รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 246

ขณะที่ชูเหยาพูด น้ำตาก็ไหลลงมาที่หลังเสื้อสูทของจี้หลิงชวน แล้วชูเหยาก็พึมพำต่อว่า "หลิงชวน นายอย่าทิ้งฉันได้ไหม?"

ได้ยินสิ่งที่ชูเหยาพูด ตัวจี้หลิงชวนจึงแข็งทื่ออยู่กับที่ กี่วินาทีหลังจากนั้น จี้หลิงชวนค่อยหันไปจับไหล่ชูเหยาไว้ เห็นชูเหยาที่น้ำตาไหลเต็มหน้า จึงจับไหล่เธอแน่นกว่าเดิม "ชูเหยา ขอโทษนะ ตอนนี้ฉันแต่งงานแล้ว"

จี้หลิงชวนรู้ว่าตอนนี้ เขาต้องเผชิญหน้ากับความรู้สึกกับความคิดในใจตัวเอง

ก่อนหน้านั้นจี้หลิงชวนอาจจะยังไม่แน่ใจเกี่ยวกับความรู้สึกที่มีต่อมู่ซีซี แต่ว่าตั้งแต่ที่ชูเหยาโผล่มา จี้หลิงชวนค่อยรู้ใจตัวเองว่ารู้สึกยังไงกับมู่ซีซี

เพราะอารมณ์ตอนนี้ของชูเหยา จี้หลิงชวนกลัวว่าถ้าบอกตรงๆจะกระทบอารมณ์ชูเหยาเกินไป แต่ตอนนี้จี้หลิงชวนเข้าใจแล้วว่า เรื่องของความรู้สึกจะยืดเยื้อต่อไม่ได้ ยิ่งยืดเยื้อต่อไป ก็จะยิ่งทำร้ายชูเหยา แล้วไม่ยุติธรรมกับมู่ซีซีด้วย

จี้หลิงชวนเข้าใจตัวเองแล้วว่าทำไมตอนนั้นต้องบังคับให้มู่ซีซีไปจดทะเบียนสมรสกับเขา เพราะความจริงในใจลึกๆเขากลัวว่าจะเสียเธอไป เพราะฉะนั้นเลยอยากใช้ทะเบียนสมรสมัดตัวมู่ซีซีไว้ข้างๆ

ใช่ จี้หลิงชวนตกหลุมรักมู่ซีซีแล้ว รักมู่ซีซีหัวปักหัวปำเลยแหละ

จี้หลิงชวนเข้าใจความรู้สึกที่มีต่อชูเหยาแล้ว จี้หลิงชวนกับชูเหยาโตมาด้วยกัน พูดได้เลยว่าเหมาะสมกันมาก หลังจากนั้นพอทั้งสองเข้าใจความรักจึงคบหากัน

แต่พอมานึกย้อนตอนนี้ จี้หลิงชวนค่อยรู้ว่า เมื่อก่อนความรู้สึกที่ตัวเองมีต่อชูเหยาไม่ใช่ความรัก เขาแค่อยากปกป้องเธอ ดีกับเธอ ดูแลเธอ พอชูเหยาหายตัวไป เขาก็เป็นห่วงมาก สั่งให้คนเยอะแยะไปตามหาเธอ พยายามมาห้าปีไม่เคยยอมแพ้เลย จี้หลิงชวนคิดว่าเขารักชูเหยา จนเกือบจะโกหกตัวเองได้แล้ว

จนกระทั่งเจอมู่ซีซี จี้หลิงชวนค่อยเข้าใจว่าคำว่ารักคืออะไร

เขาไม่ได้มีความรู้สึกต้องการกับชูเหยาเหมือนที่มีกับมู่ซีซี แล้วก็อยากครอบครองเธอ อยากเห็นมู่ซีซีตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง

ถ้ามู่ซีซีคุยกับผู้ชายคนอื่น หรือมองผู้ชายคนอื่น เขาก็จะรู้สึกไม่สบอารมณ์

เขาไม่อยากเห็นมู่ซีซีถูกรังแก ถ้ามู่ซีซีบาดเจ็บเขาใจร้อนกว่ามู่ซีซีอีก แล้ววินาทีที่มู่อวี๋เฟยอยากฆ่ามู่ซีซี ในหัวจี้หลิงชวนไม่คิดอะไรเลยแล้ววิ่งไปบังมู่ซีซีไว้ด้วยร่างกายตัวเอง

