รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 269

ตอนนั้นลินดายังจินตนาการว่าจะเป็นภรรยาผู้บริหารด้วย ตอนที่เพิ่งเข้าบริษัทใหม่ๆลินดาก็คิดหาทุกวิถีทางโผล่ไปให้จี้หลิงชวนเห็นหน้า

แต่จี้หลิงชวนเป็นคนเย็นชามาก ถึงจะไปให้เขาเห็นหน้าก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

พอนานไป ลินดาจึงรู้ตัวแล้วค่อยล้มเลิกความคิดที่จะไปยั่วยวนจี้หลิงชวน

ตอนนี้ชูเหยาโผล่มา แถมชูเหยายังสวยยังสาวแถมหุ่นก็ดีกว่าลินดาอีก แล้วยังรวยมากด้วย โตมากับจี้หลิงชวนด้วยกัน ตอนที่ลินดารู้ว่าชูเหยาเคยคบกับจี้หลิงชวน ความอิจฉาในใจก็พุ่งขึ้นมาทันที แต่เธอก็ต้องยอม เพราะชูเหยาดีทุกอย่างจริงๆ แล้วเหมาะสมกับจี้หลิงชวนมากด้วย!

ตอนนี้เธอกลับเห็นมู่ซีซีที่เป็นแค่เด็กฝึกงานกล้าไปยั่วยวนคุณชายจี้อย่างหน้าไม่อาย!

ความโมโหในใจลินดาจึงปะทุทันที!

ยัยมู่ซีซีเป็นใครกัน? ก็แค่นักศึกษาธรรมดาๆที่ยังไม่จบมหาวิทยาลัยเลย!

นอกจากสวยแล้วก็อายุยังเด็ก อย่างอื่นเทียบไม่ได้เลย ทำไมมันถึงกล้าไปยั่วยวนคุณชายจี้!

แล้วทั้งๆที่คุณชายจี้คบกับชูเหยาอยู่! ยัยมู่ซีซีที่หน้าไม่อายกลับหน้าด้านไปเป็นมือที่สามที่ทำลายความรักของคนอื่น!

แล้วท่าทางเปียกปอนทั้งตัวของมู่ซีซีในรูปอีก จงใจตอแหลทำเป็นน่าสงสารให้คุณชายจี้เห็นเหรอ!

ทีแรกในใจลินดาเกลียดมู่ซีซีอยู่แล้ว ตอนนี้มีเรื่องแบบนี้อีกจึงทำให้ลินดาโมโหจนอยากจะไปตบหน้ามู่ซีซี

ลินดาแอบกัดฟันแน่น มือที่จับโทรศัพท์ไว้ก็จับแน่นกว่าเดิม

เพราะครั้งก่อนโดนมู่ซีซีตบหน้าสั่งสอนแล้ว ครั้งนี้ลินดาจึงไม่ได้วู่วามลงมือก่อน แต่แอบสูดหายใจเข้าลึกๆก่อน ลินดามองรูปบนหน้าจอโทรศัพท์แล้วยิ้มมุมปาก

ในใจก็แอบคิดว่า มู่ซีซี ครั้งนี้เธอจะโทษฉันไม่ได้ บัญชีครั้งก่อนของเรายังคิดไม่จบ ครั้งนี้เธอตกอยู่ในมือของฉัน แกรนหาที่เอง ยังไงฉันก็ต้องแก้แค้นให้ได้!

พอคิดแบบนี้ในใจลินดาจึงมีแผนการ จากนั้นจึงเปิดโน้ตบุ๊ก แล้วลินดาก็ส่งอีเมลไม่แสดงชื่อผู้ส่งนั้นไปในอีเมลของพนักงานบริษัทจี้ซือทุกคน มีแค่ระดับหัวหน้ากับชูเหยาแล้วก็อีเมลของมู่ซีซีที่เธอไม่ได้ส่งไป

ลินดายังตั้งหัวเรื่องอีกว่า "พระเจ้า เด็กฝึกงานแผนกการลงทุนหน้าไม่อายไปเป็นมือที่สามของคนอื่น!"

ลินดาเห็นอีเมลส่งออกไปสำเร็จแล้วจึงอดเลิกมุมปากขึ้นไม่ได้ แล้วแอบสะใจ

ในสังคมตอนนี้ทุกคนเกลียดผู้หญิงที่เป็นมือที่สามมากที่สุด ขอแค่เป็นมือที่สามที่ไปทำลายความรักของคนอื่น ใครเห็นก็อยากไปด่าทั้งนั้น

แล้วมู่ซีซียังไปยุ่งกับคุณชายจี้ที่สูงส่งที่ในใจพนักงานหญิงทุกคนใฝ่ฝันต้องการอีก!

ตอนนี้ลินดาแค่คิดว่าถ้าทุกคนรู้ข่าวนี้แล้วจะรู้สึกยังไง ในใจก็อดรู้สึกสะใจไม่ได้แล้ว

พอคิดได้แบบนี้ลินดาจึงไม่อยากสนใจมู่ซีซี รีบเดินไปหาชูเหยาแล้วยิ้มอย่างประจบประแจง "เหยาเหยา เราไปกินข้าวเที่ยงด้วยกันเถอะ"

ชูเหยาเหลือบมองมู่ซีซี มุมปากก็เลิกขึ้น ลินดาทำอะไรไว้บ้างเธอรู้ดี ต่อจากนี้คงมีอะไรสนุกๆดูแล้วล่ะ!

เธออดใจรอไม่ไหวแล้ว

ชูเหยาจึงเก็บสายตากลับไป แล้วยิ้มพยักหน้าให้ลินดา จากนั้นทั้งสองคนก็ไปที่ห้องอาหารของบริษัทด้วยกัน

มู่ซีซีเห็นว่าลินดาไม่ได้หาเรื่องเธออีก ในใจค่อยโล่งไปที จากนั้นจึงขยับข้อมือที่ปวดเมื่อย แล้วลูบท้องตัวเองที่เริ่มหิวแล้ว จากนั้นก็ขึ้นลิฟต์ตามเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆขึ้นไปที่ห้องอาหารด้วย

ประตูลิฟต์เพิ่งปิด มู่ซีซีก็รู้สึกถึงความผิดปกติ จนเธออดขมวดคิ้วไม่ได้ สายตาก็หันไปมองเพื่อนร่วมงานหญิงคนอื่นๆ

ตอนเช้ามู่ซีซีมัวแต่ยุ่งกับการจัดเอกสาร ไม่มีเวลาไปสนใจเรื่องอื่นเลย

แต่ตอนนี้มู่ซีซีรู้สึกได้ว่าสายตาเพื่อนร่วมงานหญิงเอาแต่มองมาที่ตัวเอง แล้วแอบแฝงไปด้วยแววตาที่ดูถูกไม่แยแส

ถึงแม้มู่ซีซีไม่แคร์ว่าคนอื่นจะมองตัวเองยังไง แต่ทุกคนใช้สายตาแบบนี้มองมู่ซีซี มู่ซีซีก็รู้สึกไม่ค่อยสบายตัว

เธอจึงแอบกัดริมฝีปากตัวเองเบาๆ หรือว่าตอนเช้าเกิดเรื่องอะไรที่เธอไม่รู้งั้นเหรอ?