รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 133

แต่ว่า ดูจากตอนนี้ในใจจี้หลิงชวน มู่ซีซีคนนี้สำคัญจริงๆ

นิสัยจี้หลิงชวนใจเย็นอยู่แล้ว ลู่เฉิงฮ่าวโตมากับจี้หลิงชวน อารมณ์ของจี้หลิงชวนไม่ค่อยขึ้น แล้วสถานการณ์ที่ลงมือขย้ำแบบนี้ก็มีน้อยมาก

พอคุณชายที่โดนขย้ำถูกลากตัวออกไปแล้ว บรรยากาศในห้องจึงอึดอัดกดดันทันที

พวกคุณชายที่มุงดูอยู่ก็รีบเก็บสายตาที่ไม่หวังดีกับมู่ซีซีกลับไปพร้อมกัน เมื่อกี้เห็นเพื่อนตัวเองโดนแบบนั้น พวกเขาตกใจกลัวแล้วทิ้งความคิดแบบนั้นไปแล้ว

แต่ละคนนั่งตรง แล้วก้มหน้าลงไปจนจะถึงเป้ากางเกงตัวเองแล้ว

สุดท้ายจี้หลิงชวนจึงหันไปหามู่ซีซีแล้วเอ่ยถามทำลายบรรยากาศที่น่าอึดอัดนี่ว่า "บาดเจ็บที่ไหนหรือเปล่า?"

เสียงที่ทุ้มต่ำแฝงไปด้วยความสงสัยของจี้หลิงชวนทำให้มู่ซีซีดึงสติกลับมา จึงส่ายหน้าให้จี้หลิงชวน "ฉันไม่เป็นไร……ไม่ได้บาดเจ็บ"

สีหน้าที่เย็นชาของจี้หลิงชวนค่อยดีขึ้นมาหน่อย ทีแรกจี้หลิงชวนอยากถามมู่ซีซีว่าเมื่อกี้เกิดเรื่องอะไรกันแน่ แต่เขาเห็นเธอขมวดคิ้วเหมือนไม่อยากพูดถึงเรื่องเมื่อกี้ เขาจึงกลืนคำพูดตัวเองกลับไป

ลู่เฉิงฮ่าวที่อยู่ข้างๆเห็นว่าบรรยากาศจะอึดอัดอีกครั้ง จึงยิ้มพูดว่า "มามามา เรามานั่งลงแล้วเล่นกันเถอะ"

ขณะพูด ลู่เฉิงฮ่าวก็ก้มดูนาฬิกาตัวเองแล้วพูดว่า "เดี๋ยวยังมีเพื่อนอีกคนก็ใกล้จะถึงแล้ว"

จี้หลิงชวนได้ยินลู่เฉิงฮ่าวพูดแบบนี้ ค่อยยื่นมือไปดึงมู่ซีซีกลับไปนั่งที่มุมห้องมืดๆเหมือนเดิม

ลู่เฉิงฮ่าวจึงเป็นคนที่สร้างบรรยากาศครึกครื้น ตัวเองเลยเลือกเพลงแล้วหยิบไมโครโฟนขึ้นมาร้องเพลง

มู่ซีซีที่นั่งอยู่ข้างจี้หลิงชวน ได้ยินประโยคที่ลู่เฉิงฮ่าวพูดเมื่อกี้ ในใจก็เริ่มเกร็งผิดปกติ จนอดถามจี้หลิงชวนข้างๆไม่ได้ว่า "คุณชายจี้……เดี๋ยวจะมีคนมาอีกเหรอ?"

ได้ยินเสียงของมู่ซีซี จี้หลิงชวนจึงหันไปมองเธอ แล้วพยักหน้าให้เธออย่างนิ่งเฉย

มู่ซีซีจึงอดถามอีกไม่ได้ว่า "เดี๋ยวใครจะมาเหรอ?"

