รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 78

เธอมั่นใจว่าตอนนั้นไม่ได้ซื้อสร้อยคอเส้นนี้มา

แต่ทำไมสร้อยคอเส้นนี้ถึงมาอยู่ตรงนี้ได้?

เธอออกมาจากห้องและบังเอิญเจอฟู่ซื่อถิงกำลังลงบันไดมาพอดี

เธอระงับความกังวลใจและเอ่ยถามเขา “ฟู่ซื่อถิง สร้อยนี่มันอะไรกัน?”

ถึงแม้เรื่องนี้ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวข้องกับเขาเลย แต่สัญชาตญาณเธอบอกว่าเขารู้

เซิ่งเป่ยต้องบอกเขาแล้วแน่นอน

ฟู่ซื่อถิงอึดอัดเล็กน้อย “เซิ่งเป่ยซื้อมา” เขาหยุดชะงักแล้วพูดต่อ “ผมดูราคาแล้ว มันก็ถูกเกินไป และไม่มีใครอยากได้ ผมก็เลยเอามาให้คุณ”

ฉินอันอันกำลังคิดคำและประโยคในหัว เธอคิดว่าจะคืนสร้อยคอให้เขาได้อย่างไร แต่หลังจากที่เขาพูดจบ ในหัวของเธอก็ว่างเปล่า

‘ราคาถูกเกินไป ไม่มีใครอยากได้ ก็เลยเอามาให้เธอ’

‘ดีจริง ๆ!’

‘พูดแบบนี้ เธอน่าจะเก็บมันไว้!’

“ฉินอันอัน มากินข้าวด้วยกันสิ” ฟู่ซื่อถิงเรียกเธอ

เธอต้องการปฏิเสธ แต่ร่างกายของเธอกลับสวนทาง

เป็นเพราะรับของขวัญไปแล้วหรือเปล่า?

ทั้งสองเข้าไปในห้องทานอาหารแล้วนั่งลง

ป้าจางนำอาหารเย็นมาเสิร์ฟที่โต๊ะให้พวกเขาแล้วเดินออกไป

ฉินอันอันประคองถ้วยและรับประทานอาหารอย่างช้า ๆ

‘คืนนี้เขาชวนฉันกินข้าวเย็น ไม่ใช่ว่ามีอะไรจะพูดกับฉันหรอกนะ?’

‘อีกอย่าง วันนี้เซิ่งเป่ยซื้อของขวัญให้ฉันตั้งเยอะแยะขนาดนี้ เขาต้องเป็นคนสั่งแน่ ๆ?’

เธอครุ่นคิดอยู่ครู่ใหญ่กว่าข้าวจะเข้าปากเธอ

เมื่อเห็นว่าเธอกำลังเหม่อลอย ฟุ่ซื่อถิงก็เปิดริมฝีปากบางของเขาแล้วพูดว่า “คุณกำลังคิดอะไรอยู่เหรอ? ถังเฉียวเซินติดต่อคุณมาแล้วใช่ไหม?”

ฉินอันอันตักข้าวเข้าปากแล้วถามลองใจ “คุณสนิทกับเขาไหม?”

“เราเคยเป็นเพื่อนร่วมชั้นกันมาก่อน” น้ำเสียงของฟู่ซื่อถิงนิ่งสงบ แต่คำต่อไปที่เขาพูดออกมาทำให้เธอตกใจ “คุณอยากเห็นแฟนเก่าของเขาไหม?”

“อืม...” ฉินอันอันหยิบเอกสารปริ๊นท์สีขึ้นมาดูทีละแผ่น “แฟนเก่าของเขาเซ็กซี่มากเลย! หุ่นของพวกเธอเป็นตัวเอส! ริมฝีปากที่อวบอิ่ม สีแดงบนริมฝีปากนั้นดูดีมาก...พวกผู้ชายน่าจะชอบผู้หญิงแบบนี้กันใช่ไหมคะ?”

ฟู่ซื่อถิงเม้มริมฝีปากบาง

เขาให้เธอดูสิ่งนี้เพื่อทำให้เธอรู้ว่า เธอไม่ใช่สปกของถังเฉียวเซิน

ไม่ได้ต้องการคุยเรื่องชายหญิงกับเธอ

“คุณบอกว่าถังเฉียวเซินต้องการจะจีบฉัน ฉันเองก็ไม่ใช่คนแบบที่เขาชอบ แล้วทำไมเขาถึงจีบฉันล่ะ?” หลังจากที่ฉินอันอันถาม คำตอบก็แวบเข้ามาในหัวทันที “แก้แค้นให้ถังเฉียนเหรอ?”

“ดีแล้วที่ยังพอฉลาดอยู่บ้าง” เขาหยอกล้อ

ฉินอันอันจ้องมองเขา “แล้วแบบนี้ความสัมพันธ์ระหว่างคุณสองคนจะไม่แตกแยกกันเหรอคะ? ด้วยนิสัยของคุณ แม้แต่ใครจะเอาเข็มไปจากคุณสักเล่ม คุณยังแค้นฝังหุ่นเลย”

ใบหน้าของฟู่ซื่อถิงเปลี่ยนเป็นโกรธเคืองเล็กน้อย “ผมกับเขาเราตัดสัมพันธ์กันมานานแล้ว”

“อืม...” เธอวางเอกสารพิมพ์สีลงกับโต๊ะ ก่อนจะหยิบจานขึ้นมาแล้วกินข้าว

“แล้วคุณรู้ไหมว่าต้องทำยังไงต่อไป?” ฟู่ซื่อถิงต้องการคำตอบของเธอ

“วันนี้ฉันจะไปประชุมที่บริษัทช่วงบ่าย ฝ่ายบริหารหวังว่าจะได้ร่วมมือกับบริษัทหลักทรัพย์ซินเหอ”