รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 110

ในขณะที่มู่ซีซีกำลังหน้าแดงด้วยความอายอยู่นั้น เธอไม่รู้เลยว่าจริง ๆ แล้วจี้หลิงชวน ต้องการทำอะไร ในชั่วขณะนั้นมู่ซีซีก็รู้สึกร้อนที่บริเวณหู จากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงที่เย็นชาและพูดอย่างช้าๆของจี้หลิงชวนดังขึ้นมาว่า "มู่ซีซี! เธอลืมสิ่งที่ฉันพูดกับเธอไปก่อนหน้านี้แล้วเหรอ! การทำการค้าระหว่างเราในตอนเริ่มต้นฉันทำตามคำขอของเธอ ส่วนสิ้นสุดเธอก็ต้องขึ้นอยู่กับฉัน ฉันเคยบอกเธอไปแล้วว่า หากฉันเบื่อที่จะเล่นกับเธอเมื่อไหร่ ฉันก็จะยุติความสัมพันธ์กับเธอ และตอนนี้ ฉันยังไม่เบื่อที่จะเล่นกับเธอนะ!”

จี้หลิงชวนก้มศีรษะลงมาเล็กน้อยเพื่อพูดข้างหูของมู่ซีซี หากคนที่ไม่รู้ คงคิดว่ามันเป็นเสียงพึมพำระหว่างคู่รัก

แต่คำพูดที่มีความหมายคลุมเครืออย่างยิ่งได้ดังเข้าไปในหูของมู่ซีซี มู่ซีซีได้ฟังแล้วก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่นเท่าด้วยความกลัวออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ!

ใช่ ทำไมเธอถึงลืมไปได้ว่า จี้หลิงชวนเคยบอกเธอว่าถ้าหากจะต้องยุติความสัมพันธ์กันต้องขึ้นอยู่กับเขา แต่ตอนนี้มันชัดเจนแล้วว่า จี้หลิงชวนไม่ได้ตั้งใจที่จะปล่อยเธอไปง่ายๆ

แต่มู่ซีซีไม่ต้องการให้มีความสัมพันธ์ที่ไม่เหมาะสมกับจี้หลิงชวนต่อไปเรื่อยๆแบบนี้ !

ไม่รู้ว่ามู่ซีซีเอาความกล้าหาญมาจากไหน เธอจ้องเขม็งไปที่จี้หลิงชวนและเอ่ยปากพูดออกมาทันทีว่า“แต่ถ้าตอนนี้ฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้วล่ะ？ ฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว ฉันก็เลยไม่อยากอยู่กับคุณ แบบนี้อีกต่อไป”

หลังจากที่คำพูดของมู่ซีซีแผ่วเบาลง บรรยากาศของห้องนั่งเล่นเงียบลงในชั่วขณะ จากนั้นสายตาอันเคร่งขรึมและอันตรายก็มองมาที่เธอ

บรรยากาศเงียบขนาดเข็มตกลงพื้นยังสามารถได้ยินเสียงได้

มู่ซีซีมองสบตากับจี้หลิงชวน เธอเกือบจะหยุดหายใจในทันที เธอไม่กล้ามองสบตากับเขา ใบหน้าของจี้หลิงชวนที่ปกติดูเคร่งขรึมอยู่แล้วตอนนี้กลับเคร่งขรึมเข้าไปใหญ่ ดวงตาของเขาดูโมโหจนเหมือนมีเปลวไฟลอยออกมา

จี้หลิงชวนกำลังโกรธ... และดูเหมือนจะโกรธมาก โกรธสุดขีด...

หลังจากที่มู่ซีซีได้สารภาพออกไปแล้ว หัวใจดวงน้อยๆของเธอก็เต้นเร็วขึ้น ราวกับว่ามีมือของใครบางคนบีบรัดเข้าทีหัวใจของเธออย่างแรงเธอรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง

ไม่นานหลังจากนั้น น้ำเสียงอันเยือกเย็นของจี้หลิงชวนก็ดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับสายตาอันตรายที่จ้องมองมาทาง"มู่ซีซี! เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ พูดอีกครั้งสิ!"

