รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 652

เมื่อถังเชี่ยนรู้ว่าพวกเขากำลังทะเลาะกันจึงรีบวิ่งไปหา พอไปถึงพวกเขาก็หยุดทะเลาะกันแล้ว

เพราะโจวจื่ออี้ยืนอยู่ระหว่างพวกเขาและแยกพวกเขาออกจากกัน

ในฐานะคนห้าม โจวจื่ออี้จึงถูกลูกหลง แว่นตาของเขาหัก และใบหน้าของเขาก็เปื้อน

“เซิ่งเป่ย ออกมา!” ถังเชี่ยนพูดน้ำเสียงเย็นชาและดึงเซิ่งเป่ยออกมา

หลังจากที่เซิ่งเป่ยออกไป โจวจื่ออี้ก็มองไปที่ฟู่สือถิง

การทะเลาะกันเมื่อครู่เป็นการที่ฟู่สือถิงทำร้ายเซิ่งเป่ยอยู่ฝ่ายเดียว เซิ่งเป่ยไม่ได้สู้กลับ

สิ่งนี้ทำให้โจวจื่ออี้ตัดสินได้ว่าเซิ่งเป่ยเป็นคนยั่วยุฟู่สือถิง

ไม่อย่างนั้นฟู่สือถิงคงไม่ลงมือกับเซิ่งเป่ย

พวกเขาทั้งสองคนเป็นเพื่อนกันมานานหลายปีและไม่เคยผิดใจกันเลย ยิ่งการลงไม้ลงมือยิ่งไม่ต้องพูดถึง

“ประธานครับ เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?” โจวจื่ออี้อดทนต่อความเจ็บปวดบนใบหน้าและถามว่า “พี่เป่ยทำอะไร? หรือว่าเขาทรยศคุณเหรอ?”

ฟู่สือถิงกำหมัดแน่น เดินไปที่เก้าอี้แล้วนั่งลง “ออกไป!”

ตอนนี้เขาปวดหัวและไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเซิ่งเป่ยกับฉินอันอัน

ถ้าเซิ่งเป่ยสามารถบอกเขาว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉินอันอัน เขาคงไม่โกรธขนาดนี้

หลังจากที่โจวจื่ออี้เดินออกไป เขาก็เดินไปหาเซิ่งเป่ยกับถังเชี่ยน

“สิ่งที่ฉันพูดกับคุณไปเมื่อคืนนี้มันไม่มีความหมายอะไรเลย!” ถังเชี่ยนตำหนิเซิ่งเป่ย “คุณอยากให้ทุกคนรู้เรื่องนี้เหรอ? การที่คุณทำแบบนี้ มันมีผลดีกับฟู่สือถิงตรงไหน? ฉันผิดหวังกับคุณจริง ๆ!”

เซิ่งเป่ยถือโทรศัพท์และมองไปที่หน้าจอเพื่อตรวจดูบาดแผลบนใบหน้าของเขา

เขาไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไรกับการดุด่าของถังเชี่ยน

“ถ้าไม่ได้ทะเลาะกับเขา ฉันคงรู้สึกไม่สบายใจ” น้ำเสียงของเขาฟังแล้วเศร้าเล็กน้อย “เธอไม่ต้องห่วง ฉันไม่ได้พูดเรื่องเมื่อคืนนี้เลย”

ถังเชี่ยนถอนหายใจด้วยความโล่งอก “หน้าของคุณบวมแล้ว คุณไปทำแผลก่อนเถอะ”

“อืม เธอจะไม่ไปกับฉันเหรอ?” เซิ่งเป่ยพูดอย่างผิดหวัง

เขาโทรหาเธอเมื่อคืนนี้ แต่โทรศัพท์ของเธอปิดเครื่อง

เขารับโทรศัพท์และเสียงงัวเงียของฉินอันอันก็ดังมาจากอีกฝั่ง “พี่เซิ่งโทรหาฉันเมื่อคืน แต่ฉันไม่ได้รับสาย พี่มีอะไรหรือเปล่า?”

“เมื่อคืนฉันเห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่โรงแรมซีซาร์ดูคล้ายเธอมาก ฉันก็เลยโทรหาเธอเพื่อทำการยืนยัน” น้ำเสียงของเซิ่งเป่ยเย็นชาและไร้ความรู้สึก

โจวจื่ออี้รู้สึกประหลาดใจกับท่าทีเย็นชาของเซิ่งเป่ยที่มีต่อฉินอันอัน

ฉินอันอันตอบกลับ “เมื่อวานฉันไปที่โรงแรมนั้นจริงค่ะ”

เมื่อเธอคิดว่าเซิ่งเป่ยจะถามเธอว่าทำไมเธอถึงไปโรงแรม เซิ่งเป่ยก็พูดว่า “ฉันไม่มีอะไรแล้ว” หลังจากนั้นเขาก็วางสายโทรศัพท์ไป

โจวจื่ออี้สงสัย “พี่เป่ย พี่ทะเลาะกับประธาน แล้วมาลงกับฉินอันอันทำไม?”

“นายเข้าใจผิดแล้ว แต่อย่าถามฉันว่าทำไมฉันถึงทะเลาะกับสือถิงเพราะฉินอันอัน” เซิ่งเป่ยพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “อย่าถาม”

โจวจื่ออี้ “ครับ ผมจะไม่ถาม”

ถึงเขาจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็สามารถเห็นได้จากปฏิกิริยาของเซิ่งเป่ยว่าเรื่องนี้ร้ายแรงมาก