รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 19

ใบหน้าของจี้หลิงชวนบูดบึ้ง และเขาก็จงใจซ่อนโทรศัพท์ไว้ข้างตัวเพื่อไม่ให้ใครเห็น

อืม เขาเป็นถึงประธานบริษัทไฉฝาผู้ยิ่งใหญ่ และเป็นถึงชายหนุ่มอันดับ 1 ในเมืองหรง ถ้าใครรู้ว่าเขาค้นหาสิ่งเหล่านี้บนโทรศัพท์มือถือของเขา เขาอาจจะโดนหัวเราะเยาะอย่างแน่นอน!

จี้หลิงชวนอ่านข้อความด้านล่างทีละแถวอย่างรวดเร็ว เขารีบปิดโทรศัพท์แล้วโยนมันลงบนโต๊ะข้างเตียงทันที

ในช่วงเวลาต่อมา จี้หลิงชวนก็หันกลับมา และยื่นมือออกไปเพื่อคว้ามู่ซีซีเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนของเขา

การกระทำของจี้หลิงชวนนั้นทำให้มู่ซีซีตกใจกะทันหัน เธอรีบเงยหน้าขึ้นมองจี้หลิงชวน พยายามดิ้นรนที่จะออกจากอ้อมแขนของจี้หลิงชวน ทันใดนั้นเสียงเข้มและเย็นชาของจี้หลิงชวนก็ดังขึ้นข้างหูของเธอ：“ถ้าคุณยังไม่หยุดขยับอีก ผลที่จะตามมานั้นคุณต้องรับผิดชอบเอาเองนะ!"

มู่ซีซีตกใจมากจนไม่กล้าขยับตัว ซุกตัวแข็งทื่ออยู่ในอ้อมแขนของจี้หลิงชวน

อุณหภูมิร่างกายของมู่ซีซีค่อยๆเย็นขึ้น ถึงแม้ว่าจะเป็นช่วงฤดูร้อนแต่มือและเท้าของเธอก็ยังเย็นมาก และเธอก็กลัวความหนาวเย็นมาก แถมเวลานี้ยังเป็นช่วงฤดูใบไม้ผลิซะด้วย

และร่างกายของจี้หลิงชวนก็เหมือนกับเตาไฟ อันที่จริง……การที่ถูกจี้หลิงชวนสวมกอดไว้ใน้อ้อมแขนแบบนี้ มู่ซีซีรู้สึกค่อนข้างสบายใจ……เพียงแต่ว่า……

เมื่อนึกถึงนี่มู่ซีซีก็มองไปที่จี้หลิงชวนอย่างเงียบ ๆ ถ้าหากจี้หลิงชวนนั้นไม่มาข่มบังขับเธอ เธอก็คงไม่รังเกียจที่จะถูกจี้หลิงชวนนั้นนอนกอดเธอทั้งคืน……

ว่าแต่……อยู่ดีๆจี้หลิงชวนคิดจะทำอะไรอีกแล้ว?

มู่ซีซีรู้สึกอยากร้องไห้แต่ก็ต้องกลั้นน้ำตาเอาไว้ ในขณะที่กำลังคิดไปเรื่อยเปื่อยอยู่นั้น จู่ ๆ จี้หลิงชวนที่โอบกอดเธออยู่ก็ยกฝ่ามือขึ้นกุมไปที่ท้องน้อยของเธอ

มู่ซีซีรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวของจี้หลิงชวนนั้นมันทำให้แผ่นหลังที่บอบบางของเธอถูกรัดแน่นเป็นแนวเส้นเดียว

เธอตัวแข็งทื่อและไม่กล้าที่จะขยับเขยื้อน ตื่นเต้นจนเหงื่อออกที่ฝ่ามือ รอการเคลื่อนไหวต่อไปของจี้หลิงชวน แต่จี้หลิงชวนยังคงอยู่ในท่าเดิมโดยวางฝ่ามืออันร้อนระอุของเขากุมไว้บนท้องของมู่ซีซี

มู่ซีซีตกตะลึงอยู่พักหนึ่งแล้วจึงเข้าใจขึ้นมาบ้าง จี้หลิงชวน……นี่จี้หลิงชวนกำลังเพิ่มความอบอุ่นให้ท้องน้อยของเธออยู่ใช่หรือไม่？

ในขณะที่กำลังคิดอยู่นั้นมู่ซีซีก็เงยหน้าขึ้นและมองไปที่จี้หลิงชวน ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอก็ยังแสดงออกมาด้วยสีหน้าที่ไม่เชื่อสายตาตัวเอง

เมื่อทั้งคู่สบตากัน

จี้หลิงชวนทำเป็นแสร้งเบือนหน้าไปทางอื่นเสีย และพูดด้วยน้ำเสียงที่น่าอึดอัดใจเล็กน้อย: "อาการเป็นยังไงบ้าง？แล้วดีขึ้นหน่อยไหม? ยังเจ็บท้องอยู่ไหม？”

จี้หลิงชวนเพิ่งค้นหาข้อมูลบนอินเตอร์เน็ต วิธีการคือการประคบร้อนที่หน้าท้องส่วนล่างเพื่อบรรเทาอาการปวด

แต่เห็นได้ชัดว่า มันเป็นไปไม่ได้ที่จี้หลิงชวนจะมีถุงร้อนประคบท้องอย่างแน่นอน แต่อุณหภูมิร่างกายของจี้หลิงชวนนั้นสูงกว่าของมู่ซีซีหน่อยหนึ่ง

น่าจะสามารถใช้แทนถุงร้อนประคบท้องได้ เมื่อคิดได้เช่นนี้จี้หลิงชวนก็เลยทดลองทำดู

เมื่อได้ยินเสียงของจี้หลิงชวน มู่ซีซีก็กลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง แววตาของเธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจ และเธอก็เดาถูกจริงๆด้วย!

