รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 702

ร่างกายของถังเชี่ยนหนาวสั่น

เตรียมตัวรับกรรม?

พวกเขาไม่มีทางหาหลักฐานว่าเธอเป็นคนทำเรื่องนี้!

มีนั่วนั่วเป็นแพะรับบาป ยังไงก็สาวไม่ถึงเธอ

แม้ว่าพวกเขาทุกคนจะคิดว่าเธอเป็นคนทำ แต่ตราบใดที่ไม่มีหลักฐาน พวกเขาก็ไม่สามารถทำอะไรเธอได้

ฟู่สือถิงแต่ไหนแต่ไรมาไม่ได้รักเธอ ความสัมพันธ์ของพวกเขา มันจะแย่ไปได้แค่ไหน?

โรงพยาบาล

ถังเชี่ยนมาเยี่ยมหลีเสี่ยวเถียนพร้อมช่อดอกลิลลี่ในมือ

มาเยี่ยมแค่ข้ออ้าง จริง ๆ แล้วเธอมาเพื่อดูว่าสถานการณ์ของหลีเสี่ยวเถียนเป็นยังไงบ้าง และในขณะเดียวกันก็บอกพวกเขาว่าเรื่องนี้เป็นฝีมือของนั่วนั่ว ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอเลย

เดิมทีเธอวางแผนที่จะบอกเรื่องนี้กับฟู่สือถิงด้วยตนเอง แต่เธอไม่กล้า

เธอโทรหาเซิ่งเป่ยเพียงเพื่อให้เซิ่งเป่ยถ่ายทอดข้อความของเธอ

แต่เซิ่งเป่ยไม่เชื่อเธอ ดังนั้นเธอจึงทำได้แค่มาหาหลีเสี่ยวเถียนเท่านั้น

เฮ่อจุ่นจือมาขวางหน้าห้องผู้ป่วยขแงหลีเสี่ยวเถียน

“คุณกล้ามาที่นี่ได้ยังไง?!” เฮ่อจุ่นจือโยนดอกไม้ในอ้อมแขนของเธอลงถังขยะ

เขากำหมัดแน่น ความโกรธในดวงตาแผดเผารุนแรง

ถังเชี่ยนพูดน้ำเสียงราบเรียบ “จุ่นจือ ฉันขอโทษ เรื่องนี้น่าจะเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉันทำ ก่อนหน้านี้เธอเสียโฉม ถูกกระตุ้นจนวางแผนทำเรื่องเลวร้ายนี้ด้วยความหุนหันพลันแล่น...”

“เธอควรจะแก้แค้นคุณที่ถูกทำให้เสียโฉมจนเสียสติไม่ใช่เหรอ? หรือเธอไม่รู้ว่าคุณนั่นแหละที่ทำให้เธอเสียโฉม?” เฮ่อจุ่นจือเปิดเผยธาตุแท้อันน่าเกลียดโดยปราศจากความเมตตา “คุณทำทุกอย่างเพื่อทำร้ายฉินอันอัน แต่กลายเป็นว่าลูกพี่ลูกน้องของคุณต้องมาเสียโฉมแทน คุณคงไม่คิดว่าเรารู้เรื่องนี้ใช่ไหม?”

ถังเชี่ยน “นั่นไม่ใช่ฉัน!”

เขาเป็นทายาทคนเดียวของตระกูลเฮ่อรุ่นที่สาม พ่อแม่ของเขาตั้งแต่เขาอายุมากขึ้น ก็ปลูกฝังเขาว่าไม่จำเป็นต้องแต่งงาน แต่ต้องมีลูก

เขารู้สึกไม่สบายใจมาก เขาไม่อาจทิ้งหลีเสี่ยวเถียนเพราะเหตุการณ์นี้ได้ แต่พ่อแม่ของเขาออกจากโรงพยาบาลอย่างเศร้าใจ หลังจากได้ยินว่าเสี่ยวเถียนอาจจะมีลูกไม่ได้อีก

พวกเขาจะไม่บังคับให้เขาหย่ากับเสี่ยวเถียนตอนนี้ แต่พวกเขาจะบังคับ หลังจากที่เสี่ยวเถียนออกจากโรงพยาบาลอย่างแน่นอน

“เสี่ยวเถียน เมื่อเช้านี้อันอันคลอดลูกแล้ว” เฮ่อจุ่นจือนั่งลงบนเตียง มองตาเธอและพูดคุยกับเธอเบา ๆ “ลูกของเธอเกิดก่อนกำหนด แต่ไม่ต้องห่วงนะ ทั้งแม่และลูกปลอดภัย แต่ลูกต้องอยู่ในตู้อบเป็นเวลาสองเดือน”

หลีเสี่ยวเถียนเหมือนจะฟังคำพูดของเขา และมองเขาด้วยสายตาเลื่อนลอย

“เสี่ยวเถียน ผมรู้ว่าการปลอบใจตอนนี้เป็นเรื่องยากสำหรับคุณ แต่คุณต้องจำไว้ว่า ผม พ่อแม่ของเรา และอันอันจะรักคุณตลอดไป” เฮ่อจุ่นจือยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาที่หางตาของเธอ “ต่อไปจะไม่มีใครรังแกคุณได้อีก ผมจะปกป้องคุณเอง”

หลีเสี่ยวเถียนมองใบหน้าของเขา และฟังเสียงของเขา น้ำตาก็ไหลออกมามากขึ้นเรื่อย ๆ

“เฮ่อจุ่นจือ เราหย่ากันเถอะ!” เธอพูดเสียงแหบแห้งพร้อมผลักมือของเขาออกจากหน้าของเธอ