รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 100

มู่อวี๋เฟยไม่รีรอให้เสียเวลา รีบไปเลือกเสื้อผ้า แล้วรีบแต่งหน้าแต่งตาให้สวยๆ จากนั้นก็รีบดึงแม่มู่ลงไปชั้นล่าง

พ่อมู่ไม่กล้าให้จี้หลิงชวนรอนาน แถมยังไปถึงร้านอาหารหลานเล่อที่จี้หลิงชวนบอกล่วงหน้าสิบนาที

พ่อมู่พามู่อวี๋เฟยกับแม่มู่เพิ่งเข้าไปในร้านอาหาร ก็มีพนักงานมาถามพ่อมู่ที่เดินนำว่า "ไม่ทราบว่าคุณคือคุณมู่ฉีเยว่หรือเปล่าครับ?"

พ่อมู่พยักหน้าให้แล้วได้ยินพนักงานพูดอีกว่า "คุณผู้ชายมู่เชิญทางนี้ครับ"

พอพ่อมู่เห็นจึงรีบพามู่อวี๋เฟยกับแม่มู่เดินตามพนักงานไป แล้วแอบถามพนักงานว่า "คุณชายจี้ถึงแล้วเหรอครับ?"

"คุณชายจี้เพิ่งถึงไม่นานครับ"

ขณะพูดพนักงานก็เดินนำทางพ่อมู่มาถึงหน้าห้องวีไอพีแล้ว จึงทำมือเชิญ แล้วเอ่ยว่า "คุณผู้ชาย คุณผู้หญิง เชิญครับ"

พ่อมู่มองประตูที่ปิดสนิท แล้วใจก็เริ่มลนลาน จึงแอบสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วยื่นมือออกไปเปิดประตู เดินนำมู่อวี๋เฟยกับแม่มู่เข้าไปในห้อง

ห้องวีไอพีนี้ตกแต่งสไตล์จีนย้อนยุค แล้วยังมีที่ฉากกั้นสวยๆวางอยู่ในห้อง

เพิ่งเข้าไปพ่อมู่จึงเห็นจี้หลิงชวนที่นั่งตำแหน่งริมหน้าต่างทันที จึงรีบพาทั้งสองแม่ลูกเดินไปหาทักทายจี้หลิงชวนอย่างมีมารยาท "คุณชายจี้ ขอโทษนะครับที่ให้คุณรอนาน"

มู่อวี๋เฟยที่อยู่ข้างหลังพ่อมู่ใช้โอกาสที่พ่อมู่พูด แล้วแอบเหลือบมองไปทางจี้หลิงชวน

ตอนที่เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาของจี้หลิงชวน มู่อวี๋เฟยจึงอดพูดพรวดออกไปไม่ได้ว่า "คุณชายจี้……ฉัน……"

เพิ่งอ้าปากพูด จี้หลิงชวนที่ได้ยินเสียงของมู่อวี๋เฟย จึงขมวดคิ้วอย่างรำคาญ แล้วใช้สายตาที่เยือกเย็นมองไปทางมู่อวี๋เฟย

มู่อวี๋เฟยรู้สึกเสียวสันหลัง แล้วเหมือนมีมือมาบีบคอตัวเอง จนเธอต้องกลืนคำพูดที่เหลือกลับไป รีบเก็บสายตากลับมาอย่างหวาดกลัว เหมือนสมองตั้งสติได้ แล้วไม่กล้ามองจี้หลิงชวนอีก ไม่กล้าทำอะไรวู่วามด้วย

บรรยากาศน่าอึดอัดขึ้นมาทันที

"นั่งเถอะครับ" เสียงของจี้หลิงชวนทำลายบรรยากาศที่เงียบสงบนี้

พอทั้งสามคนได้ยินจี้หลิงชวนพูดแบบนี้ จึงรีบหาที่นั่งแล้วนั่งลงทันที

ไม่นานพนักงานก็มาเคาะประตูห้อง แล้วยกอาหารที่น่าทานเข้ามา

ผ่านไปครู่หนึ่ง เสียงที่เย็นชาของจี้หลิงชวนดังขึ้นอีกครั้ง "ทำไมไม่พูดล่ะ? เพราะไม่รู้จะหาอธิบายยังไงเหรอ?"

ประโยคสุดท้าย จี้หลิงชวนจงใจเน้นเสียง แล้วใช้สายตาที่เยือกเย็นมองกวาดพ่อมู่กับแม่มู่ มุมปากก็ยิ้มอย่างเย็นชา "ตระกูลมู่ของพวกคุณนี่กล้ามากจริงๆ!"

พอจี้หลิงชวนพูดจบ พ่อมู่ที่อยู่ข้างๆไม่กล้าหายใจเสียงดังเลย ตอนนี้จี้หลิงชวนพูดชัดเจนแล้ว พ่อมู่กับมู่อวี๋เฟยแล้วก็แม่มู่ก็รู้อยู่แก่ใจดี ตอนนี้จี้หลิงชวนคงรู้เรื่องที่มู่อวี๋เฟยแต่งงานแทนมู่ซีซีแล้ว

พ่อมู่ยังทนนั่งได้อยู่ แล้วรีบเช็ดเหงื่ออย่างลนลาน รีบหันไปอธิบายกับคุณชายจี้ว่า "คุณชายจี้ครับ พวกเราสมควรตาย! ตอนนั้นเราก็หน้ามืดตามัวเลยทำแบบนั้น เราไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะครับ! คุณชายจี้ ครั้งนี้คุณให้อภัยพวกเราเถอะครับ……คุณชายจี้ ขอร้องล่ะครับ ต่อไปเราจะไม่กล้าทำอีกแล้ว……"

คำพูดขอร้องของพ่อมู่ยังพูดไม่จบ ก็โดนเสียงที่ไม่แยแสของจี้หลิงชวนพูดแทรกว่า "คนที่กล้ามาหลอกตระกูลจี้ คุณเป็นคนแรกเลย!"

พอจี้หลิงชวนพูดแบบนี้ พ่อมู่ก็ใจหายกว่าเดิม จี้หลิงชวนพูดแบบนี้ก็ชัดเจนแล้วว่าจะไม่ให้อภัยพวกเขาตระกูลมู่ง่ายๆ

พอคิดได้แบบนี้ แววตาพ่อมู่จึงเข้มขรึม แล้วหันไปพูดกับจี้หลิงชวนอีกครั้งว่า "คุณชายจี้ ไม่ใช่นะครับ เพราะลูกสาวผมมู่อวี๋เฟย!"

พ่อมู่พูดแล้วชี้มู่อวี๋เฟย อยากจะโยนความผิดทุกอย่างไปที่มู่อวี๋เฟย "มู่อวี๋เฟยคิดเองเออเองว่าจะแต่งงานแทนน้องสาวมู่ซีซี ก่อนหน้านั้นผมไม่รู้เรื่องอะไรเลย ผมรู้ตอนที่วางเงินสินสอดแล้ว คุณชายจี้ครับ ทั้งหมดเป็นความผิดของมู่อวี๋เฟย เพราะผมสั่งสอนลูกไม่ดีเอง คุณชายจี้ ครั้งนี้คุณปล่อยพวกเราไปเถอะครับ……"

จี้หลิงชวนเห็นท่าทางที่พ่อมู่ยอมสารภาพแล้วโยนความผิดไปให้มู่อวี๋เฟยลูกสาวตัวเอง ในใจจึงยิ้มอย่างเยือกเย็น

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