รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 163

มู่ซีซีอดไม่ได้ที่จะมองไปที่จี้หลิงชวนและกระซิบ "ตอนนี้ดึกแล้ว ... พักก่อนเถอะ"

ที่จริงมู่ซีซีไม่ได้ง่วงนอนเลย แต่เธอกลัวว่าจะส่งผลต่อการนอนของจี้หลิงชวนและจี้หลิงชวนไม่ได้พักผ่อนและตอนนี้เขาคงเหนื่อยมาก

หลังจากพูดคำจบแล้วมู่ซีซีไม่สนใจคำตอบของจี้หลิงชวนและหลับตาลง

จี้หลิงชวนมองลงไปที่มู่ซีซีที่หลับตาอยู่ในอ้อมแขนของเขาและรอยยิ้มบนริมฝีปากของเขาก็ค่อยๆลึกขึ้นเล็กน้อย ต่อมาจี้หลิงชวนอดไม่ได้ที่จะก้มศีรษะลงจูบบนหน้าผากเรียบๆ ของมู่ซีซี

มู่ซีซีที่อยู่ในความงุนงงได้ยินเสียงที่ลึกและไพเราะของจี้หลิงชวนอีกครั้งในหูของเธอ"ราตรีสวัสดิ์"

หัวใจของมู่ซีซีไม่สามารถเต้นได้ในขณะที่เธอได้ยินและมู่ซีซียื่นมือออกมาอย่างเงียบๆ เพื่อจับหัวใจของเธอเพื่ออบอุ่นหัวใจดวงน้อยที่เต้นอยู่

ตอบอย่างเงียบๆ ว่า "ราตรีสวัสดิ์"

ทั้งสองกอดกันและนอนหลับฝันดี

วันรุ่งขึ้นก็นอนด้วยกันถึงสิบโมงเช้า แล้วก็ตื่น

เอ่อ... มู่ซีซีถูกปลุกด้วยการจูบ!

เพิ่งตื่นจากการนอนหลับอยู่ในความงุนงง จี้หลิงชวนก็ลุกขึ้นแล้วจูบมู่ซีซี จูบแล้ว จูบอีกแทบหายใจไม่ออกและเต็มไปด้วยความง่วงนอน จู่ๆ ก็นึกขึ้นได้

เมื่อมองไปที่จี้หลิงชวนที่อยู่ใกล้ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างและตกตะลึง แก้มของมู่ซีซีเป็นสีแดงเหมือนกุ้งปรุงสุก เธอรีบละสายตาออกไปและไม่กล้ามองจี้หลิงชวน เอื้อมมือออกไปผลักจี้หลิงชวนออกไปซึ่งอยู่ใกล้มือ เปิดผ้าหม่และรีบลุกออกจากเตียง

“ฉัน... ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน…”มู่ซีซีหน้าแดง รีบวิ่งเร็วเข้าไปในห้องแต่งตัวโดยไม่รอคำตอบของจี้หลิงชวน

เมื่อมองดูแผ่นหลังของมู่ซีซี จี้หลิงชวนก็เลียริมฝีปากของเขาอย่างอารมณ์ดี จากนั้นจึงลุกขึ้นไปอาบน้ำล้างตัว

หลังจากที่ทั้งสองเปลี่ยนเสื้อผ้าและซักเสื้อผ้าแล้วก็ถึงเวลารับประทานอาหารกลางวันและทั้งสองก็รับประทานอาหารกลางวันร่วมกัน

มู่ซีซีนอนหลับนานเกินไป กระเพาะอาหารของเธอไม่ค่อยดีนักและเขาก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อยกับอาหารตะวันตก เธอก็อิ่มหลังจากกินไปเพียงไม่กี่คำเท่านั้น

มองจี้หลิงชวนซึ่งนั่งอยู่ตรงข้ามอย่างใจลอย หยุดชั่วคราวและเห็นว่าจี้หลิงชวนเกือบจะกินหมดแล้ว จึงถามว่า “จี้หลิงชวน วันนี้คุณยังไปทำงานไหม? ฉันจะไปด้วยกันไหม?”

