รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 200

เช้าวันต่อมา จี้หลิงชวนตื่นแล้วลงมาชั้นล่างจึงเห็นคุณย่าตัวเองกำลังสั่งให้แม่บ้างจางทำอาหารเช้าอยู่

นายหญิงจี้อายุมากแล้ว จึงนอนเร็วตื่นเช้า วันนี้จึงตื่นมาตั้งแต่เช้าตรู่

พักผ่อนไปหนึ่งคืน แล้วหาหลานสาวที่พลัดพรากไปนานหลายปีเจอ อารมณ์นายหญิงจี้จึงดี แล้วสีหน้าก็ดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนด้วย

จี้หลิงชวนเดินไปหานายหญิงจี้แล้วเอ่ยว่า "คุณย่า ตอนนี้ยังเช้าอยู่ คุณย่าไปพักผ่อนอีกหน่อยเถอะครับ"

จี้หลิงชวนเพิ่งพูดจบ นายหญิงจี้จึงรีบพูดกับเขาอย่างอารมณ์ดีว่า "ย่าไม่ง่วงก็เลยตื่นก่อน ย่ากับแม่บ้านจางกำลังเตรียมอาหารเช้าให้ซีซีอยู่ ไม่รู้ว่าปกติตอนเช้าซีซีชอบกินอะไร กลัวว่าซีซีจะไม่ชินก็เลยให้แม่บ้านจางเตรียมไว้หลายๆอย่าง"

ได้ยินสิ่งที่คุณย่าพูดเมื่อกี้ จี้หลิงชวนจึงขมวดคิ้วเล็กน้อย เงยหน้ามองไปที่ห้องอาหาร จึงเห็นบนโต๊ะอาหารมีอาหารวางอยู่เต็มโต๊ะ มีทั้งอาหารเช้าสไตล์ตะวันตกจนถึงสไตล์จีน

มองออกเลยว่านายหญิงจี้ใส่ใจมู่ซีซีมากแค่ไหน

ใช่ นายหญิงจี้เอ็นดูมู่ซีซีมาก ก่อนที่มู่ซีซีกับจี้หลิงชวนจะแต่งงานกัน นายหญิงจี้ก็ให้คนไปสืบเรื่องมู่ซีซีมาแล้ว เพราะฉะนั้นจึงรู้เรื่องตั้งแต่เด็กจนโตทั้งหมดของมู่ซีซี

รู้ว่าตอนเด็กมู่ซีซีไม่ได้รับความรักจากสองสามีภรรยาตระกูลมู่ แม้แต่ไม่สบายก็เป็นแม่บ้านในบ้านเป็นคนส่งไปโรงพยาบาล

รู้ว่าอายุมู่ซีซีเพิ่งครบสิบแปดสองสามีภรรยาตระกูลมู่ก็ไม่เคยให้เงินเธออีกเลยสักบาท ค่าเทอมค่าใช้จ่ายต่างๆของมู่ซีซี เธอเป็นคนที่ออกไปหางานทำแล้วเลี้ยงดูตัวเอง

พอตอนนี้นายหญิงจี้นึกถึงเรื่องพวกนี้ ในใจจึงรู้สึกผิดกับเป็นห่วงมู่ซีซี อยากจะเอาของที่ดีที่สุดมาชดใช้ให้มู่ซีซี

นายหญิงจี้คิดแล้วหันไปถามจี้หลิงชวน "หลิงชวน หลานมากินมื้อเช้าก่อน ตอนนี้ยังเช้าอยู่ ให้ซีซีนอนต่ออีกหน่อยแล้วกัน"

จี้หลิงชวนก้มมองนาฬิกาที่ข้อมือ ตอนนี้จะแปดโมงเช้าแล้ว

จี้หลิงชวนจำได้ว่ามู่ซีซีตื่นตรงเวลามาก เมื่อก่อนที่ทั้งสองอยู่ด้วยกัน ถ้าตอนกลางคืนไม่ได้นอนดึก ปกติตอนนี้มู่ซีซีน่าจะตื่นตั้งนานแล้ว

ตอนนี้มู่ซีซียังไม่ลงมาข้างล่าง กำลังหลบหน้าเขาชัดๆ

สายตาที่ลึกลับของจี้หลิงชวนมีความซับซ้อน ทันใดนั้น จี้หลิงชวนจึงหันไปส่ายหน้ากับคุณย่าตัวเอง "ย่าครับ ตอนนี้ผมไม่หิว ผมไปบริษัทก่อนนะครับ"

