รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 170

ระหว่างทาง จี้หลิงชวนเห็นท่าทางมู่ซีซีที่อาลัยอาวรณ์เอาแต่หันกลับไปมอง มุมปากจึงเลิกขึ้น แล้วหันไปพูดกับเธอด้วยรอยยิ้มว่า "ถ้าเธอชอบ ครั้งหน้าเรามาดูอีกก็ได้"

มู่ซีซีได้ยินจี้หลิงชวนพูดแบบนี้ ค่อยเก็บสายตาตัวเองกลับมาอย่างทำตัวไม่ถูกแล้วพยักหน้าให้เขา

จนกระทั่งฟ้าใกล้จะสว่าง รถของจี้หลิงชวนค่อยจอดลงที่โรงแรมในปารีส เวลาเกือบทั้งวันใช้มาเดินทาง พอกลับไปถึงห้อง จี้หลิงชวนกับมู่ซีซีจึงรู้สึกเหนื่อย

คืนนี้จี้หลิงชวนเห็นท่าทางมู่ซีซีที่เหนื่อยล้ามากจึงยอมปล่อยเธอไปคืนหนึ่ง

หลับสบายทั้งคืน ทั้งสองคนนอนจนถึงตอนเที่ยงของอีกวัน จี้หลิงชวนกับมู่ซีซีค่อยตื่นเพราะหิว

ทั้งสองตื่นแล้วไปกินมื้อเที่ยงที่ร้านอาหารด้วยกัน จี้หลิงชวนก็พามู่ซีซีเดินเล่นบนถนน เวลาทั้งวันจึงผ่านไปอย่างรวดเร็ว

วันหยุดของจี้หลิงชวนหมดลงแล้ว เช้าวันต่อมา จี้หลิงชวนกับมู่ซีซีจึงนั่งเครื่องบินกลับประเทศ

ใช้เวลานั่งเครื่องไปสิบสามชั่วโมง สุดท้ายเครื่องบินค่อยลงจอดที่สนามบินเมืองหรง

ฟางเซิ่งขับรถมารับจี้หลิงชวนด้วยตัวเอง ตอนที่เห็นจี้หลิงชวนกับมู่ซีซีหน้าประตูสนามบิน ฟางเซิ่งดีใจจนอยากจะร้องไห้!

บอสกลับมาสักที! เขาไม่ต้องเหนื่อยแล้วแยกร่างทำงานหัวฟูอีกแล้ว!

แต่ว่า……ฟางเซิ่งสงบสติอารมณ์ตัวเอง แล้วมองจี้หลิงชวนกับมู่ซีซีที่เพิ่งออกมาจากประตู

ถึงตอนนี้จะเป็นฤดูร้อน แต่อุณหภูมิที่ปารีสก็แตกต่างกับเมืองหรง เพราะฉะนั้นจี้หลิงชวนที่เพิ่งลงจากเครื่องยังใส่เสื้อคลุมเหมือนตอนที่ยังอยู่ปารีส ตอนนี้เริ่มร้อนแล้ว จึงถอดเสื้อคลุมออก จากนั้นก็ยื่นเสื้อคลุมที่ตัวเองถอดออกไปให้มู่ซีซีข้างๆอย่างเคยชิน

ที่น่าตกใจคือมู่ซีซีก็เหมือนชินแล้ว ยื่นมือไปรับมาแล้วแขวนไว้ที่แขนตัวเอง

สิ่งที่ทำให้ฟางเซิ่งตกใจมากกว่านั้นคือ บอสของเขายังถือกระเป๋าเดินทางด้วยตัวเอง

ตอนนั้นที่ฟางเซิ่งส่งพวกเขามาที่สนามบิน รู้สึกว่าความรู้สึกของบอสกับคุณหนูมู่ไม่ได้ลึกซึ้งขนาดนั้น เหมือนคุณหนูมู่กลัวบอสแล้วต้องทำตามอย่างนั้น

แต่ครั้งนี้ฟางเซิ่งเห็นทั้งสองคนเดินไปคุยไปด้วยรอยยิ้ม จึงรู้สึกได้ชัดเจนว่านี่เพิ่งไปอยู่ต่างประเทศแค่ไม่กี่วัน ความรู้สึกบอสของเขากับมู่ซีซีดูพัฒนาขึ้นมาเยอะเลย!