วินาทีนั้นในหัวจี้หลิงชวนมีแค่ความคิดเดียวคือ เขาไม่อยากให้มู่ซีซีตาย ถ้าใครสักคนต้องตาย เขายอมให้เป็นตัวเองดีกว่าที่ต้องตาย

เขาถามใจตัวเอง ทุกอย่างที่ทำให้มู่ซีซี แต่ทำให้ชูเหยาไม่ได้

จี้หลิงชวนค่อยเข้าใจว่า ความรู้สึกเมื่อห้าปีก่อนที่มีต่อชูเหยาเป็นแค่พี่ชายที่อยากดูแลน้องสาว แต่เขากลับเข้าใจผิดว่าเป็นความรัก

แล้วตอนนี้ ความรู้สึกที่จี้หลิงชวนมีต่อชูเหยาเป็นความรู้สึกผิดกับเป็นห่วงมากกว่า

"แล้วเมื่อกี้นายหลบทำไม? ทำไมไม่รับไว้ล่ะ ทำไมไม่ยอมเอาฉันล่ะ?" ชูเหยาตะโกนใส่จี้หลิงชวน

"ฉันแค่ไม่รักเธอ ชูเหยา ฉันรักคนอื่นแล้ว" จี้หลิงชวนรู้ว่าถ้าพูดความจริงตอนนี้จะทำร้ายชูเหยา แต่ถ้าไม่พูดตอนนี้ แล้วทำให้ชูเหยาเข้าใจผิดมากกว่าเดิม ถึงเวลาความจริงกระจ่างจะยิ่งทำให้ชูเหยาทุกข์ทรมานมากกว่าตอนนี้

งั้นก็พูดตอนนี้ตรงๆเลยดีกว่า เขายอมใช้วิธีอื่นมาชดใช้ให้ชูเหยา

"ไม่! ไม่ใช่อย่างนั้น! ฉันไม่อยากฟังคำโกหกของนาย! จี้หลิงชวนนายกำลังโกหก นายกำลังจงใจโกหกฉันใช่ไหม!" ชูเหยารีบยกมือตัวเองขึ้นมาปิดหูอย่างไม่อยากเชื่อ แล้วส่ายหน้าให้จี้หลิงชวน "นายรักฉัน! นายไม่มีทางรักคนอื่นแน่นอน! ฉันรู้ว่ามู่ซีซีคือใคร! นายไม่ได้รักเขา นายแค่คิดว่าหน้าตาเขาเหมือนฉัน นายก็เลยเก็บเขาไว้ข้างตัว! นายคิดว่าเขาคือตัวแทนของฉันต่างหาก! คนที่นายรักคือฉัน!"

จี้หลิงชวนส่ายหน้าอย่างไม่อยากเชื่อให้ชูเหยา "ชูเหยา ตอนแรกที่ฉันอยู่กับมู่ซีซีเหตุผลบางอย่างเพราะเขาหน้าตาเหมือนเธอก็จริง แต่ฉันรักเขา ไม่ใช่เพราะว่าหน้าตาเขาเหมือนเธอ ชูเหยา เธอเข้าใจหรือยัง? ห้าปีก่อนเป็นความผิดของฉัน เธอเลยกลายเป็นแบบนี้ เธออยากได้อะไร เธอบอกฉันได้เลย ฉันจะคิดทุกวิถีทางเพื่อชดใช้ให้เธอเอง"

"ฉันไม่เอาอะไรทั้งนั้น! จี้หลิงชวนฉันจะเอาแค่นาย จี้หลิงชวน นายหย่าสิ แล้วเราสองคนมาเริ่มต้นใหม่ดีไหม?" ชูเหยาจับแขนเสื้อจี้หลิงชวนไว้แล้วพูดอ้อนวอน

จี้หลิงชวนที่ขมวดคิ้วแน่นมองชูเหยาที่ร้องไห้จนตาบวมแล้วพูดออกมาทีละคำว่า "ชูเหยา นอกจากเรื่องนี้ เรื่องอื่นจะเป็นอะไรก็ได้"

"ฉันไม่เอา ฉันไม่เอา……" ชูเหยาจับแขนเสื้อจี้หลิงชวนไว้แน่น

จี้หลิงชวนมองท่าทางชูเหยาตอนนี้ รู้ว่าถ้าเขายังอยู่ที่นี่ต่ออารมณ์ของชูเหยาจะไม่ใจเย็นลงแน่นอน อย่างงั้นก็ให้ชูเหยาสงบสติอารมณ์คนเดียวดีกว่า