ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1000

คิ้วแบบเดียวกันเป๊ะ

ความอ่อนโยนเหมือนกันเป๊ะ

ดวงตาที่งดงามและรอยยิ้มที่สดใสแบบเดียวกันเป๊ะ!

ความอ่อนเยาว์และมีชีวิตชีวาแบบเดียวกันเป๊ะ งดงามจนซึมซับในคราวเดียวไม่ได้!

เธอดูเหมือนกับรูปปั้นที่ถูกแช่แข็งไว้ทันเวลา!

เขาต้องยอมรับว่าความงามที่เลอค่าเช่นนี้ได้ทำให้เขาหยุดหายใจ

ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขารู้สึกมีความสุขจริง ๆ ในตอนที่เห็นหน้าผู้หญิงคนนี้ มันเหมือนกับแสงอาทิตย์ที่แผดเผาได้หลอมละลายน้ำแข็งและหิมะของฤดูหนาว

เจย์ยืนนิ่งด้วยความสับสน

ในฐานะผู้ชายที่ฉลาดและรอบคอบ เขาคาดการณ์ว่าเหตุผลที่เขาสามารถวาดภาพเปล่าของแองเจลีนจากอากาศที่เบาบางได้เป็นเพราะเธอคงอยู่ในความทรงจำของเขา

มาริลินเข้ามาในห้องพร้อมกับอุ้มไทเกอร์ในอ้อมแขน เมื่อเธอสังเกตเห็นเจย์กำลังจ้องภาพอย่างเหม่อลอย เธอก็เดินเข้าไปหาด้วยความสงสัย

เมื่อมาริลินเห็นภาพ เธอก็โพล่งออกมาด้วยความประหลาดใจ “นี่มันผู้หญิงตาบอดที่เราเจอวันนี้นี่คะ?”

สายตาของเจย์หันไปมองที่ภาพ ดวงตาคู่นั่นเป็นคู่ที่พิเศษและมีชีวิตชีวา ดึงดูดใจใคร ๆ ด้วยแสงอันเจิดจ้าและสีสันสดใส

อย่างไรก็ตาม…

ดวงตาในภาพไม่ได้บอด!

เจย์ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขารู้สึกปวดร้าวในใจ

เขาจดจ่อกับภาพนี้มากจนเขาไม่สังเกตเห็นแววตาของมาริลินที่เต็มไปด้วยความอิจฉาและความกลัว

ทันใดนั้น เธอก็ผลักขาตั้งลงกับพื้นและตะคอกเจย์ “บอกฉันมานะ คุณกำลังปิดบังอะไรจากฉันใช่ไหม?”

ท่าทีที่คุกคามและปิดบังความโกรธได้ส่องประกายออกมาจากแววตาของเจย์ขณะที่เขาเอื้อมไปดึงขาตั้งขึ้นมา

จู่ ๆ เขาก็ย้อนกลับไปตอนกินข้าวกับแองเจลีน เธอจะรับรู้ถึงปัญหาเรื่องท้องของเขาอยู่ตลอด

มันใช้เวลาเพียงชั่วครู่ก่อนที่จะทิ้งแองเจลีนออกจากความคิดของเขา เขาจะเทียบภรรยาของตัวเองกับผู้หญิงคนอื่นได้อย่างไร?

มีชะตากรรมผ่านการเจอโชคดี

เราไม่ควรละทิ้งคำสัญญาแต่แรกเพียงเพื่อไล่ตามบางอย่างที่ดีกว่าที่มาหลังจากนั้น

นั่นคงเป็นการทิ้งเธอหลังจากที่ได้เล่นสนุกกับเธอแล้ว!

หลังจากมื้อเย็น เจย์ก็นั่งบนโซฟาด้วยความเงียบ

เมื่อมาริลินล้างจานเสร็จ เธอก็เข้ามานั่งข้าง ๆ เขา

ไทเกอร์กำลังเล่นบล็อกของเล่นคนเดียวที่หัวมุม

หลังจากที่อ้าปากและงับปากของเขาอยู่หลายครั้ง ในที่สุดเจย์ก็ถามว่า “มาริลิน สามปีที่แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกับผมกันแน่?” เจย์ยกเรื่องนี้ขึ้นมาอีกครั้ง