ในประโยคนี้ จี้หลิงชวนถึงกลับต้องกัดฟันพูดมันออกมา

เมื่อมู่ซีซีได้ฟังก็รู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก เธอกัดริมฝีปากแน่นพร้อมกับมองไปที่สายตาอันน่ากลัวของจี้หลิงชวนและพูดประโยคก่อนหน้านี้ซ้ำอีกครั้งว่า "คุณชายจี้ ฉันมีคนที่ชอบแล้ว ! "

ทันทีที่มู่ซีซีพูดจบ เสียงร้องอุทานของมู่ซีซีก็ดังขึ้นลั่นห้องนั่งเล่นที่เงียบสงบ "อ่า!"

จี้หลิงชวนซึ่งยังคงนั่งอยู่บนโซฟา ยืนขึ้นอย่างกะทันหัน จากนั้นก็อุ้มเอาตัวมู่ซีซีขึ้นและเดินตรงไปที่ห้องนอนใหญ่ทางชั้นบน

ตลอดทั้งคืน จี้หลิงชวนพยายามอย่างหนักในการทรมานมู่ซีซีอย่างไม่รู้จบ ตอนแรกมู่ซีซีมีน้ำตาไหลออกด้วยความเจ็บปวด ต่อมามู่ซีซีได้ตระหนักแล้วว่าการที่เธอเสียน้ำตาไปในตอนแรกมันดูเร็วเกินไป เพราะหลังจากนั้นเธอร้องจนแทบจะไม่เหลือน้ำตาและเสียงของเธอก็แหบแห้งไปจนหมด การร้องขอความเมตตาจากจี้หลิงชวนมันก็ไม่ได้ผล เธอร้องไห้จนตาบวมไปหมด สุดท้ายเธอหมดแรงและเป็นลมหลับไป จี้หลิงชวนจึงได้ปล่อยมู่ซีซีไป

เมื่อมองไปที่มู่ซีซีที่หลับไปแล้ว จี้หลิงชวนก็ขมวดคิ้วครุ่นคิดอย่างเคร่งเครียดขึ้นมา ในทันที เขาจ้องมองไปที่มู่ซีซีซึ่งนอนสลบอยู่ใต้ร่างกายของเขาด้วยความสงสัย ใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตาที่ยังไม่แห้งสนิทดี จี้หลิงชวนขมวดคิ้วด้วยท่าทางที่รังเกียจ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นและเช็ดน้ำตาที่อยู่บนใบหน้าให้เธออย่างเบามือ

เมื่อเห็นมู่ซีซีนอนหลับอย่างสบายแบบนี้ จี้หลิงชวนก็กัดฟัน ผู้หญิงอย่างนี้สมควรตาย เป็นผู้หญิงของเขาแล้ว ยังกล้านึกถึงผู้ชายคนอื่น!

เขาก็อยากจะรู้เหมือนกันว่า ผู้ชายที่เธอชอบคือใคร!

การถูกจี้หลิงชวนทรมานเกือบตลอดทั้งคืนทำให้มู่ซีซีนอนหลับจนถึง 11 โมงเช้าของวันรุ่งขึ้นก่อนที่จะตื่นขึ้นมาด้วยความงุนงง

ทันทีที่มู่ซีซีลืมตาและขยับร่างกาย ร่างกายของเธอรู้สึกถึงความเจ็บปวดราวกับว่าเมื่อคืนนี้เธอถูกรถบรรทุกหลายตันทับร่างของเธอเอาไว้ มู่ซีซีรู้สึกเจ็บปวดจนคิ้วขมวดกัน เธอร้องโอดครวญออกมาเบาๆ

จากนั้นก็มองไปที่ด้านข้างของเตียงนอน และพบว่าอีกครึ่งหนึ่งของเตียงมันว่างอยู่ เธอจึงถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก……

มองออกไปทางด้านนอกหน้าต่างเธอเห็นดวงอาทิตย์ขึ้นเกือบอยู่กลางหัวแล้ว ตอนนี้ใกล้ถึงเวลาเที่ยงแล้ว คาดว่าจี้หลิงชวนน่าจะตื่นตั้งแต่เช้า