รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 708

ฉินอันอันเองก็เห็นผื่นบนหน้าลูกชายเช่นกัน

แต่เธอไม่ได้ประหลาดใจมากนัก

“เด็ก ๆ มีผิวที่บอบบาง เป็นผื่นได้ง่าย” เธอเล่าจากประสบการณ์ของตนเองให้เขาฟัง “เสี่ยวหานและรุ่ยลามักป่วยเป็นโรคผิวหนังอักเสบก่อนอายุหนึ่งขวบ ปกติแล้วเมื่อทายาก็จะหายอย่างรวดเร็ว”

ฟู่สือถิงโล่งใจขึ้นมาก

“ลูกของเราคลอดก่อนกำหนด ปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ จึงเกิดได้ง่ายกว่า” น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยการโทษตัวเอง

“ขอแค่ไม่มีปัญหาใหญ่ก็พอแล้ว” เขาปลอบใจเธอ “ผมไปเยี่ยมเขาเมื่อคืนนี้ เขานอนหลับสนิทมาก ไม่แน่เขาอาจนึกว่าตัวเองกำลังหลับในท้องคุณก็ได้นะ!”

“ที่เขานอนหลับสนิทเพราะคลอดก่อนกำหนดและขาดออกซิเจน” เธอแหงนดวงตาทรงแอปริคอทที่เปียกชื้นขึ้นมองเขา “ฟู่สือถิง ฉันจะไม่ปล่อยถังเชี่ยนไปแน่”

ฟู่สือถิงส่งเสียงตอบรับ “เธอโยนความผิดให้ลูกพี่ลูกน้องของเธอ ลูกพี่ลูกน้องของเธอหนีออกนอกประเทศไปแล้ว”

“ถ้าเธอไม่อยู่เบื้องหลัง ลูกพี่ลูกน้องเธอจะกล้าทำแบบนี้ได้ยังไง?!”

“อันอัน ผมรู้” เขากุมมือเล็ก ๆ ของเธอ “ผมส่งคนไปตามหาลูกพี่ลูกน้องของเธอแล้ว พอพบลูกพี่ลูกน้องของเธอ ผมจะทำให้เธอพูดความจริงออกมาแน่นอน”

ฉินอันอันจ้องมองเขาอย่างว่างเปล่า “คุณคงไม่ปล่อยให้ถังเชี่ยนทำงานในบริษัทของคุณต่อไปหรอกใช่ไหม?”

“ผมตัดสินใจเด็ดขาดกับเธอเมื่อคืนนี้แล้ว” เขาเปิดริมฝีปากบาง “จากนี้เธอไม่กล้ามาพบผมแล้ว เว้นแต่เธอไม่กลัวตาย”

เธอบ่น “เธออาจจะไม่กลัวความตายจริง ๆ ก็ได้ค่ะ คนกลัวตาย จะกล้าทำความผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าได้ยังไง?”

“ถ้าเป็นแบบนี้ ผมจะช่วยให้เธอสมหวังเอง” น้ำเสียงของเขาเย็นชา แต่สายตาที่มองเธอกลับอ่อนโยนมาก

เธอรู้ดีว่าคนเรามีหลายด้าน แต่คนที่มีสองด้านที่สุดโต่งแบบฟู่สือถิงเช่นนี้มีไม่กี่คน

ไม่ว่าเขาจะเป็นด้านไหน ล้วนแต่ดึงดูดเธอได้อย่างลึกซึ้ง

มีเสียงเคาะประตูห้องผู้ป่วยดังขึ้น ฟู่สือถิงเดินไปเปิดประตู

ฉินอันอันรับชามซุปมา สายตาของเธอมองไปบนนิ้วเธอ “อิ๋นอิ๋น มือของเธอบาดเจ็บเหรอ?”

“ไม่มีอะไรค่ะ แค่แผลเล็กน้อยเอง เว่ยเจินยืนกรานให้ฉันพันจนกลายเป็นลูกบอลแบบนี้” อิ๋นอิ๋นพูดอย่างเขินอาย “คุณลองชิมซุปปลาดูสิคะว่ารสชาติเป็นยังไงบ้าง? ถ้าอร่อย พรุ่งนี้ฉันจะตุ๋นให้คุณอีก”

“ถ้าเธอทำมันต้องอร่อยอยู่แล้ว แต่ฉันไม่อยากเห็นเธอบาดเจ็บ”

“ครั้งหน้าฉันจะระวังค่ะ” อิ๋นอิ๋นนั่งลงบนเก้าอี้ข้างเตียง “อันอัน ฉันอยากเห็นลูกน้อยของคุณจริง ๆ แต่เว่ยเจินบอกว่าเขาอยู่ในตู้อบและฉันไปหาไม่ได้”

“โทรศัพท์พี่ชายคุณมีรูปเขา”

“โอ้ พี่ชาย ขอดูรูปได้ไหมคะ?!” อิ๋นอิ๋นเดินไปหาฟู่สือถิงและขอโทรศัพท์เขา

ฟู่สือถิงเปิดโทรศัพท์แล้วเลือกรูปออกมาและส่งให้เธอ

เธอหยิบโทรศัพท์จากนั้นเดินไปหาเว่ยเจินแล้วดูรูปด้วยกัน