รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 219

ในช่วงเวลาต่อมา ก่อนที่มู่ซีซีจะตอบสนองโทรศัพท์ที่เธอถือแน่นอยู่ในมือก็ดังขึ้นอีกครั้ง

ไม่น่าแปลกใจเลยที่มันเป็นเสียงเรียกของมู่อวี๋เฟย!

มู่ซีซีจ้องที่โทรศัพท์และนิ้วทั้งห้าที่ถือโทรศัพท์กแน่นเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัวและข้อนิ้วก็ถูกบีบจนกลายเป็นสีขาวซีด

สิ่งที่สะท้อนอยู่ในใจคือเนื้อหาของข้อความที่มู่อวี๋เฟยเพิ่งส่งมา

ข้อความสั้นๆนั้นดูเหมือนจะทำให้หัวใจของมู่ซีซีพังทันทีและความอยากรู้อยากเห็นที่ไม่รู้จบก็หลั่งไหลออกมา

ใช่ ทำไมจู่ๆจี้หลิงชวนถึงใจดีกับเธอนัก?

เมื่อพบกันที่ห้องพักในโรงแรมเป็นครั้งแรก แม้ว่ามู่ซีซีจะสับสนเล็กน้อยหลังจากกินยาไปแล้ว แต่เขาก็ยังจำฉากบางฉากในตอนนั้นได้ เมื่อจี้หลิงชวนเห็นหน้าเธอชัดเจน สัมผัสแห่งความตกใจก็วาบไปทั่วใบหน้าของเธอ

คนอย่างจี้หลิงชวนที่ยืนอยู่บนยอดพีระมิดจะขาดผู้หญิงได้อย่างไร?

ก็แค่กระดิกนิ้วผู้หญิงจำนวนมากก็มาห่จี้หลิงชวนไม่ขาดสายแต่ทำไมจี้หลิงชวนมองแค่มู่ซีซีคนเดียว

ทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อให้เธอเป็นคนรักของเขา?

เมื่อสิ่งนี้ประกอบเข้าด้วยกันทำให้มู่ซีซีต้องสงสัย

ขณะที่คิด ในที่สุดมู่ซีซีก็พ่ายแพ้ต่อความคิดที่แท้จริงที่สุดในใจของเธอ เมื่อโทรศัพท์ดังขึ้นในนาทีสุดท้ายมู่ซีซีกดปุ่มตอบรับ

ทันทีที่เขาวางโทรศัพท์ไว้ใกล้ๆ หูของเธอ เสียงของมู่อวี๋เฟยพร้อมรอยยิ้มแปลก ๆ ก็มาจากโทรศัพท์

“มู่ซีซี ฉันคิดว่าเธอจะไม่รับสายของฉันแล้ว”

มู่ซีซีอดไม่ได้ที่จะกัดริมฝีปากของเธอและเสียงของเธอก็เย็นลง "มู่อวี๋เฟย! เธอต้องการเล่นอะไร!

“ไม่ ฉันไม่ได้วางแผนที่จะเล่นกลอะไรในครั้งนี้ ฉันแค่อยากจะบอกความจริงเกี่ยวกับจี้หลิงชวนให้เธอฟัง”มู่อวี๋เฟยหัวเราะอย่างดูถูกเหยียดหยาม

มู่ซีซีกุมโทรศัพท์แน่น "มู่อวี๋เฟยแค่พูดในสิ่งที่เธอต้องการจะพูด! ถ้าเธอยังคงพูดเรื่องไร้สาระ ฉันก็จะวางสาย!"

“มู่ซีซี เธอรีบอะไร! แน่นอนว่าเรื่องสำคัญต้องชัดเจนก็ต่อเมื่อเราได้พบกันต่อหน้าคุยกันอย่างชัดเจนเท่านั้น”

เมื่อฟังคำพูดของมู่อวี๋เฟย มู่ซีซีก็กดที่มุมริมฝีปากของเธอ เธอไม่ต้องการเห็นมู่อวี๋เฟย!

