รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 135

ฉู่จือหยวนเบิกตากว้างอย่างไม่อยากเชื่อแล้วมองจี้หลิงชวน จากนั้นก็เลื่อนสายตาจากจี้หลิงชวนไปที่หน้าของมู่ซีซี

คิดไม่ถึงเลยว่าจะเจอมู่ซีซีในที่แบบนี้

ตอนที่ฉู่จือหยวนจีบมู่ซีซีเขาได้ทำการบ้านมาแล้ว รู้ว่าเธอเป็นลูกสาวคนเล็กที่ครอบครัวไม่รัก เมื่อก่อนตระกูลมู่เทียบกับตระกูลฉู่ของตัวเองไม่ได้ แล้วตอนนี้ตระกูลมู่ยังล้มละลายอีก ด้วยฐานะของมู่ซีซีในตอนนี้จึงไม่มีสิทธิ์มางานเลี้ยงแบบนี้

อีกอย่าง……

พอคิดแบบนี้สายตาของฉู่จือหยวนจึงมองไปที่มือของมู่ซีซีกับจี้หลิงชวนที่ประสานกันอยู่

ก่อนหน้านั้นที่อยู่มหาวิทยาลัยฉู่จือหยวนเดาไม่ออกว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร จากการแต่งตัวของผู้ชายคนนี้ ก็รู้แล้วว่าต้องเป็นคนรวย แต่ว่าคุณชายรวยๆในเมืองหรงเขาเองก็รู้จักเยอะ แต่ไม่เคยเห็นเขา ตอนนี้ฉู่จือหยวนจึงสงสัยผู้ชายคนนี้มากกว่าเดิม

ตอนแรกที่อึ้งตกใจ ฉู่จือหยวนจึงรับปรับสีหน้าตัวเอง แล้วเมินมู่ซีซีที่อยู่ข้างหลังจี้หลิงชวน แล้วหันมองจี้หลิงชวนที่อยู่ข้างหน้า จากนั้นจึงปล่อยผู้หญิงทั้งสองคน ลุกขึ้นยืนยิ้มกับจี้หลิงชวนอย่างมีมารยาท "สวัสดีครับ ผมชื่อฉู่จือหยวน เป็นลูกชายของประธานเซิงซู คุณคือ?"

ขณะพูดฉู่จือหยวนก็ยื่นมือไปตรงหน้าจี้หลิงชวน อยากจะจับมือกับเขา

แต่จี้หลิงชวนกลับไม่มองมือที่ฉู่จือหยวนยื่นมาหาตัวเองเลย แล้วเมินเฉยใส่เขา

เหอะ ผู้ชายเลวๆอย่างฉู่จือหยวนไม่คู่ควรที่จะจับมือกับเขา!

สายตาที่ไม่แยแสเย็นชาของจี้หลิงชวนมองฉู่จือหยวน เหมือนเห็นของอะไรที่สกปรก จากนั้นจึงขมวดคิ้วแน่น

บรรยากาศในห้องเริ่มอึดอัดขึ้นมาทันที มือของฉู่จือหยวนยังหยุดชะงักอยู่กลางอากาศ รอยยิ้มแก้เก้อก็ยังอยู่บนใบหน้า

นี่เหมือนกับตบหน้าฉู่จือหยวนชัดๆ

ในใจโมโหจนอยากจะชกจี้หลิงชวน!

ถึงตระกูลฉู่จะเทียบกับสี่ตระกูลใหญ่ในเมืองหรงไม่ได้ แต่ก็อยู่ระดับกลางๆ ปกติงานเลี้ยงต่างๆคนอื่นต้องประจบประแจงเขาเหมือนกัน

นี่เป็นครั้งแรกที่ฉู่จือหยวนโดนตบหน้าจนหน้าแตกต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้

ลู่เฉิงฮ่าวที่อยู่ข้างๆเห็นว่าบรรยากาศเริ่มอึมครึม จึงลุกยืนเดินไปทางจี้หลิงชวน แล้วเอ่ยพูดกับฉู่จือหยวนที่พยายามหักห้ามความโกรธ ยิ้มเก้อจนจะทนไม่ไหวอย่างดูถูกว่า "คุณชายฉู่ ปกติเพื่อนผมจี้หลิงชวนไม่ค่อยชอบจับมือกับคนแปลกหน้าครับ"

คำว่าจี้หลิงชวนเหมือนเสียงระเบิดที่ลอยเข้าหูฉู่จือหยวน เขาตกใจจนเบิกตาโต แล้วมองจี้หลิงชวนอย่างไม่อยากเชื่อ

ลู่เฉิงฮ่าวก็ไม่อยากเป็นก้างขวางคอ เขาชนไหล่กับจี้หลิงชวนแล้วชูมือโอเค "ได้ นายกลับไปก่อนเถอะ ไว้วันอื่นเราค่อยนัดไปดื่มด้วยกัน!”

พอบอกลากับลู่เฉิงฮ่าวแล้ว จี้หลิงชวนจึงจูงมือมู่ซีซีแล้วเดินออกไปจากห้อง

มีแค่ฉู่จือหยวนที่ยังยืนบื้ออยู่คนเดียว หันมองลู่เฉิงฮ่าวแล้วถามอย่างระมัดระวังว่า "คุณชายลู่……นี่ นี่มันอะไรกันครับ?"

ลู่เฉิงฮ่าวได้ยินที่ฉู่จือหยวนพูด จึงยิ้มมุมปาก บนใบหน้ายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เหมือนอยากจะบอกว่าให้เขาเจียมตัว แล้วตบไหล่เขาเบาๆ "คุณชายฉู่ คุณก็จริงๆเลย ทำไมถึงไปหาเรื่องเพื่อนผมอย่างนั้นล่ะ?"

ฉู่จือหยวนได้ยินที่ลู่เฉิงฮ่าวพูด จึงใจหายกว่าเดิม เข้าใจแน่ชัดแล้ว คงเพราะครั้งนั้นที่ตัวเองสารภาพรักกับมู่ซีซีเลยโดนจี้หลิงชวนเล็งตัว

ในใจเขาเสียใจมาก เกลียดแม้กระทั่งมู่อวี๋เฟย! ยัยมู่อวี๋เฟยนั่น! ต้องเพราะมู่อวี๋เฟยจงใจมาทำให้เขาซวยแน่ๆ!

ถ้าไม่ใช่เพราะมู่อวี๋เฟยเอาไดอารี่มาหาเขา เขาจะวู่วามแล้วไปสารภาพรักกับมู่ซีซีได้ยังไง!!!

อีกฝั่ง มู่ซีซีโดนจี้หลิงชวนเดินจูงมือไปที่รถมายบัคของเขา

มู่ซีซีเพิ่งเข้าไปนั่ง ร่างใหญ่ของจี้หลิงชวนก็เอนลงมาอย่างไม่เกรงใจ แล้วกดร่างเล็กของมู่ซีซีลงที่เบาะหนัง