"เดี๋ยวถึงแล้วเธอจะรู้เอง" จี้หลิงชวนพูดประโยคที่กำกวมกับมู่ซีซี

มู่ซีซีจึงงงกว่าเดิม อดขมวดคิ้วไม่ได้ รู้สึกว่าเดี๋ยวจะมีเรื่องที่ไม่ดีเกิดขึ้นอย่างนั้น

ตอนที่มู่ซีซีกำลังเหม่อแล้วคิดว่าเดี๋ยวคนที่จะมาคือใคร ทันใดนั้น ประตูห้องที่ปิดสนิทกลับมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

ลู่เฉิงฮ่าวที่กำลังร้องเพลงได้ยินเสียงเคาะประตู จึงหยุดลง แล้วหันมองไปทางจี้หลิงชวนที่นั่งอยู่ในมุมห้องมืดๆ

มู่ซีซีฟังเสียงเคาะประตูนั้น หัวใจที่เต้นปกติกลับเกร็งขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว แล้วสายตาก็หันมองไปทางประตูอย่างไม่กะพริบตาเลย

วินาทีต่อมา จึงเห็นลู่เฉิงฮ่าววางไมโครโฟนในมือลงแล้วเดินไปทางประตูห้อง จากนั้นก็ดึงเปิดประตูออก

คนที่มาเห็นว่าลู่เฉิงฮ่าวมาเปิดประตูให้เขาเอง จึงยิ้มอย่างเป็นเกียรติ แล้วน้ำเสียงก็แฝงไปด้วยการประจบประแจง "คุณชายลู่ ไม่เจอกันนานเลยนะครับ"

ตั้งแต่ที่ฉู่จือหยวนเข้ามาในห้อง ก็โดนลู่เฉิงฮ่าวลากไปนั่งกับพวกคุณชาย ไม่ได้สังเกตจี้หลิงชวนกับมู่ซีซีที่นั่งอยู่ที่มุมห้องมืดๆเลย

พอลู่เฉิงฮ่าวลากฉู่จือหยวนไปนั่งกับพวกคุณชายแล้ว เขาก็เป็นคนทำให้บรรยากาศครึกครื้น ไม่นานพวกคุณชายก็ตั้งสติจากเหตุการณ์ที่จี้หลิงชวนขย้ำคนได้ พากันกอดผู้หญิงแล้วเริ่มสนุกกัน

พอฉู่จือหยวนโดนลากมานั่งแล้ว เขามองลู่เฉิงฮ่าวที่อยู่ข้างๆแล้วรู้สึกเป็นเกียรติมาก

นี่เป็นครั้งแรกที่ลู่เฉิงฮ่าวให้ความสำคัญเขาขนาดนี้

ก่อนหน้านั้นเขาเคยมาเที่ยวกับลู่เฉิงฮ่าว แต่ถึงแม้ลู่เฉิงฮ่าวจะดูเข้าถึงง่าย ความจริงกลับเป็นคนเย็นชา ถึงจะยิ้มแย้มเหมือนคุณชายเจ้าเล่ห์ แต่ความจริงกลับลึกลับกว่านั้น

ฉู่จือหยวนได้ยินลู่เฉิงฮ่าวข้างๆเอ่ยถามว่า "คุณชายฉู่ พวกเราทุกคนพาคู่มาหมด ทำไมคุณไม่พาคู่มาล่ะครับ?"

"คุณชายลู่ คุณเรียกชื่อผมว่าฉู่จือหยวนก็ได้ครับ คือผมเพิ่งมาจากมหาวิทยาลัย ก็เลยไม่ได้พามาด้วย"

กับลู่เฉิงฮ่าว น้ำเสียงของฉู่จือหยวนแฝงไปด้วยการประจบประแจงอย่างไม่รู้ตัว

พอลู่เฉิงฮ่าวได้ยินจึงหัวเราะ "ไม่พาคู่มาด้วยจะเล่นยังไงครับ! นี่ไม่ใช่สไตล์ของคุณชายฉู่เลย"

ลู่เฉิงฮ่าวจงใจพูดเสียงดัง เหมือนอยากจะให้คนทั้งห้องได้ยิน

คุณชายคนอื่นๆได้ยินที่ลู่เฉิงฮ่าวพูดจึงพากันหัวเราะ สายตาที่มีเลศนัยจึงเหลือบมองไปทางฉู่จือหยวน