จี้หลิงชวนกำลังเพิ่มความอุ่นให้ท้องน้อยของเธอจริงๆ ……

แต่ต้องบอกว่าผลลัพธ์นั้นไม่เลวเลยจริงๆ แม้ว่าฝ่ามือของจี้หลิงชวนจะไม่ร้อนเท่าถุงร้อนประคบท้อง แต่ก็เพียงพอสำหรับอุณหภูมิร่างกายที่เย็นของมู่ซีซีแล้วล่ะ

ด้วยฝ่ามืออันอบอุ่นโอบท้องน้อยของเธอ มู่ซีซีรู้สึกว่าท้องน้อยอาการบรรเทาลงอย่างผิดปกติ และเวลานี้อาการก็ไม่เจ็บเหมือนก่อนหน้านั้นแล้วล่ะ

ในเวลานี้มู่ซีซีพึ่งรู้ตัวว่าตัวเองนั้นเหมือนปลาหมึกยักษ์ที่นอนอยู่บนร่างของจี้หลิงชวน ด้วยมือและเท้าของเธอพาดอยู่บนตัวของจี้หลิงชวน

ทั้งสองอยู่ใกล้ชิดกันเหมือนทารกที่ตัวติดกันยังไงยังงั้นแหล่ะ

ใบหน้าของมู่ซีซีแดงขึ้นทันที และเธอก็ปล่อยจี้หลิงชวนอย่างรวดเร็ว และรีบย้ายไปอีกด้านหนึ่งของเตียงใหญ่ แล้วรีบผลักจี้หลิงชวนให้ออกห่างจากตัวเอง

ในช่วงเวลาต่อมา มู่ซีซีเพิ่งจะหนีออกจากเหตุการ์อันตรายได้ไม่นาน เธอยังไม่ทันจะถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก เธอถูกฝ่ามือขนาดใหญ่ของจี้หลิงชวนคว้าและดึงกลับเข้าสู่อ้อมกอดอันอบอุ่นของจี้หลิงชวนอีกครั้งหนึ่ง

โดยผิวหนังถูกกดทับกันอย่างแน่นหนาผ่านผ้าบาง ๆ ทำให้ร่างกายของมู่ซีซีสั่นเล็กน้อย

หลังจากที่ได้สติกลับคืนมามู่ซีซีก็รีบยื่นมือออกไปอย่างรวดเร็วเพื่อปิดกั้นหน้าอกของจี้หลิงชวน ใบหน้าเล็ก ๆ ที่สวยงามและเริ่มแดงขึ้นของเธอแสดงออกด้วยความไม่พอใจ เธอเงยหน้าขึ้นเพื่อจ้องดวงตาเย็นชาของจี้หลิงชวนและพูดด้วยความอึดอัดว่า: "เช้า...... สวัสดีตอนเช้าค่ะ......”

เมื่อทั้งคู่สบตากัน……

มู่ซีซีเพิ่งพูดจบก็รู้สึกว่าอากาศรอบตัวทั้งสองคนนั้นดูเหมือนจะอบอ้าวขึ้น ใบหน้าของเธอก็ค่อยๆแดงระเรื่ออย่างเขินๆ มู่ซีซีรู้สึกถึงอันตราย และรีบออกจากอ้อมแขนของจี้หลิงชวนแล้วลุกขึ้นนั่งทันที เธอรีบอธิบายให้จี้หลิงชวนอย่างรวดเร็ว: "คือว่า......เวลานี้ก็สายมากแล้ว ฉันขอลุกจากที่นอนแล้วนะคะ......อา!"

ก่อนที่เธอจะพูดจบ มู่ซีซีก็อุทานออกมาทันทีหลังจากที่ร่างของเธอหลุดจากอ้อมแขนของจี้หลิงชวนไม่นาน เธอก็ถูกจี้หลิงชวงดึงกลับไปอยู่อ้อมแขนอีกครั้งโดยไม่ลังเล

เมื่อถูกจี้หลิงชวนกอดไว้ในอ้อมกอดแน่นมากขนาดนี้ มู่ซีซีรู้สึกถึงร่างกายบางส่วนของจี้หลิงชวนมีการเปลี่ยนแปลงอย่างชัดเจน......

ทันใดนั้นก็จ้องไปที่จี้หลิงชวนด้วยใบหน้าประหม่าและอยากร้องไห้แต่กลั้นน้ำตาเอาไว้……

เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลย จู่ๆจะตื่นเต้นอะไรนักหนาแต่เช้า……