อารมณ์ของเธอดูมั่นคงกว่าก่อนหน้านี้มาก
ในใจของเธอยังคงเป็นห่วงหลีเสี่ยวเถียน แต่เนื่องจากชีวิตเล็ก ๆ ที่เพิ่งเกิดใหม่ เธอจึงเปลี่ยนความคิด
ตอนแรกทารกในท้องอยู่อย่างปลอดภัย แต่เนื่องจากเหตุการณ์ครั้งนี้ เธอจึงต้องคลอดลูกก่อนกำหนด
ตอนที่พยาบาลอุ้มเด็กมาให้เธอดู เธออยากจะร้องไห้มาก แต่น้ำตาของเธอกลับไม่ไหลไม่ออก
เมื่อเห็นเด็กน้อย เธอก็ได้แต่โทษตัวเอง
ตอนที่เธอคลอดเสี่ยวหานกับรุ่ยลา เธอก็คลอดก่อนกำหนดเหมือนกัน เพราะโดยพื้นฐานแล้วฝาแฝดจะต้องเกิดก่อนกำหนด ดังนั้นทารกทั้งสองคนจึงมีขนาดเล็กกว่าทารกครบกำหนดที่เป็นลูกคนเดียว
จื่อชิวตัวเล้กกว่ารุ่ยลาและเสี่ยวหานเสียอีก
แม้ว่าเธอจะรู้ว่าเด็กสามารถมีชีวิตรอดได้ แต่ก็ยังรู้สึกเศร้าใจมาก
“อันอัน เจ็บไหม?” ฟู่สือถิงเห็นว่าเธอใจลอยเล็กน้อย เขาจึงพูดเพื่อทำลายความเงียบ
เธอส่ายหน้าเล็กน้อย ก่อนหน้ามีการฉีดยาชาก่อนผ่าตัด และยายังไม่หมดฤทธิ์ เธอจึงไม่รู้สึกเจ็บ
“คุณเห็นลูกหรือยัง?” ขนตาของเธอสั่นเล็กน้อย เสียงของเธอแผ่วเบา
“เห็นแล้ว ลูกเหมือนผมมาก” เขาจับมือเธอเบา ๆ และพูดด้วยเสียงแหบแห้ง “ขอบคุณที่ยอมเหนื่อยมาตลอดนะอันอัน”
“ลูกยังตัวเล็กมาก...” เธอสะอื้น “ฉันผิดเอง ฉันไม่ใช่แม่ที่ดี”
“มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคุณเลย และการคลอดก่อนกำหนดไม่ได้หมายความว่าลูกของเราจะสุขภาพไม่แข็งแรง อย่าคิดมาก ตอนนี้คุณต้องพักผ่อนให้เพียงพอ” ฟู่สือถิงเกลี้ยกล่อมอย่างอดทน “เรื่องเสี่ยวเถียน ผมจะสืบให้แน่ชัด ผมจะให้อธิบายกับคุณแน่นอน”
หลังจากฉินอันอันผ่าตัด ร่างกายของเธอก็ค่อนข้างอ่อนแอ ไม่ว่าเธอจะรู้สึกเศร้าและโกรธแค่ไหน เธอก็ไม่สามารถแสดงออกได้
อีกฝั่งหนึ่ง
ข่าวการคลอดก่อนกำหนดของฉินอันอันไปถึงหูของถังเชี่ยน
เซิ่งเป่ยขมวดคิ้ว “คุณคงไม่ได้หมายถึงญาติของคุณหรอกนะ?”
นอกจากถังเชี่ยนและนั่วนั่วแล้ว ก็เดาไม่ออกจริง ๆ ว่าใครเป็นคนทำร้ายหลีเสี่ยวเถียน
ปกติหลีเสี่ยวเถียนก็ไม่ได้เข้าสังคมที่ซับซ้อน ยกเว้นการกินดื่มและเที่ยวสนุกสนาน
ฉินอันอันคลอดลูกก่อนกำหนดเพราะเหตุการณ์ของหลีเสี่ยวเถียน ซึ่งเป็นตัวบ่งชี้เพิ่มเติมได้ว่าคนร้ายลักพาตัวหลีเสี่ยวเถียนเพื่อยั่วยุฉินอันอัน
“คุณหมายความว่ายังไง?” ถังเชี่ยนพูดด้วยความโกรธ “คุณหมายความว่าฉันต้องรับผิดชอบสิ่งที่ญาติของฉันทำทั้งหมดอย่างนั้นเหรอ?! เธอเสียโฉมจนจิตใจบิดเบี้ยว เลยทำเรื่องรุนแรง แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน?”
“อืม คุณโทรหาผมเพื่อบอกเรื่องนี้ และคุณอยากให้ผมบอกสือถิงเหรอ?” เซิ่งเป่ยเยาะเย้ย
“ไม่ต้อง! ฉันจะโทรไปบอกเขาเอง! ฉันโทรหาคุณเพราะเมื่อคืนคุณมาหาฉัน ฉันคิดว่าคุณอยากรู้ความจริง แต่ฉันไม่คิดเลยว่าคุณจะสงสัยฉัน!”
“ถังเชี่ยน คุณควรหยุดโทรหาเขาสักที เขาไม่ต้องการฟังคำแก้ตัวของคุณหรอก” เซิ่งเป่ยพูดเหน็บแนม “ฉินอันอันเสียใจกับเหตุการณ์นี้มากจนทำให้คลอดลูกก่อนกำหนด เรื่องนี้จะไม่จบลงง่ายๆ เธอเตรียมตัวรับกรรมเถอะ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รอวันหย่า คุณสามีร้าย
ทนความโง่ของนางเอกไม่ไหว ทำไมต้องให้เสิ่นอวี๋ได้หน้า ไม่เห็นจะสมเหตุสมผลเลย ถ้าไม่อยากเปิดเผยตัว ก็ส่งข้อความผ่านเว่ยเจินได้นี่ว่าผ่าตัดเสร็จแล้ว ต้องดูแลอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วที่นังเสิ่นแท้ง ก็บอกให้ตรวจดีเอ็นเอสิ เพคาะตัวเองก็สงสัยว่าทำไมมันถึงจงใจให้แท้ง ตอนหลังมารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ยังจะเก็บเงียบ ไม่บอกพระเอก ด้วยเหตุผลประสาท ๆ ว่าไม่อยากให้รู้สึกแย่ เอิ่ม แล้วปล่อยให้ถูกหลอกว่าเป็นคนรักษาน้องจนหายดี หลอกว่ามีลูกด้วย แบบนี้คือ ดีกว่าเหรอ งงกับตรรกะ...
ยังไงก็ให้อภัยไม่ได้ที่บังคับให้ทำแท้ง ต่อให้นางเอกยื้อลูกเอาไว้ได้ก็เหอะ ทำไมชอบเขียนให้นางเอกอภัยให้คนแบบนี้ นี่เป็นการใช้ความรุนแรงและการฆ่าคนชัด ๆ...
ตามหลายเรื่องอัพเดทไม่จบซักเรื่อง😂😂...
หยุดอัพเดท..หลายเรื่องมาก😂😂...
กำลังสนุก โดนเทอีกแล้ว😂😂😂...
รออยู่นะคะ...
อยากได้วันละ5ตอนเหมือนเดิมได้ไหมคะ🤩😍🥰...
แอดมิน..ให้อ่านวันละ1ตอน😁😁😁...
ข้ามไป 4 ตอน238-241...
สนุกมากค่ะ...