รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 662

เขาไม่คิดว่าทันทีที่กดโทรออกก็มีคนรับสายทันที

“พรุ่งนี้ฉันจะกลับไป” เสียงของเธอนิ่งสงบ “ไว้เราค่อยคุยกัน”

ความโกรธและความกลัวในใจของเขาถูกระงับในทันที

เขานึกถึงคำพูดของเซิ่งเป่ย

เซิ่งเป่ยบอกว่าเธอรู้วิธีควบคุมเขาและเธอทำได้อย่างง่ายดาย

ในตอนนี้เขาเข้าใจความหมายของคำที่เซิ่งเป่ยพูดแล้ว

เขาโดนฉินอันอันควบคุมอย่างอยู่หมัด

เธอพูดเพียงประโยคเดียว เขาก็เชื่อใจเธอโดยไม่ลังเล แม้ว่าหลักฐานทั้งหมดจะชี้ให้เห็นว่าเธอทรยศเขาก็ตาม

“ฉินอันอัน” ก่อนที่จะวางสาย เขาเรียกชื่อเธอด้วยเสียงแหบแห้ง

เธอรู้สึกได้ถึงความทรมานใจผ่านน่ำเสียงของเขา

เขาคงได้ดูวิดีโอนั้นแล้วและต้องสงสัยเธอแน่ ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่เจ็บปวดขนาดนี้หรอก

“ฟู่สือถิง ฉันรู้ว่ามันยากสำหรับคุณที่จะเชื่อฉัน” เธอพูดอย่างไม่เต็มใจ ไม่สามารถทนต่อบรรยากาศที่น่าหดหู่ได้ในขณะนี้ “ตอนที่ฉันเห็นวิดีโอ ฉันก็เกือบจะคิดว่าเป็นตัวเองแล้วเหมือนกัน”

เขาฟังเสียงของเธออย่างเงียบ ๆ และอารมณ์ที่ไม่สามารถควบคุมและกระสับกระส่ายของเขาก็สงบลงทีละน้อย

“ฉันพยายามดูมันซ้ำแล้วซ้ำอีก” เสียงของเธอติดขัด “ฟู่สือถิง นั่นไม่ใช่ฉัน”

หลังจากที่เธอพูดจบ รุ่ยลาก็ดึงชายเสื้อของเธอ “แม่คะ พี่มาแล้ว!”

ฟู่สือถิงได้ยินเสียงของรุ่ยลา จึงรีบปรับอารมณ์อย่างรวดเร็ว “คุณดูแลลูก ๆ ก่อน ไว้คุณกลับมาเราค่อยคุยกัน”

การสนทนาสิ้นสุดลง

รุ่ยลาขมวดคิ้ว แล้วเงยหน้าขึ้นถามฉินอันอัน “แม่กำลังคุยโทรศัพท์กับพ่อใจร้ายอยู่เหรอคะ? มีแค่เขาคนเดียวที่ทำให้แม่ร้องไห้ได้”

ฉินอันอันไม่ได้ร้องไห้ ดวงตาของเธอแค่แดงเล็กน้อยเท่านั้น

ในขณะที่แม่ลูกกำลังคุยกัน บอดี้การ์ดก็พาเสี่ยวหานมาหาพวกเธอ

หลังจากขึ้นรถ ฉินอันอันและเสี่ยวหานก็พูดพร้อมกัน

“เสี่ยวหาน ลูกพูดก่อน”

“แม่พูดก่อนสิ”

“ก็ได้ตอนแรกแม่วางแผนจะพาลูกกับน้องเที่ยวที่นี่สักสองสามวันก่อนจะกลับ แต่มีเรื่องเกิดขึ้นในประเทศ แม่เลยต้องพาลูกกลับบ้านทันที” ฉินอันอันพูดด้วยความอึดอัด “ถ้าลูกเหนื่อย เราพักสักวันก่อนแล้วค่อยกลับก็ได้”

เสี่ยวหานส่ายหน้า “แม่ ผมไม่เหนื่อยครับ เรากลับกันตอนนี้เลยก็ได้ แต่ผมยังไม่อยากไปโรงเรียน”

ฉินอันอันมองลูกชายด้วยความสับสน “เสี่ยวหาน เกิดอะไรขึ้นเหรอลูก?”

เสี่ยวหานยังไม่พบองค์กรดาร์กเว็บที่นั่วนั่วเคยเข้าถึง

ถ้ายังหาองค์กรนี้ไม่เจอ เขาก็ไม่อยากไปโรงเรียน