รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 79

“คุณมีสิทธิ์โหวตปฏิเสธ”

ฉินอันอัน “ฟู่ซื่อถิง กินข้าวกันเถอะ! ถึงฉันจะร่วมงานกับถังเฉียวเซิน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะชอบเขาสักหน่อย! ทำไมคุณถึงคิดว่าฉันจะเล่นด้วยกับเขาล่ะ? ฉันเป็นผู้หญิงใจง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?”

ฟู่ซื่อถิง “...”

หลังอาหารเย็น ฉินอันอันก็กลับมาที่ห้องและเปิดอ่านอีเมลที่ถังเฉียวเซินส่งมาเมื่อคืนนี้อย่างละเอียด

หลังจากอ่านจบ จิตใจของเธอกระวนกระวายอยู่พักใหญ่

เธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับฝ่ายบริหารของบริษัทเลย

แต่เธอเข้าใจแผนการของถังเฉียวเซิน

และรู้สึกว่าตามแผนของเขาแล้ว ฉินกรุ๊ปอาจจะสามารถกลับมายิ่งใหญ่ได้อีกครั้ง

ถ้าถังเฉียวเซินไม่ใช่พี่ชายแท้ ๆ ของถังเฉียน เธอคงตกลงร่วมมือกับเขาทันที

เธอปิดคอมพิวเตอร์แล้วนอนลงบนเตียง

ขณะที่ถือโทรศัพท์อยู่ สายตาก็เห็นข้อความจากหลีเสี่ยวเถียน : อันอัน! ฉันนอนกับเฮ่อจุนจือแล้วนะ! ฮือ ฮือ ฮือ! ฉันรู้สึกเหมือนฉันกำลังตกหลุมรักเขาเลย!

ฉินอันอันคิดไม่ถึงว่าเรื่องทั้งหมดมันจะกลายเป็นแบบนี้

แต่ถึงเฮ่อจุนจือจะแปลกไปสักหน่อย เขาก็รูปร่างหน้าตาที่ดี

ฉินอันอันตอบเธอ : ถ้าเธอชอบเขาก็ลองคุยกับเขาดู นี่มันเป็นพรหมลิขิตของพวกเธอ!

หลีเสี่ยวเถียน : เขาบอกว่าวันพรุ่งนี้เขาจะพาฉันไปพบคนสำคัญ ฉันถามเขาว่าคนสำคัญคนนี้คือใคร แต่เขาไม่ยอมบอก ยังมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้วก็ไม่ยอมบอก ตาบ้านี้ทำให้ฉันกังวลแทบตาย!

ฉินอันอัน : บางทีเขาอาจจะอยากเซอร์ไพรส์เธอก็ได้นะ

หลีเสี่ยวเถียน : ลืมเรื่องเซอร์ไพรส์ไปเลย ไม่รู้ว่าจะเซอร์ไพรส์หรือช็อคกันแน่ เธอบอกเรื่องสามีของเธอมาเลยนะ! ตอนนี้เธอได้นอนห้องเดียวกับสามีหรือยัง?

สีหน้าของฉินอันอันเปลี่ยนเป็นสีแดงโดยไม่รู้ตัว : ฉันนอนอยู่ในห้องรับรองแขก เขาไม่มีอะไรให้ต้องพูดถึง เธอไม่ต้องถาม

หลีเสี่ยวเถียน : เขาหล่อไหม?

เดิมทีฉินอันอันไม่อยากตอบ แต่ใบหน้าที่หล่อเหลาของฟู่ซื่อถิงลอยเข้ามาในหัว เธอจึงอดไม่ได้ที่จะพิมพ์คำหนึ่งคำด้วยนิ้วเรียว : หล่อ

หลีเสี่ยวเถียน : ให้ตายเถอะ! ฉินอันอัน เธอนี่มีโชคด้านความรักจริง ๆ เลย! สามีของเธออายุเท่าไหร่เหรอ?

ฉินอันอัน : ค่อนข้างเยอะ สำหรับเราแล้ว เขาก็คือชายแก่คนหนึ่ง

“...รู้สึกว่าจะว่างค่ะ” เธอหรี่ตาลงพลางตักโจ๊กหนึ่งช้อนเข้าปาก

“ผมจะให้คนขับมารับคุณช่วงบ่ายวันนี้นะ”

“เอ่อ มารับไปไหนเหรอคะ?” เธอสงสัย

ฟู่ซื่อถิง “ถึงเวลาคุณก็รู้เองแหละ”

เขายังมีเรื่องให้ลุ้นอีก

คอนเสิร์ตครั้งที่แล้ว เขาไม่ได้บอกเธอล่วงหน้า

แต่อย่างน้อยคราวนี้เขาก็ส่งสัญญาณให้เธอรู้ล่วงหน้า

ห้าโมงเย็น

เฮ่อจุนจือพาหลีเสี่ยวเถียนไปที่ร้านอาหารหรูแห่งหนึ่ง

“เถียนเถียน คุณยังจำเพื่อนที่ผมเล่าให้คุณฟังเมื่อครั้งที่แล้วได้ไหม?” เฮ่อจุนจือจับมือหลีเสี่ยวเถียนไม่ยอมปล่อยแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียว “เพื่อนคนที่จู่ ๆ ก็แต่งภรรยาน่ะ”

หลีเสี่ยวเถียนจำได้และแสดงท่าทีประทับใจ “อ๋อ อ๋อ คนที่แต่งงานสายฟ้าแลบ! ภรรยาของเขาเผชิญกับความยากลำบาก แต่เขากลับขอให้คุณออกหน้าแทน สุดท้ายภรรยาของเขากับคุณมาเจอกัน ทำเอาเขาโกรธแทบแย่”