เธอผลักมือไมค์ออกพอปรับอารมณ์แล้วก็เดินขึ้นไปบนเวที
เธอรับไมโครโฟนจากเลขาฯ แล้วยืนหันหน้าไปทางจิ้นซือเหนียน
ถึงแม้ผู้คนด้านล่างเวทีจะมองเห็นแค่ใบหน้าด้านข้างของเธอ แต่ก็มองเห็นความรู้สึกที่ปลายคิ้วของเธอได้อย่างชัดเจน
ดนตรีโหมโรงเริ่มขึ้น คนสองคนบนเวทีจ้องมองกันราวกับว่าทุกสิ่งรอบตัวไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับพวกเขาเลย
ฟู่สือถิงเดินไปที่แถวหน้าของเวที บอดี้การ์ดคอยรักษาระยะห่างกับคนที่อยู่ข้าง ๆ
บรรยากาศในสถานที่จัดงาน นับว่าแปลกประหลาดมาก!
ไม่มีใครคิดว่าฟู่สือถิงจะมา!
คนในแวดวงได้ยินมาอย่างคลุมเครือว่าเขาคือคนที่แบนจิ้นซือเหนียน
ดังนั้นคิดแล้วก็ยิ่งไม่เข้าใจว่า ทำไมเขาจึงมาปรากฏตัวที่นี่
เขามาหาเรื่องจิ้นซือเหนียน หรือว่ามาหาเรื่องฉินอันอันกันแน่?
ลำดับต่อไปจะต้องเป็นโชว์ที่สนุกแน่!
ไมค์เห็นสีหน้าของฟู่สือถิงผิดปกติ เขาส่งข้อความถึงโจวจื่ออี้ทันที : เดี๋ยวพอพวกเขาร้องเพลงเสร็จ ผมจะพาฉินอันอันออกไป คุณดูแลเจ้านายของคุณด้วย อย่าปล่อยให้เขาทำเรื่องบ้า ๆ บนเวที! บนเวทีกำลังถ่ายทอดสดอยู่!
โจวจื่ออี้ได้รับข้อความและตอบกลับว่า : ผมจะพยายามจับตาดูเขาอย่างที่สุด!
ไมค์ : คุณนับดูสิว่าเกิดเรื่องแบบนี้กี่ครั้งแล้ว? เขารู้ดีว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้กับฉินอันอัน ก็ยังหาเรื่องให้เธอโกรธได้ทุกครั้ง! ฉันกราบล่ะ!
โจวจื่ออี้ : คุณหุบปากไปเลย! เรื่องของพวกเขาสองคนก็ปล่อยพวกเขาจัดการกันไปเถอะ! พวกเราพูดจนปากฉีกถึงหู พวกเขาสองคนก็ยังทำตามใจตัวเองอยู่ดี
ไมค์ : อ่อ คืนนี้อันอันของผมสวยใช่ไหมล่ะ?
โจวจื่ออี้เหลือบมองฉินอันอันบนเวที : มองจากด้านข้าง ท้องเธอค่อนข้างใหญ่!
ไมค์ : ทั้งหมดที่คุณมองเห็นคือท้องรึไง?
โจวจื่ออี้ : ไม่งั้นจะให้มองหน้าอกเหรอ? เธอเป็นผู้หญิงของเจ้านายผม ผมไม่กล้ามองหรอก!
โจวจื่ออี้ก้าวเท้าเดินไปหาฉินอันอันอย่างรวดเร็วแล้วถ่ายทอดความต้องการของฟู่สือถิง
“อันอัน อย่าไปหาเขานะ!” จิ้นซือเหนียนจับแขนของฉินอันอันเอาไว้แล้วเอ่ยขอร้อง “ถึงแม้ว่าผมจะต้องออกจากวงการบันเทิง ผมก็ไม่ต้องการให้คุณไปหาเขา!”
ฉินอันอันมองเขาด้วยสายตาอ่อนโยนแล้วพูดอย่างสงบนิ่ง “อื้ม ฉันไม่ไปหาเขาหรอกค่ะ ฉันเหนื่อยนิดหน่อยเลยจะกลับไปพักก่อน แล้วเดี๋ยวค่อยกินข้าวเย็นทีหลัง คุณกินก่อนแล้วค่อยกลับนะคะ”
เธอพูดจบ จิ้นซือเหนียนจึงปล่อยแขนเธอ
ครึ่งชั่วโมงต่อมา บอดี้การ์ดก็ส่งเธอกลับบ้าน
เธอเดินตรงขึ้นไปชั้นบน เช็ดเครื่องสำอางค์ออกแล้วอาบน้ำ จากนั้นเป็นเปลี่ยนเป็นชุดผ้าฝ้ายกระโปรงยาวหลวม ๆ
หลังจากทำทั้งหมดนี้ เธอก็หยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนเตียงขึ้นมาแล้วดูเวลา
‘สี่ทุ่มแล้ว’
‘ไปหาเขาที่บ้านตอนนี้จะเหมาะสมหรือ?’
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รอวันหย่า คุณสามีร้าย
ทนความโง่ของนางเอกไม่ไหว ทำไมต้องให้เสิ่นอวี๋ได้หน้า ไม่เห็นจะสมเหตุสมผลเลย ถ้าไม่อยากเปิดเผยตัว ก็ส่งข้อความผ่านเว่ยเจินได้นี่ว่าผ่าตัดเสร็จแล้ว ต้องดูแลอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วที่นังเสิ่นแท้ง ก็บอกให้ตรวจดีเอ็นเอสิ เพคาะตัวเองก็สงสัยว่าทำไมมันถึงจงใจให้แท้ง ตอนหลังมารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ยังจะเก็บเงียบ ไม่บอกพระเอก ด้วยเหตุผลประสาท ๆ ว่าไม่อยากให้รู้สึกแย่ เอิ่ม แล้วปล่อยให้ถูกหลอกว่าเป็นคนรักษาน้องจนหายดี หลอกว่ามีลูกด้วย แบบนี้คือ ดีกว่าเหรอ งงกับตรรกะ...
ยังไงก็ให้อภัยไม่ได้ที่บังคับให้ทำแท้ง ต่อให้นางเอกยื้อลูกเอาไว้ได้ก็เหอะ ทำไมชอบเขียนให้นางเอกอภัยให้คนแบบนี้ นี่เป็นการใช้ความรุนแรงและการฆ่าคนชัด ๆ...
ตามหลายเรื่องอัพเดทไม่จบซักเรื่อง😂😂...
หยุดอัพเดท..หลายเรื่องมาก😂😂...
กำลังสนุก โดนเทอีกแล้ว😂😂😂...
รออยู่นะคะ...
อยากได้วันละ5ตอนเหมือนเดิมได้ไหมคะ🤩😍🥰...
แอดมิน..ให้อ่านวันละ1ตอน😁😁😁...
ข้ามไป 4 ตอน238-241...
สนุกมากค่ะ...