จิตใจของมู่ซีซีก็ต่อสู้กันกับความสุขและความทุกข์ หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งมู่อวี๋เฟยที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ก็เยาะเย้ยทันที ราวกับว่าเขาเดาได้ว่ามู่ซีซีจะสับสนและลังเล แล้วพูดช้าๆ ว่า “มู่ซีซี เธอไม่ต้องกลัวฉัน!ถ้าไม่อยากรู้ก็ไม่ต้องมาหาฉันแล้วก็แบกรับความสงสัยในหัวใจไปจนวันตาย!ถ้าอยากรู้ คืนนี้เจอกันที่หน้าประตูบาร์สองทุ่ม ฉันจะรอเธออยู่ที่นั่นครึ่งชั่วโมง! ถ้าเธอไม่มา เธอจะไม่มีโอกาสรู้ความลับอีกต่อไป!"

หลังจากพูดจบมู่อวี๋เฟยก็วางสายไปอย่างเรียบง่าย

เธอไม่กังวลเลยสักนิดว่ามู่ซีซีจะไม่ติดกับดัก มู่อวี๋เฟยแก่กว่ามู่ซีซี5 ปี พูดได้เลยว่าเธอเฝ้าดูมู่ซีซีโตขึ้น มู่อวี๋เฟยรังแกมู่ซีซีมาตั้งแต่เด็กดังนั้น มู่อวี๋เฟยจึงเข้าใจความคิดในใจของมู่ซีซีเป็นอย่างดี

มู่ซีซีมองไปที่จี้หลิงชวนที่อยู่ด้านหน้าเธอ แต่เธอก็หัวเราะในใจอย่างอดไม่ได้ เธอแค่ถามคร่าวๆ แต่เธอไม่รู้ว่ามันเป็นภาพลวงตาของเธอหรือเปล่า เห็นได้ชัดว่าเธอรู้สึกว่าอุณหภูมิของจี้หลิงชวนในตอนนี้ ดูเหมือนจะจบลงแล้วเริ่มเย็นลงเล็กน้อย

สีหน้าดูแข็งกระด้างเล็กน้อยและผลรวมเหล่านี้ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ความจริงของคำพูดของมู่อวี๋เฟย

จี้หลิงชวนมีบางอย่างซ่อนจากเธอจริงๆ

ขณะที่มู่ซีซีกำลังคิด เสียงของจี้หลิงชวนก็ดังขึ้นในหูของเขา “คุณคิดอะไรอยู่ตั้งแต่เช้าตรู่? ลงไปข้างล่างและทานอาหารเช้าเถอะ"

จี้หลิงชวนไม่ได้ตอบคำถามของมู่ซีซีโดยตรง แต่เปลี่ยนคำถามอย่างหลากหลายโดยทันที

สิ่งนี้ทำให้หัวใจของมู่ซีซีตกใจเล็กน้อยและนิ้วทั้งสิบที่ห้อยอยู่ข้างๆเธอก็กำหมัดแน่นโดยไม่รู้ตัว

มู่ซีซีรู้ว่าจี้หลิงชวนได้ปกปิดสิ่งที่สำคัญมากกับเธอและตอนนี้จี้หลิงชวนดูเหมือนจะไม่บอกเธอแม้ว่าเธอจะถาม

มู่ซีซีทำได้เพียงระงับอารมณ์ที่อธิบายไม่ได้ในใจของเธอและพยายามรักษาความสงบบนใบหน้าและมองที่จี้หลิงชวนและพยักหน้าอย่างไม่พอใจ "โอเค"

มู่ซีซีลงไปชั้นล่างกับจี้หลิงชวนหลังจากอาหารเช้าจี้หลิงชวนไปทำงานที่บริษัทตามปกติ ในขณะที่มู่ซีซีอยู่กับนายหญิงจี้ที่บ้าน*

เวลาผ่านไปในชั่วพริบตาและเป็นเวลากว่าห้าโมงเย็น

เวลาของมู่อวี๋เฟยคือทุ่มสองและเป็นเวลากว่าอีกหนึ่งชั่วโมงก็จะสองทุ่ม