รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 139

แม้ว่ามู่อวี๋เฟยจะตกต่ำลงมาสู่พื้นดินแล้วก็ตาม แต่ความเย่อหยิ่งของเธอนั้นก็ไม่ได้เสื่อมคลายลงไปเลย

หลังจากที่ได้ยินเสียงเยาะเย้ยของหญิงสาวแล้ว มือของมู่อวี๋เฟยก็กำแน่นเข้ามาทันที

ในวินาทีต่อมา มู่อวี๋เฟยก็เงยหน้าขึ้นและเผชิญกับใบหน้าของผู้หญิงสาวที่เพิ่งพูดจบประโยคไปเมื่อกี้ด้วยสีหน้าที่เย็นชา พร้อมกับพูดออกไปอย่างใจเย็นว่า "ทำไม เธอมีเรื่องอะไรกับฉันอย่างนั้นเหรอ？"

มู่อวี๋เฟยยังคงจำใบหน้าของผู้หญิงคนนี้ได้อย่างชัดเจน ชื่อของเธอคือเย่อิงอิง สถานะทางครอบครัวของเธอก็ไม่ค่อยดีนัก แต่เธออาศัยการได้รับเลี้ยงดูจากคุณชายสกุลเหม่ยในวัยสี่สิบปี และกลายเป็นเมียน้อยจึงทำให้เธอมีเงินใช้จ่าย จากนั้นก็เคยอยู่ในกลุ่มสังคมเดียวกับมู่อวี๋เฟยมาก่อน

มู่อวี๋เฟยกำหมัดแน่นและยังคงทะนงตนเองอยู่ แม้ว่าครอบครัวของเธอจะไม่ร่ำรวยเท่าสี่ตระกูลที่ยิ่งใหญ่ในหรงเฉิง แต่ก็ยังร่ำรวยกว่าครอบครัวธรรมดาทั่วไปมาก

มู่อวี๋เฟยโกรธจนคลั่ง ตอนที่เธอเจอเย่อิงอิงในตอนแรกและรู้ว่าเย่อิงอิงเป็นเมียน้อยซึ่งถูกเลี้ยงโดยคนอายุมากกว่าเธอยี่สิบปี มู่อวี๋เฟยได้เยาะเย้ยเธอ ต่อหน้าแขกนับร้อย ทำให้เย่อิงอิงอับอายขายหน้าและเธอยังได้ตบเย่อิงอิงไปหนึ่งทีอีกด้วย

มู่อวี๋เฟยจำได้อย่างชัดเจนว่าในตอนนั้นเย่อิงอิงน้ำตาซึม

และมู่อวี๋เฟยก็ไม่เคยเห็นเย่อิงอิงตั้งแต่นั้นมา จนถึงวันนี้ มู่อวี๋เฟย ไม่เคยคิดว่าเธอจะได้เห็นเย่อิงอิงอีกครั้งในลักษณะที่น่าละอายเช่นนี้

เธอเห็นเย่อิงอิงสวมชุดคอลเลคชั่นฤดูร้อนรุ่นล่าสุดของ Chanel ยืนอยู่ต่อหน้าเธอ กระโปรงอย่างเดียวราคาห้าหมื่นถึงหกหมื่นหยวน บวกกับรองเท้าส้นสูงคู่หนึ่งที่ราคามากกว่า สองหมื่นหยวน และสร้อยเพชรที่เธอสวมใส่มีมูลค่าหลายสิบล้านหยวน รวมถึงกระเป๋า Hermes รุ่นลิมิเต็ด อิดิชั่นชุดนี้ราคาห้าถึงหกหมื่นหยวน

ดวงตาของมู่อวี๋เฟยลุกเป็นไฟขึ้นมาทันที เธออดไม่ได้ที่จะก้มลงมองดูตัวเองอีกครั้ง

เธอสวมเสื้อผ้าเก่าที่ผ่านมาหลายปี และนี่คือเสื้อผ้าที่ดีที่สุดที่มู่อวี๋เฟยหาได้ในตอนนี้!

กระเป๋าในมือของเธอเป็นเงินที่มู่อวี๋เฟยขอจากแม่มาอย่างยากลำบาก เพื่อซื้อกระเป๋า LV เลียนแบบเกรดเอใบนี้ในราคาสามร้อยหยวน

คิดไปพลางมู่อวี๋เฟยก็พยายามซ่อนกระเป๋า LV เลียนแบบเกรดเอไว้ด้านหลังของตัวเอง

ต่างกับเย่อิงอิงในตอนนี้ มู่อวี๋เฟยได้ตระหนักรู้แล้วว่าตั้งแต่หัวจรดเท้าของเธอนั้นสู้เขาไม่ได้!

