รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 724

ในเวลาเดียวกัน ฟู่สือถิงรับลมหนาวอยู่ที่ระเบียงของโรงพยาบาล

โจวจื่ออี้ตามหาเขาอยู่นาน ในที่สุดก็เจอ

มองไปที่เงาโดดเดี่ยวของเขาในค่ำคืนหนาวเย็น โจวจื่ออี้รู้สึกแย่ในใจ

“ประธานครับ ทำไมคุณถึงมาอยู่ตรงนี้คนเดียวล่ะครับ?” โจวจื่ออี้ปรับอารมณ์แล้วถาม “ถึงเวลาทานอาหารเย็นแล้วครับ”

“กินไม่ลง” เขาตอบด้วยเสียงเย็นเยียบและแหบแห้ง

จื่อชิวจำเป็นต้องเปลี่ยนถ่ายเลือด แต่เนื่องจากเขามีกรุ๊ปเลือดพิเศษ ตอนนี้ยังหาแหล่งเลือดที่เหมาะสมไม่ได้

นี่คือสาเหตุหนึ่งของความทุกข์

สาเหตุความทุกข์ใจอีกอย่างคือ เขารู้ว่ากรุ๊ปเลือดของอิ๋นอิ๋นอาจจะเข้ากับจื่อชิวได้

แต่เขาไม่สามารถพูดเรื่องนี้ออกไปได้

เขาไม่สามารถปล่อยให้อิ๋นอิ๋นบริจาคเลือดให้จื่อชิวได้

เขาใช้เวลายี่สิบปีเพื่อทำให้อิ๋นอิ๋นจากคนที่ไม่สามารถดูแลตัวเองได้กลายมาเป็นคนปกติที่ค่อย ๆ ดูแลตัวเองได้

เขาเพียงหวังว่า อิ๋นอิ๋นจะคงอยู่ในสภาพปกติและใช้ชีวิตอย่างปกติไปตลอด

เขาจะขอให้อิ๋นอิ๋นบริจาคเลือดให้จื่อชิวได้อย่างไร? ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับอิ๋นอิ๋นเพราะบริจาคเลือดจะทำอย่างไร?

แต่จะให้เขามองจื่อชิวตายเพราะโลหิตจาง เขาจะใจแข็งพอได้อย่างไร?

ความทุกข์ทรมานของเขา ทำได้เพียงปล่อยให้หายไปเอง ไม่สามารถบอกใครได้

“ถึงคุณจะกินไม่ลง ก็อย่าอยู่ข้างนอกเลยครับ ข้างนอกอากาศหนาว จะเป็นหวัดเอาได้นะครับ” โจวจื่ออี้กล่าว “ตอนนี้ฉินอันอันยังคงพักฟื้นอยู่ เธอกับลูกยังต้องการการดูแลจากคุณนะครับ”

คำพูดของโจวจื่ออี้ทำให้ฟู่สือถิงได้สติ

พวกเขาเดินไปที่แผนกทารกแรกเกิด

หมอเห็นสีหน้าฉินอันอันไม่ค่อยดีจึงแนะนำให้เธอกลับบ้านไปพักผ่อน

“คุณมาพูดว่าเป็นความผิดของคุณตอนนี้มันมีประโยชน์อะไร? ลูกเกิดมาแล้ว เขาคือชีวิตหนึ่งแล้ว ถ้าเขาตาย เราจะไม่เจอกันอีกเลยในชีวิตนี้!” ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยประกายน้ำตา กล่าวคำตัดสินเด็ดขาดนี้

ถ้าจื่อชิวไม่คลอดก่อนกำหนด เขามีโอกาสที่จะเกิดมาแข็งแรงเหมือนเสี่ยวหานและรุ่ยลา

จนถึงตอนนี้ ฟู่สือถิงก็ยังไม่ยอมลงโทษตัวการที่ทำให้จื่อชิวคลอดก่อนกำหนด!

ทำไมถังเชี่ยนถึงกล้าทำเรื่องพวกนี้? ก็เพราะเขาไม่เด็ดขาดพอ!

ฉินอันอันมองทะลุทุกอย่าง! แม้ว่าเธอจะมีลูกกับเขาสามคน ก็ไม่สามารถเทียบเท่ากับการที่ถังเชี่ยนอยู่ข้างเขามาเป็นสิบปีได้!

เพราะทุกอย่างนี้จะเตือนใจเธอตลอดเวลา ว่าเธอถูกผู้ชายที่ใจแข็งคนนี้บังคับให้ท้องจื่อชิว และถูกถังเชี่ยนที่เป็นบ้าคนนั้นทำร้ายครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้จื่อชิวคลอดก่อนกำหนดและเสียชีวิตก่อนวัยอันควร!

เขามองเธอด้วยสายตามึนงง ริมฝีปากบางขยับ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

เธอมองเขาด้วยสีหน้าโกรธเกรี้ยว เมื่อเห็นน้ำตาที่ซ่อนอยู่ในดวงตาของเขา เสียง 'ติ้ง' ดังขึ้น ลิฟต์เปิดออกช้า ๆ

“ฉันจะกลับบ้านเอง คุณไม่ต้องไปส่ง” เธอสูดหายใจลึก จับกระเป๋าแน่นแล้วเดินออกไปท่ามกลางคืนหนาวเหน็บ