ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 98

เจย์พลันย่อตัวลง จับใบหน้าของร็อบบี้น้อยด้วยมือทั้งสองข้าง ดวงตาของเขาดูระมัดระวัง เขาดูต้องการการยอมรับจากร็อบบี้ ซึ่งนั่นทำให้เขาดูกลายเป็นเด็กน้อยใสซื่อไปเลย

โรสสังเกตดูพ่อและลูกที่หวงแหนกันและกันด้วยความยินดีและกลัวในเวลาเดียว ความรักของเจย์ต่อลูกของเขานั้นมากมายและลึกซึ้งกว่าที่เธอจินตนาการไว้

"คุณพ่อ" ร็อบบี้น้อยพลันอ้าแขนแล้วเข้าหาอ้อมแขนของเจย์

เจย์กอดร็อบบี้น้อยแน่น ใบหน้ามีเสน่ห์ของเขาเบิกบานด้วยความรักและรอยยิ้มงดงาม

โจเซฟินเดินไปหาโรส หวังจะมอบกำลังใจ เธอพลันเอื้อมมือไปคว้ามือของโรสไว้

"คุณพ่อ ผมรักพ่อครับ" ร็อบบี้น้อยจูบที่หน้าผากของเจย์

การกระทำนี้ทำให้หัวใจของเจย์สั่นไหว มันทำให้เขาลดการป้องกันลงเพราะเขาคิดว่าด้วยความเกลียดชังที่ไร้การสั่นคลอนของเขาต่อโรส จะทำให้เด็กที่เธอเลี้ยงมาเกลียดเขาอย่างมากไปด้วย

แต่ตรงกันข้าม ร็อบบี้น้อยจูบและแสดงความรักต่อเขา ทำให้เขามองโรสด้วยความชื่นชม

เธอไม่ได้ปลูกฝังความเกลียดชังเขาต่อตัวเด็ก และด้วยเหตุนั้น ทำจึงดีใจมาก

"คุณพ่อก็รักลูกเหมือกกัน" เจย์ยิ้มอย่างอ่อนโยนให้ร็อบบี้น้อย

โรสมองดูเจย์ที่อ่อนโยน เจย์ที่เธอฝันถึงมาตลอดแต่ไม่เคยได้สัมผัส

ร็อบบี้น้อยพลันกล่าวขึ้น "คุณพ่อ น้าพูดถูกนะครับ ถึงผมจะรักคุณพ่อมาก ๆ แต่ผมก็รักคุณแม่ด้วย เจนส์กับผมไม่สามารถถูกพ่อเอาไปคนเดียว คุณพ่อสามารถเลือกทั้งเจนส์และผมได้เพื่อไปช่วยคุณพ่อ… ตราบใดที่ยังมีใครคนหนึ่งอยู่กับคุณแม่"

เจย์ตกใจเพราะเขาไม่คิดว่าร็อบบี้น้อยจะมีความคิดเป็นผู้ใหญ่ขนาดนี้ เขาประทับใจกับหัวใจที่เห็นอกเห็นใจของร็อบบี้น้อย

เจนสันเดินมาแล้วกล่าว "คุณพ่อ แต่งงานกับคุณแม่ใหม่ได้ไหม? แบบนั้น คุณพ่อจะไม่เสียเราไปสักคน"

เจย์ยืนขึ้นอย่างไม่มั่นคงนัก ลูกชายสองคนของเขากำลังทำให้เขาจนมุม การป้องกันเขาตกไปหมด

ในตอนนั้น เขาแทบเสียสติ หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน เขาก็ถามโรสอย่างน่ากลัว "แล้ว เธอว่ายังไง?"