ก่อนจี้หลิงชวนมา เขาบอกว่าเขาพาเธอออกไปทำงาน แต่วันนี้ทั้งสองคนนอนหลับจนถึงเที่ยง มู่ซีซีรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย กลัวว่าเธอจะรบกวนในการทำธุรกิจของจี้หลิงชวน

ทันทีที่คำพูดของมู่ซีซีหายไปจี้หลิงชวนก็วางมีดและส้อมในมือของเขา หันสายตาที่ไม่อาจหยั่งรู้ไปยังฝั่งตรงข้ามที่มู่ซีซีและตอบอย่างจริงจัง “จริงๆงานของฉันเสร็จแล้ว แต่งานของคุณเพิ่งเริ่ม"

หลังจากได้ยินคำพูดของจี้หลิงชวน มู่ซีซีก็ขมวดคิ้วและจ้องไปที่จี้หลิงชวนอย่างสับสน "นี่หมายความว่าอย่างไร?"

ทั้งสองบังเอิญเดินผ่านร้านขายเสื้อผ้าสตรีและจากมุมตาของมู่ซีซีก็เห็นชุดเดรสที่สวยงามมาก สาวๆย่อมทนไม่ไหวต่อสิ่งที่สวยงาม

มู่ซีซีอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองสองครั้งจี้หลิงชวนผู้ซึ่งให้ความสนใจกับมู่ซีซีจำปฏิกิริยาของมู่ซีซีได้ในขณะนั้น ในเวลาต่อมาจี้หลิงชวนจูงมือมู่ซีซีไปในร้านขายเสื้อผ้าสตรีที่เพิ่งเปิดใหม่

จนกระทั่งจี้หลิงชวนพาเธอไปที่ประตูร้านแล้วมู่ซีซีถึงจะได้สติกลับมา

มู่ซีซีรู้ว่าจี้หลิงชวนต้องได้เห็นรูปลักษณ์ของเธอแล้วในตอนนี้ และเธอก็หน้าแดงด้วยความเขินอาย เธอไม่ต้องการซื้อมัน แค่มองเพราะคิดว่าชุดนั้นสวย

เธอไม่ต้องการให้จี้หลิงชวนใช้จ่ายเงินกับเธอโดยคิดว่ามู่ซีซีรีบยื่นมือออกมาและดึงแขนเสื้อของจี้หลิงชวนอย่างเงียบๆ แล้วพูดว่า "จี้หลิงชวน... พวกเราเข้ามาที่นี่ทำไม?"

มู่ซีซีพยายามแสร้งทำเป็นว่าโง่ แต่ทันทีที่เสียงหายไปจี้หลิงชวนก็มองไปที่มู่ซีซีอย่างตรงไปตรงมาโดยไม่ปิดบัง "ซื้อเสื้อผ้า ฉันเพิ่งเห็นกระโปรงที่เหมาะกับคุณ"

จี้หลิงชวนพูดตรงๆ แต่มู่ซีซีไม่รู้จะพูดอะไร...

ทันทีที่จี้หลิงชวนดึงมู่ซีซีเข้าไปในร้าน พนักงานขายก็ทักทายเขาด้วยความกระตือรือร้นและความเคารพเมื่อเขาเห็นชุดของจี้หลิงชวนและมู่ซีซี

มาฝรั่งเศสครั้งนี้ มู่ซีซีคิดว่าเขาเดินทางไปทำธุรกิจจริงๆ และกลัวทำให้จี้หลิงชวนเสียหน้า เสื้อผ้าที่เธอสวมเป็นกระโปรงชื่อดังทั้งหมดที่จี้หลิงชวนซื้อให้เธอในครั้งล่าสุด

พนักงานขายกลัวว่าจี้หลิงชวนและมู่ซีซีไม่สามารถพูดภาษาฝรั่งเศสได้ เธอจึงทักทายจี้หลิงชวนและมู่ซีซีด้วยภาษาอังกฤษอย่างคล่องแคล่ว “สวัสดี คุณผู้ชาย คุณผู้หญิง ยินดีต้อนรับ"