ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 600

แองเจลีนเดินถอยกลับมาและโพล่งออกไปว่า “ฉันขอขึ้นเงินเดือนได้ไหม?”

เมื่อได้ยินแบบนั้น หลังของเจย์แข็งทื่อเล็กน้อยและดวงตาของเขาแสดงออกอย่างเย็นชา

สองปีที่เธอหนีจากไป ตอนนี้เขาให้โอกาสเธอได้อยู่ร่วมกับเด็ก ๆ เขาเคยเข้าหาเธออย่างช้า ๆ แต่เธอกลับต้องการไกลห่าง

ผู้หญิงคนนี้ได้ทิ้งศักดิ์ศรีและศีลธรรมของเธอไปไกลถึงเกาะชวาเลยหรือไง?

“ทำหน้าที่นี้ให้ดี แล้วค่อยมาคุยกับฉันเรื่องขึ้นเงินเดือน”

“โอ้”

แองเจลีนรู้สึกดีใจที่สุด เธอหันกลับไปและกระโดดขึ้นไปชั้นบน เมื่อขึ้นมาที่ห้องใต้หลังคาพื้นที่บริเวณนั้นเริ่มสั่นจากการกระโดดของเธอ

“แผ่นดินไหวเหรอเนี่ย?” เด็ก ๆ เปิดประตูห้องเรียนและวิ่งออกไป

พวกเขาเห็นแองเจลีนกระโดดเข้าหาพวกเขาเหมือนกระต่าย

“สวัสดี!” แองเจลีนโบกมือทักทายที่ประตู เธอมีรอยยิ้มเจิดจ้าราวกับดวงอาทิตย์ “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะเป็นครูติวเตอร์สอนการบ้านของพวกหนูนะ”

ร็อบบี้น้อยและเซ็ตตี้น้อยตกตะลึง

“คุณครูอะไรก็ได้ คุณนะเหรอ…แน่ใจแล้วนะ … คุณจะช่วยสอนพวกเราได้จริง ๆ เหรอ?”

แองเจลีนพยักหน้า “แน่นอนสิ ฉันทำได้ดีมากด้วยกับการทำการบ้านของฉันตอนที่ฉันยังเด็ก”

ร็อบบี้น้อยและเซ็ตตี้น้อยมีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนใบหน้าของพวกเขา “สวัสดีคุณครู” เด็กทั้งสองหันกลับเข้าไปในห้องเรียนหนังสือของตัวเอง

เจนสันพิงประตูอย่างนิ่ง ๆ และเตือนแองเจลีนอย่างอ่อนโยนว่า “คุณน้าครับ น้องชายและน้องสาวของผมได้ทำลายคุณครูที่มีชื่อเสียงมาแล้วถึง 13 คน คุณแน่ใจเหรอว่าต้องการสอนการบ้านให้พวกเขา?”

แองเจลีนยกนิ้วขึ้น “ว้าว แสดงนิ้วนับ 13 คนเลยงั้นเหรอ? นิ้วถึงกับนับไม่พอเลย”

เธอกำลังหลั่งน้ำตาในหัวใจของเธอ ปีศาจตัวน้อยของเธอจะเป็นเช่นนี้ได้ยังไง?

พวกเขาไม่เข้าใจเหตุผลการเคารพครูของพวกเขาบ้างเลยเหรอ?

เจนสันหันกลับเข้าไปในห้องเรียนหนังสือเช่นกัน

เด็กสามคนนั่งอยู่ที่โต๊ะเรียน

ทันใดนั้น เซ็ตตี้น้อยก็ลุกขึ้นและร้องไห้พร้อมกับพูดว่า “ฉันจะไปฟ้องคุณพ่อว่าคุณเป็นคุณครูที่ไม่ดี”

แล้วเธอก็วิ่งลงไปหาคนที่สามารถช่วยปลอบโยนได้

“คุณพ่อคะ!”

เจย์ที่กำลังนั่งอยู่ตรงหน้าจอคอมพิวเตอร์ ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินเสียงร้องอันน่าเศร้าของเซ็ตตี้น้อย เขารีบปิดคอมพิวเตอร์ทันทีด้วยความรู้สึกเศร้าอย่างมืดมน

เซ็ตตี้น้อยวิ่งเข้ามา เธอกระโดดไปนั่งบนตักของเขา และเริ่มร้องไห้ “คุณพ่อคะ คุณน้าคนนั้นดุหนู”

เจย์ถอนหายใจอย่างอ่อนแรง ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะมีวันที่สงบสุข

“เป็นอย่างนั้นเหรอ? เรามาคุยกันหน่อยสิ”

“เธออารมณ์เสียใส่หนูและบอกว่าหนูเป็นคนทำตัวไม่ดี” เด็กหญิงวัยแปดขวบเริ่มแสดงความสามารถในการเติมเชื้อเพลิงให้กับกองไฟ โดยอธิบายเรื่องราวคร่าว ๆ เกี่ยวกับสถานการณ์ โดยหลีกเลี่ยงส่วนสำคัญ ๆ แต่ยังคงพูดถึงเนื้อเรื่องที่เกิดขึ้นบ้างเล็กน้อย

เจย์เอามือลูบหัวลูกสาว “ถ้าอย่างนั้น ไปเรียกคุณน้าคนนั้นมาเถอะ พ่อจะตำหนิเธอแทนลูกเองนะ”

เซ็ตตี้น้อยพยักหน้าอย่างมีความสุข “ตกลงค่ะ”