รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 144

มู่ซีซีละสายตาจากความตื่นตระหนกกลัว ไม่กล้ามองไปที่จี้หลิงชวน จี้หลิงชวนดูเหมือนจะมารับเธอเป็นเวลาสองวันติดต่อกันและอดไม่ได้ที่จะมองไปที่จี้หลิงชวนและพูดว่า "ที่จริง...ไม่ต้องมารับส่งฉันเป็นพิเศษหรอก ฉันนั่งรถกลับก็เหมือนกัน...”

ทันทีที่คำพูดของมู่ซีซีเงียบลง คิ้วของจี้หลิงชวนก็ขมวดคิ้วทันทีและเขาเหลือบมองอย่างภาคภูมิใจมู่ซีซีพูดว่า "ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อรับคุณ!

จี้หลิงชวนเปิดตาของเขาและพูดเรื่องไร้สาระอย่างราบรื่น มีเพียงจี้หลิงชวนเท่านั้นที่รู้และอธิบายตารางเรียนทั้งหมดของมู่ซีซีในภาคเรียนนี้อย่างลึกลับ

ด้วยวิธีนี้ หลังจากเลิกงานทุกวันจี้หลิงชวนก็อดไม่ได้ที่จะไปทางโรงเรียนของมู่ซีซี

เมื่อได้ยินคำตอบของจี้หลิงชวน มู่ซีซีก็กะพริบตาเงียบๆ ถ้าเธอจำไม่ผิด... ดูเหมือนว่าโรงเรียนของเธอและบริษัทของจี้หลิงชวนจะไม่ใช่ทางผ่าน เขากำลังจะเบี่ยง...

แต่มู่ซีซีมองไปที่ใบหน้าสีเข้มของจี้หลิงชวนขมวดคิ้วและเธอก็หมดหวังมากและไม่กล้าพูดในสิ่งที่เธอเพิ่งคิด

ในช่วงเวลาต่อมา ร่างสูงใหญ่ของจี้หลิงชวนก็กดทับไปที่มู่ซีซี

มู่ซีซีมองไปที่จี้หลิงชวนซึ่งเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆและเอนหลังกดลงบนที่นั่งอย่างแน่นหนา แทบจะไม่กล้าขยับตัว

ฝ่ามือของเธอชุ่มไปด้วยเหงื่อโดยไม่รู้ตัวและจิตใจของมู่ซีซีก็แสดงให้เห็นโดยไม่ได้ตั้งใจว่าฉากที่เธอถูกกดบนที่นั่งโดยจี้หลิงชวนครั้งสุดท้ายที่เขาจูบเธออย่างดุเดือด

จู่ๆ แก้มเหมือนถูกย้อมด้วยสีแดงสอง ในใจของเธอก็ตึงเครียดมากขึ้นอย่างอธิบายไม่ถูก...

อดไม่ได้ที่จะคิดเกี่ยวกับจี้หลิงชวน เขาต้องการทำอะไร?

ไม่น่าจะต้องการจูบเธอ...

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้แก้มของมู่ซีซีก็กลายเป็นสีแดงมากขึ้น ราวกับกุ้งที่ปรุงสุกแล้วและหัวใจที่เต้นอยู่ในอกก็เริ่มเต้นเร็วขึ้นอย่างสับสน

ทันใดนั้น ดูเหมือนว่าในหูไม่ได้ยินอะไร มันคือการเต้นของหัวใจที่เต้นรัวรวดเร็วและกระวนกระวายใจ

เขาจ้องไปที่จี้หลิงชวนซึ่งกำลังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ โดยไม่กล้ากะพริบตา

จี้หลิงชวนมองไปที่มู่ซีซีที่กำลังเคร่งเครียดอยู่ข้างหน้าเขา การจ้องมองของเขาอย่างระมัดระวังเหมือนแมวที่มีขนปลิว เขาเลิกคิ้วขึ้นอย่างสนใจและมุมปากกระตุกเล็กน้อย