เมื่อก่อนนี้เสื้อผ้าที่มู่อวี๋เฟยเคยสวมใส่ไม่ได้ต่างอะไรกับเย่อิงอิงที่ถูกผู้ชายเลี้ยงดูเลย !

แต่ตอนนี้ทั้งสองดูเหมือนจะแตกต่างกันมาก!

เย่อิงอิงเหลือบสายตามองมู่อวี๋เฟยตั้งแต่หัวจรดเท้าขึ้นลงหลายครั้ง ทันใดนั้นใบหน้าของเธอก็แสดงความเย่อหยิ่งเหมือนที่มู่อวี๋เฟยเคยเป็น เธอเงยหน้าขึ้นมองดู มู่อวี๋เฟย และหัวเราะอย่างกะทันหันพร้อมกับพูดขึ้นว่า "มู่อวี๋เฟย นี่ไม่ได้เจอกันนานแค่ไหนเชียว ทำไมหน้าของเธอถึงได้เหมือนผีอย่างนี้？ ตัวเธอแต่ก่อนเป็นถึงลูกสาวของตระกูลมู่ที่คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด เจอเธอตอนแรก ฉันเกือบจำไม่ได้เลย ก็คิดอยู่ว่าร้านภัตตาคารอาหารส่วนตัวแบบนี้เรียกขอทานเข้ามากินอาหารตั้งแต่เมื่อไหร่!”

หัวเราะไปพลางเย่อิงอิงก็ยกมือขึ้นมาปิดปากของเธอไว้อย่างสะใจ

ดวงตาของมู่อวี๋เฟยแดงก่ำด้วยความโกรธ เธอพยายามระงับความโกรธและจ้องเขม็งไปที่เย่อิงอิง เธอไม่สามารถอดทนต่อความโกรธของตัวเองได้จึงพูดเยาะเย้ยเย่อิงอิงว่า "เย่อิงอิง! เธอมีความภูมิใจอะไรหนักหนา! เธอในตอนนี้ก็เป็นแค่เมียน้อยที่ให้เขามาเลี้ยงดู!และเธอก็ไม่สามารถยังยืนได้！”

คำพูดของมู่อวี๋เฟยได้แทงใจดำของเย่อิงอิง ดวงตาของเย่อิงอิงเคร่งขรึมขึ้นมาในทันที จากนั้นเธอก็ยกมือขึ้นมาและตบเข้าที่ใบหน้าของมู่อวี๋เฟยอย่างรุนแรง ใบหน้าของมู่อวี๋เฟยบวมขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

มู่อวี๋เฟยตะลึงอยู่กับที่ เธอยกมือขึ้นมาจับแก้มของตัวเองอย่างไม่เชื่อสายตา พร้อมกับจ้องไปที่เย่อิงอิงที่ยืนอยู่ต่อหน้าของเธอด้วยความงุนงง

จนกระทั่งเย่อิงอิงหัวเราะขึ้นเบาๆ เสียงหัวเราะของเธอได้ทำลายความสงบลงไป "อืมไม่ต้องขอบคุณฉัน ตอนนี้ใบหน้าของเธอมันบวมเท่ากันแล้ว! นี่คือสิ่งที่ฉันเอาคืนที่เธอตบฉันเมื่อปีที่แล้ว !"

เมื่อมู่อวี๋เฟย ได้ฟังคำพูดของเย่อิงอิงร่างกายของเธอก็สั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้

สมควรตาย! มาถึงตอนนี้แม้แต่เย่อิงอิงที่เป็นเพียงเมียน้อยของคนอื่น ก็ยังกล้ารังแกเธอ! ! !

เสียงกำหมัดของมู่อวี๋เฟยดังลั่นขึ้น

ตอนที่มู่อวี๋เฟยกำลังจะกระโจนเข้าไปที่ตัวเย่อิงอิง ในขณะนั้น ก็มีผู้ชายวัยกลางคนอายุราวๆสี่สิบปี เดินมาที่นี่พร้อมกับบอดี้การ์ด

เย่อิงอิงมองไปที่ชายวัยกลางคนผู้นั้น เธอเปลี่ยนสีหน้าและยิ้มขึ้นมาในทันที จากนั้นก็โบกมือให้ชายคนดังกล่าวนั้นด้วยใบหน้าที่มีความสุข "ที่รัก ฉันอยู่นี่！"