แล้วทั้งสองคนก็เหมือนรู้ใจกันมากกว่าเดิม!

ฟางเซิ่งตั้งสติตัวเอง แล้วรีบเดินไปรับกระเป๋าเดินทางในมือจี้หลิงชวนมา พร้อมทักทายกับทั้งสองคนอย่างมีมารยาท "คุณชายจี้ คุณหนูมู่"

จี้หลิงชวนพยักหน้าให้ มองฟางเซิ่งแล้วเดินไปด้วยถามเรื่องงานไปด้วย มู่ซีซีที่อยู่ข้างๆฟังไม่รู้เรื่อง เห็นแค่ฟางเซิ่งตอบเขาทีละอย่าง

ระหว่างที่คุยกัน ทั้งสามคนก็ขึ้นรถไปหมดแล้ว

ฟางเซิ่งนั่งอยู่ที่คนขับ หันไปมองจี้หลิงชวนที่นั่งอยู่ข้างหลัง ลังเลไปครู่หนึ่ง ค่อยถามออกมาว่า "บอสครับ……ตอนบ่ายวันนี้มีประชุมกรรมการบริษัทที่สำคัญ……บอสจะกลับไปพักผ่อนที่บ้านก่อน หรือว่าไปร่วมการประชุมเลยครับ?"

จี้หลิงชวนหยุดไปหนึ่งอาทิตย์แล้ว ตอนนี้กลับประเทศแล้ว จี้หลิงชวนที่บ้างานต้องไปร่วมการประชุมแน่นอน

จากนั้นก็ยกมือไปขยี้ผมเธอ พร้อมพูดว่า "ขึ้นไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะ อยากทำอะไรก็บอกให้ป้าหลิงไปจัดการให้ ฉันอาจจะกลับมาดึกหน่อย มื้อเย็นไม่ต้องรอฉัน ถ้าหิวแล้วเธอก็กินเลย"

จี้หลิงชวนเดาได้ว่าตัวเองไม่ได้ไปทำงานที่บริษัทหนึ่งอาทิตย์ต้องมีเอกสารมากมายรอเขาอยู่แน่นอน

มู่ซีซีที่หน้าแดงเหมือนแพ้กุ้ง รีบพยักหน้าให้จี้หลิงชวนอย่างเป็นเด็กดี

จากนั้นจี้หลิงชวนจึงไปที่บริษัท มู่ซีซีก็ขึ้นไปอาบน้ำชั้นบน แล้วนอนพักผ่อน

เวลาเดียวกัน ทางมู่อวี๋เฟย ตั้งแต่วันนั้นที่โดนหยวนลี่ทารุณ มู่อวี๋เฟยก็อยู่รักษาแผลบนตัวไปหนึ่งอาทิตย์ จนกระทั่งเมื่อวานแผลเธอดีขึ้นแล้ว ค่อยลงจากเตียงได้

หนึ่งอาทิตย์ที่มู่อวี๋เฟยอยู่รักษาบาดแผลที่บ้าน สำหรับเธอเป็นช่วงเวลาที่ทุกข์ทรมานมาก!

เธออยากจะให้ตัวเองรีบหายดี จากนั้นก็เอาตัวอย่างดีเอ็นเอของมู่ซีซีไปตรวจดีเอ็นเอ!

เพราะฉะนั้นเมื่อวานมู่อวี๋เฟยหายดีแล้ว จึงรีบออกไปหามู่ซีซีทันที

พอถึงมหาวิทยาลัยA มู่อวี๋เฟยค่อยรู้ว่ามหาวิทยาลัยปิดเทอมไปแล้ว!

ตอนนี้มู่อวี๋เฟยไม่รู้ว่ามู่ซีซีพักอยู่ที่ไหน จึงไปดักรอที่ตึกบริษัทจี้ซือ อยากจะสะกดรอยตามจี้หลิงชวนไปหาตัวมู่ซีซี

แต่รอจนกระทั่งคนทั้งบริษัทเลิกงานแล้ว มู่อวี๋เฟยก็ไม่เห็นรถของจี้หลิงชวนเลย