ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 97

โจเซฟินยืนตรงข้ามกับโรสแล้วกล่าวด้วยความแน่วแน่ "พี่ชายของฉันกำลังจะเอาลูกเขาไปแล้ว โรส อย่าบอกหมายเลขห้องของพี่นะ!"

"โจเซฟิน!" เจย์กัดฟันแล้วตะโกนผ่านลำโพงมา

โจเซฟินกลัวมากจนหน้าเธอเขียวคล้ำ เธอปิดปากทันทีแล้วโบกมืออย่างหมดหวังให้โรส

โรสเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เธอจะบอกหมายเลขบ้านไปในมือถือ "บ้านหมายเลข 618"

ทันทีที่เธอบอกออกไป เจย์ก็วางสาย

โจเซฟินทรุดลงกับโซฟาแล้วต่อว่าโรส "พี่บอกหมายเลขบ้านกับเขาทำไม? โรส ไม่รู้เหรอว่าพี่จะเสียร็อบบี้น้อยไปทันทีที่เขามาถึง?"

เจนสันหยิบกล้วยขึ้นมาแล้วยัดใส่ปากของโจเซฟิน ด้วยท่าทางดูหมิ่น เขากล่าว "เธอพูดมากเกินไป"

โจเซฟินนั่วลง ชี้ไปที่จมูกของเจนสัน เธอสาปส่งออกมา "อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ เจ้าตัวเล็ก นายกำลังคำนวณผลประโยชน์ให้พ่อนาย ฉันรู้ว่านายอยู่ฝั่งพ่อของ-"

เจนสันกล่าวอย่างโมโห "ไม่ ฉันไม่ใช่"

โจเซฟินแค่นเสียง "ฮี่ฮี่ นายมั่นใจเหรอ? นายกล้าพูดไหมว่าพ่อนายน่ะเป็นเสือที่ชอบกินคน?"

เจนสันรักคุณพ่อมาก แน่นอนอยู่แล้ว เขาต้องเมินคำขู่ของน้าเขาเพื่อปัดปัญหา

โจเซฟินเสริมอย่างเจ้าเล่ห์ "เจนสัน นายมีจิตสำนึกรึเปล่าเนี่ย? ใช่ นายถูกเลี้ยงมาโดยพ่อนาย แต่นายอยู่ในตัวโรสตั้งสิบเดือนเลยนะ นายรู้ไหมว่ามันยากแค่ไหนสำหรับคนท้อง? พวกเธอต้องรับน้ำหนักที่มากขึ้น แถมร่างกายยังเปลี่ยนแปลงไป พวกเธอยังต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อให้กำเนิดลูกอีก แล้วตอนนี้พ่อนายกำลังจะฉกร็อบบี้น้อยไป นายคิดว่าสิ่งที่เขาทำมันถูกเหรอ?"

เมื่อเจย์เห็นตัวเองในเวอร์ชั่นมินิ เขาก็มั่นใจเลยว่าร็อบบี้นั้นคือเด็กตระกูลอาเรส โดยไม่ต้องตรวจดีเอ็นเอ ซึ่งนั่นทำให้เจย์ตื่นเต้นมาก แต่มันก็มีความกลัวเล็กน้อยในตัวเขาด้วย เมื่อเขาคิดไปถึงตอนที่ตัวเองไม่ยินดียินร้ายกับร็อบบี้น้อยที่กำลังถูกลักพาตัว สิ่งที่เขาอยากทำคือตบหน้าตัวเอง

โชคยังดี ร็อบบี้น้อยนั้นปลอดภัย ไม่อย่างนั้น เขาคงไม่มีทางให้อภัยตัวเองอีกเลยตลอดชีวิต

แม้ว่าร็อบบี้น้อยกับพ่อจะพบกันมาก่อน และมันก็เพิ่งไม่กี่วันนี้เอง แต่ร็อบบี้พบเขาภายใต้ตัวตนของเจนสัน ดังนั้นมันจึงดูเหมือนเขาขโมยความรักของพ่อไปจากคนอื่นมากกว่า

ตอนนี้คุณพ่ออยู่ตรงหน้าเขาแล้ว เขาไม่แน่ใจว่าพ่อเขาจะยินดียอมรับเขาไหม ในตอนนั้นเอง ร็อบบี้น้อยดูอ่อนแอมาก

คุณพ่อตามใจเจนสันจนเสียคน แล้วคุณพ่อจะตามใจเขาแบบที่ตามใจเจนสันรึเปล่า? ร็อบบี้น้อยไม่รู้เลยว่าพ่อเขาคิดอะไร ดังนั้นใบหน้าหล่อเหลาของร็อบบี้จึงดูเศร้าเล็กน้อย