ขณะพูด จี้หลิงชวนจึงเดินตรงออกไปจากคฤหาสน์

ในห้องนอนแขก มู่ซีซีเหมือนที่จี้หลิงชวนคิดเป๊ะเลย มู่ซีซีตื่นตั้งนานแล้ว

มู่ซีซีกำลังหลบหน้าจี้หลิงชวนจริงๆ อยู่ๆความสัมพันธ์ของทั้งสองก็เปลี่ยนไป มู่ซีซีไม่รู้เลยว่าควรเผชิญหน้ากับจี้หลิงชวนยังไง

มู่ซีซีเอาแต่นอนอยู่บนเตียงรอจนได้ยินเสียงสตาร์ทรถที่คุ้นชินชั้นล่าง มู่ซีซีค่อยลงจากเตียงแล้ววิ่งไปที่ข้างหน้าต่างมองจี้หลิงชวนขับรถออกไปแล้ว มู่ซีซีค่อยอาบน้ำแต่งตัวลงไปชั้นล่าง

มู่ซีซีเพิ่งลงไปจึงเห็นนายหญิงจี้ที่อยู่ชั้นล่างทันที

จากนั้นจึงจับมือนายหญิงไว้แน่น มู่ซีซีมองนายหญิงอย่างลึกซึ้งแล้วอดสะอึกสะอื้นไม่ได้ "คุณย่า ต่อไปอย่าทำแบบนี้อีกนะคะ ขอแค่เป็นสิ่งที่คุณย่าเตรียมให้หนูชอบหมดค่ะ ขอบคุณคุณย่านะคะ"

นายหญิงจี้รีบพยักหน้าอย่างดีใจ แล้วถามเธออีกว่า "ซีซี หนูบอกย่าสิว่าปกติหนูชอบกินอะไรบ้าง?"

มู่ซีซีกลัวว่าถ้าตัวเองไม่บอก เดี๋ยวนายหญิงจี้จะเตรียมมาทุกอย่างอีก ทั้งเปลืองทั้งลำบาก จึงบอกความชอบตัวเองกับท่านตามความจริง

นายหญิงจี้ดีใจแล้วรีบจำว่ามู่ซีซีชอบกินอะไรไม่ชอบกินอะไรไว้ในใจทันที

มู่ซีซีกินอาหารเช้ากับนายหญิงจี้อย่างมีความสุข แม้แต่แม่บ้านจางข้างๆเห็นท่าทางนายหญิงจี้ตอนนี้ก็มีความสุขไปด้วย

ตั้งแต่ที่หาตัวมู่ซีซีกลับมาได้ รอยยิ้มบนใบหน้านายหญิงก็ไม่เคยหายไปเลย รอยยิ้มทั้งวันของวันนี้เยอะกว่ารอยยิ้มทั้งปีของปีที่แล้วอีก

แม้แต่อาหารเช้าวันนี้นายหญิงก็ทานเยอะกว่าปกติ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปร่างกายนายหญิงต้องกลับมาดีเหมือนเดิมเร็วๆแน่นอน

พอกินอาหารเช้าเสร็จแล้ว สถานะที่น่าอึดอัดของมู่ซีซีกับจี้หลิงชวนตอนนี้ มู่ซีซีไม่อยากไปทำงานที่บริษัทจี้ซือเลย จึงเข็นนายหญิงไปเดินเล่นที่สวนดอกไม้หลังคฤหาสน์แทน

คฤหาสน์ตระกูลจี้ใหญ่มาก มีเนื้อที่ราวๆเจ็ดแปดร้อยตารางเมตร หลังคฤหาสน์มีสระว่ายน้ำกว้างๆ แล้วยังมีสวนดอกไม้สวยๆอีก

ตอนสาวๆนายหญิงจี้ชอบดอกไม้มาก เพราะฉะนั้นดอกไม้ต่างๆนานาพันธุ์จึงพากันเบ่งบานอย่างสวยงาม

ทั้งสองเดินเล่นช้าๆ นายหญิงจี้ที่นั่งอยู่บนรถเข็นหันกลับไปมองมู่ซีซีแล้วพูดว่า "ซีซี เดี๋ยวเรากลับไปดูว่าหนูชอบห้องไหน เดี๋ยวย่าให้คนไปตกแต่งใหม่ แล้วตอนบ่ายเราก็ไปเลือกเฟอร์นิเจอร์ด้วยกัน"