ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1004

โจเซฟินหยุดคิดก่อนหยิบรูปออกมาแล้วเซ็นชื่อในวงการของเธอลงไป

เธอส่งรูปให้เซย์น “แค่รูปเดียว เอาหรือไม่เอาก็ตามใจ”

เซย์นรับมา เมื่อเห็นลายเซ็นยึกยือบนรูปก็เบ้หน้า “ทำไมดูเซ็นส่ง ๆ แบบนี้ล่ะ? ใช่ชื่อเธอแน่เหรอ?”

โจเซฟินทำหน้างง “ถ้านายไม่ชอบก็เอาคืนมา”

เซย์นเอารูปใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อก่อนหัวเราะ “บางทีฉันอาจจะใช่เป็นยันต์ไล่วิญญาณร้ายได้”

โจเซฟินโมโหจนแทบเต้นเร่า

เซย์นลุกขึ้นก่อนลาทั้งคู่ “ถ้าเธอจะค้างที่นี่คอยดูแลแองเจลีน ฉันก็จะออกไปดื่มกับเพื่อนแล้วกัน พรุ่งนี้เช้าฉันจะกลับมารับเธอ”

เขาพูดพร้อมหยิบเสื้อโค้ดจากโซฟาขึ้นมาพาดบ่าอย่างไม่มีพิธีรีตองก่อนจากไป

โจเซฟินมองเซย์นจากไปตาละห้อย

ทันทีที่ก้าวออกจากห้อง สีหน้าของเซย์นก็เปลี่ยนจากขี้เล่นเป็นหม่นหมองขณะที่เดินออกไปจากสวนบันทึกรัก

เขายกมือขึ้นตบกระเป๋าเสื้อตรงอกซ้ายเบา ๆ ให้แน่ใจว่ารูปถ่ายบาง ๆ นั้นยังอยู่ก่อนถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

หลังเข้ามาในรถเมอร์เซเดส-เบนซ์และแน่ใจว่าด้านนอกมองผ่านกระจกเข้ามาไม่เห็น เซย์นก็เปิดไฟในรถ เขาหยิบรูปถ่ายออกมาและจ้องไปที่หญิงสาวในรูป แม้ว่าเธอจะดูแสนสวยและเย้ายวน แต่เธอก็ไม่สามารถปกปิดแววตาใสซื่อบริสุทธิ์ได้

“ยัยเด็กโง่เอ๊ย” เซย์นกระซิบ

เขาใช้ปลายนิ้วลูบไปที่ภาพถ่าย เขาลากนิ้วผ่านดวงตาสวยสะกดของโจเซฟินซึ่งสะท้อนเงาความโศกเศร้าและสิ้นหวังจากดวงตาของเซย์น

ท้องฟ้าค่อย ๆ มืดลง

แองเจลีนรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาจนหยิบหมอนมาฟาดเธอไป “เธอยังเห็นฉันเป็นเพื่อนรักอยู่หรือเปล่าล่ะ? นี่เธอมีความลับกับฉันสามปีเลยเหรอ?”

โจเซฟินอ้อมแอ้มขอโทษ “ฉันก็ไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังเธอหรอก ฉันแค่คิดว่าบางทีฉันอาจด่วนตัดสินไป ฉันกลัวว่าความรู้สึกที่ชอบเขา มันจะเป็นฉันเพ้อคิดไปเอง”

แองเจลีนสงบลง “เกี่ยวกับเซย์นใชไหม?”

“อืม”

“บอกฉันมาเร็ว ๆ เลย”

โจเซฟินเริ่มเล่าไม่หยุด “ตอนที่ตระกูลอาเรสมีปัญหาเมื่อสามปีก่อน เซย์นมัดฉันไว้ไม่ให้ฉันไปทำเรื่องโง่ ๆ ตอนนั้นฉันโกรธเขามากเลยทำร้ายเขาสารพัด ฉันพยายามทำให้เขาโมโหจะได้ปล่อยฉันไป แต่…”

โจเซฟินหยุดพูดไปสักพัก ก่อนเอ่ย “เซย์นก็โมโหมากจริง ๆ พอได้ยินที่ฉันพูด เขาบอกว่าฉันใจร้ายกับเขามากที่ขู่ว่าจะฆ่าตัวตาย เขายังบอกว่าถ้าฉันไม่เห็นค่าชีวิตของตัวเอง แล้วที่เขาเสี่ยงชีวิตช่วยฉันไว้ตอนนั้นจะมีประโยชน์อะไร?”