ในช่วงเวลาต่อมาจี้หลิงชวนก็หยุดห่างจากมู่ซีซียี่สิบหรือสามสิบเซนติเมตร

สบตากันมู่ซีซีจ้องไปที่จี้หลิงชวนที่ใกล้มือ เห็นว่าจี้หลิงชวนดูถูกมู่ซีซีและริมฝีปากของเขาแสดงรอยยิ้มขี้เล่นและมองไปที่มู่ซีซีในวินาทีต่อมา มู่ซีซีเห็นจี้หลิงชวนยกมือขึ้นเหนือเข็มขัดนิรภัยแล้วคลิกเบาๆรัดเข็มขัดนิรภัยให้มู่ซีซี

มู่ซีซีจ้องไปที่จี้หลิงชวนและเห็นว่ารอยยิ้มขี้เล่นของจี้หลิงชวนนั้นลึกขึ้นเล็กน้อย

หลังจากที่รู้สึกตัวมู่ซีซีก็ตระหนักว่าจี้หลิงชวนต้องการช่วยเธอคาดเข็มขัดนิรภัย

และจะบิดเบี้ยวแน่นอน...

ขณะที่นึกคิดใบหน้าของมู่ซีซีก็โผล่รอยยิ้มที่น่าอับอายขึ้นทันที เมื่อเห็นจี้หลิงชวนยังคงจ้องมองตัวเองด้วยรอยยิ้ม แต่มู่ซีซีลังเลเขินอายในขณะที่เธอลังเลที่จะพูดอะไรเพื่อทำลายความเงียบแปลกๆ จู่ๆก็ได้ยินเสียงที่เข้มขรึมและน่าพอใจของจี้หลิงชวน"มู่ซีซีคุณกำลังคิดอะไร?"

มู่ซีซีตกใจมากเพราะกลัวว่าจี้หลิงชวนจะพาเธอไปจัดการที่หลังรถ

เพราะมู่ซีซีรู้สึกได้ชัดเจนว่าจี้หลิงชวนเพิ่งแหย่อาวุธสังหารของเธอ

ขณะที่มู่ซีซีคิดอดไม่ได้ที่จะดึงแขนเสื้อของจี้หลิงชวน เธอพูดอย่างอ่อนแรงว่า "จี้หลิงชวน...ฉันอยากกลับไปแล้ว..."

จี้หลิงชวนที่ด้านข้างมองไปที่มู่ซีซีซึ่งเป็นเหมือนกระต่ายขาวตัวน้อยที่ไม่มีอันตรายต่อเขาและอดใจไม่ไหวต่อความรู้สึกดีนั้น

เขาอดไม่ได้ที่จะขดริมฝีปาก จากนั้นจ้องไปที่มู่ซีซีอย่างมีความหมายและพูดว่า "ฉันอยากกลับไปทำต่อ"

เมื่อจี้หลิงชวนพูดเช่นนี้ น้ำเสียงของเขาก็จืดจางลงโดยไม่รู้ตัวเพราะความหลงใหลและความปรารถนาของเขาและความเซ็กซี่ของมู่ซีซีราวกับขนนกที่เกาหัวใจของเขา

ใบหน้าของมู่ซีซีกลายเป็นสีแดงมากขึ้นและเขินอายจนแทบจะซุกแผ่นดินหนี

จี้หลิงชวนรู้ว่ามู่ซีซีขี้อายมาก เมื่อเห็นว่าแก้มของมู่ซีซีแดงเหมือนกุ้งปรุงสุก ความชั่วร้ายที่อธิบายไม่ได้ในใจของเขาก็พอใจ เขาจึงสตาร์ทรถด้วยความพึงพอใจและขับรถไปที่คฤหาสน์

กลับไปจัดการมู่ซีซี! ใช้ท่าทุกประเภทที่เขาชอบ!

เนื่องจากเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นมู่ซีซีหน้าแดงไปตลอดทาง เขินอายและไม่รู้ว่าจะพูดอะไรกับจี้หลิงชวน

นิสัยจี้หลิงชวนเขาเป็นคนที่ไม่พูดมาก เขาไม่พูดตลอดทาง ผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมง รถก็ขับไปที่ลานจอดรถกลางแจ้งนอกคฤหาสน์และหยุด