ตัวของเขายังคงนิ่งไม่ขยับ ดวงตาลึกลงกว่าเดิม “ตราบใดที่เด็กอยู่ในท้องของคุณ ผมมีสิทธิ์สนใจคุณ!”

ฉินอันอันรู้สึกว่ามันน่าขำ แต่เธอก็ไม่มีเหตุผลที่ดีกว่ามาคัดค้าน

“ฉันรักษาโรคให้คนป่วย แล้วเขาก็ให้ค่าตอบแทนมา” เธอไม่ได้โกหก

สองพันล้านนี้เป็นค่าตอบแทนที่ฟู่สือถิงมอบให้เสิ่นอวี๋

อย่างไรก็ตาม เสิ่นอวี๋ไม่ใช่คนที่ทำการรักษาให้อิ๋นอิ๋น เพราะเสิ่นอวี๋ขอให้เธอมา

เงินก้อนนี้ เธอได้มาโดยชอบธรรม

“ใคร?” เขาเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งกับคำพูดของเธอ “ใครให้ค่าตอบแทนคุณสูงขนาดนี้?!”

“คุณมีสิทธิ์ให้ค่าตอบแทนสูงขนาดนี้กับเสิ่นอวี๋ แต่คนอื่นไม่ได้รับอนุญาตให้ค่าตอบแทนฉันสูงขนาดนี้หรือไง? หรือว่าคุณยอมรับไม่ได้ว่ามีคนอื่นที่รวยเหมือนคุณ?” ฉินอันอันประชดเขา “ผู้ชายที่คิดแต่ว่าตัวเองแน่อยู่คนเดียว!”

“ฉินอันอัน ไม่ยั่วให้ผมโกรธสักวันคุณจะนอนไม่หลับใช่ไหม?” เขาจับหลังคอของเธอด้วยมือข้างเดียว ใบหน้าเกือบจะแนบกับหน้าของเธอ

เธอรู้สึกได้ถึงลมหายใจอันร้อนแรงและเป็นเอกลักษณ์ของเขา หัวใจเธอร้อนราวกับถูกไฟไหม้

“คุณจะทำอะไร?” ขนตายาวของเธอสั่นไหวระรัว ลมหายใจหนักอึ้ง “ถ้าคุณกล้าทำเรื่องงี่เง่ากับฉัน ฉันจะร้องนะ!”

หลังจากที่เธอพูดขู่ ริมฝีปากบางของเขาก็ปิดปากเล็ก ๆ ของเธอไว้ทันที!

เธอต้องการขัดขืน แต่แขนยาวของเขารัดร่างกายเธอไว้แน่น ทำให้เธอเคลื่อนไหวไม่ได้เลย!

......

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ ในที่สุดเมื่อเขาพอใจแล้ว เขาก็ปล่อยเธอ

เขาดึงแบล็คการ์ดออกมา

“อย่าแตะต้องของของฉัน!” เมื่อเธอมองเห็นบัตรในมือของเขา เหงื่อก็ออกที่ด้านหลังเธอจนชุ่ม!

นี่คือการ์ดที่จิ้นซือเหนียนขอให้เธอเก็บไว้ เธอลืมเอาออก หลังจากใส่ไว้ในระเป่าคราวก่อน

เขาพลิกหลังบัตรขึ้นแล้วเห็นลายเซ็นของผู้ถือบัตร จิ้นซือเหนียน

“ของของคุณงั้นเหรอ?” เขาคีบบัตรไว้ที่ระหว่างนิ้วของเขา แล้วพูดน้ำเสียงเหยียดหยาม “บัตรของจิ้นซือเหนียน ทำไมถึงอยู่ในกระเป๋าของคุณ? ทำไมมันถึงกลายเป็นของของคุณ?”

น้ำเสียงของเขาค่อย ๆ เน้นหนักมากขึ้น สีหน้าของเขาน่ากลัวมากขึ้นเรื่อย ๆ

“ฉันบอกให้คุณอย่าแตะต้องกระเป๋าของฉัน ฉันไม่ได้พูดว่านี่คือบัตรของฉัน!” เธอชิงกระเป๋าคืนมา จากนั้นก็ต้องการหยิบการ์ดในมือของเขากลับมาด้วย

เขาลุกขึ้นยืนทันทีทันใดแล้วยกบัตรขึ้นสูง ไม่ยอมให้เธอหยิบมันกลับไป

“เขาให้เงินสองพันล้านนั่นกับคุณงั้นเหรอ? เขาให้คุณใช่ไหม?!” ลูกกระเดือกของเขาขยับขึ้นลงพร้อมตะเบ็งเสียง “พวกคุณสองคนคบกันเมื่อไหร่?! ถ้าผมไม่เห็นบัตรใบนี้ พวกคุณสองคนจะหลอกผมไปถึงเมื่อไหร่กัน?!”