รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 59

“ได้ครับ คุณผู้หญิงไม่ต้องห่วง ผมจะตามไปอย่างระมัดระวัง!” คนขับตอบ สายตาจับจ้องไปที่ด้านหลังของมู่ซีซีอย่างรวดเร็ว เขาขับรถตามหลังมู่ซีซีไปติดๆ

และมู่ซีซีซึ่งกำลังเดินอยู่บนถนนไม่ทราบเลยว่าเธอถูกมู่อวี๋เฟยสะกดรอยตามมา

มู่ซีซีรู้สึกเพียงอย่างเดียวว่าวันนี้จิตใจของเธอไม่ค่อยสงบ ราวกับว่ามีอะไรไม่ดีบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น

และตอนที่เธอกำลังเดินออกจากอาคารของบริษัท มู่ซีซีก็พบว่ามู่อวี๋เฟยกำลังตามเธอออกมาด้วย

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้มู่ซีซีก็ขมวดคิ้วขึ้นมาในทันที เธอหันกลับไปมองทางด้านหลังอย่างระมัดระวัง และกวาดสายตาไปดูอย่างละเอียด 1 รอบ แต่ก็ไม่เห็นเงาของมู่อวี๋เฟยเลยแม้แต่น้อย เห็นเพียงรถแท็กซี่ที่อยู่ไม่ไกล และค่อยๆ ขับเข้ามาเรื่อยๆ

มู่อวี๋เฟยไม่ได้ตามเธอมา ทำให้มู่ซีซีรู้สึกโล่งใจขึ้นเล็กน้อย บางทีเมื่อกี้เธออาจคิดมากไปเองก็ได้

ในขณะที่มู่ซีซีกำลังคิดเรื่องมู่อวี๋เฟยอยู่นั้น โทรศัพท์มือถือในมือของเธอก็ดังขึ้น

จี้หลิงชวนโทรเข้ามา

มู่ซีซีกัดริมฝีปากของเธอเบา ๆ และไม่กล้าไม่รับ เธอกดปุ่มรับสายโทรศัพท์ ทันทีที่เธอวางโทรศัพท์แนบกับหู เสียงทุ้มต่ำของจี้หลิงชวนก็ดังเข้ามานสาย“ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน？”

เมื่อได้ยินสิ่งที่จี้หลิงชวนพูด มู่ซีซีก็เบิกตามองไปรอบ ๆ แล้วตอบว่า "ฉันมาถึงสี่แยกหน้าบริษัทแล้ว"

“รออยู่ที่นั่น! ฉันจะไปรับ” จี้หลิงชวนขมวดคิ้วเล็กน้อยและเปล่งเสียงออกมา

หลังจากจี้หลิงชวนพูดจบและกำลังจะวางสาย เสียงของมู่ซีซีก็ดังเข้ามาในสายอีกครั้ง "เดี๋ยวก่อนๆ! คุณไม่ต้องมารับฉันหรอก ฉันจะนั่งแท็กซี่แล้วกลับไปเอง"

จี้หลิงชวนขมวดคิ้วขึ้นอย่างกะทันหันเมื่อเขาได้ยินคำพูดของมู่ซีซี

คนอุตส่าห์หวังดีด้วย จี้หลิงชวนโกรธมากและเสียงของเขาก็แข็งขึ้นในทันที "แล้วแต่เธอ!"

เมื่อพูดจบเขาก็วางสายไป

แม้ว่ามู่ซีซีจะรู้ตัวว่าทำให้จี้หลิงชวนโกรธ แต่จี้หลิงชวนก็ไม่ดันทุรังที่จะมารับเธอแล้ว เธอก็โล่งใจขึ้นมาในทันที

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ มู่ซีซีก็ยื่นมือออกไปโบกรถแท็กซี่และนั่งรถไปที่คฤหาสน์ที่จี้หลิงชวนอาศัยอยู่

มู่ซีซีขึ้นรถแท็กซี่ไป และมู่อวี๋เฟยซึ่งอยู่ไม่ไกลนักก็บอกให้คนขับขับรถตามแท็กซี่ของมู่ซีซีไปในทันที

ตามไปอย่างไม่เร่งรีบ เวลากว่าครึ่งชั่วโมงต่อมา มู่อวี๋เฟยเหลือบมองอาคารที่อยู่นอกหน้าต่างของรถ ทิวทัศน์ก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ เธอจึงแค้นอยู่ภายในใจ

แม้ว่ามู่อวี๋เฟยจะไม่เคยมาที่นี่ แต่เธอก็เคยได้ยินเรื่องที่นี่มาก่อน

นี่เป็นเขตหมู่บ้านของคนที่ร่ำรวย มีอำนาจ และมีชื่อเสียงของเมืองหรง และคฤหาสน์บริเวณนี้คนรวยบางคนก็ยังไม่สามารถซื้อได้

แต่ก่อนครอบครัวตระกูลมู่เคยต้องการซื้อบ้านพักตากอากาศในแถบนี้ แต่หลังจากถามราคาแล้ว ครอบครัวของตระกูลมู่ก็ถึงกลับตกใจถอยแทบไม่ทัน และถึงแม้ตระกูลมู่จะมีเงิน แต่พวกเขาก็ยังซื้อไม่ได้

คนที่อาศัยอยู่ในบ้านแถบนี้บอกได้เลยว่ารวยระดับมหาเศรษฐีกันทั้งนั้น!

และมู่อวี๋เฟยจำได้ชัดเจนว่า มาตรการการรักษาความปลอดภัยในหมู่บ้านนี้ดีสุดๆ ตราบใดที่พวกเขาไม่ได้อาศัยอยู่ในนี้ พวกเขาก็จะไม่มีโอกาสได้ก้าวเท้าเข้าไปเลย

มู่อวี๋เฟยพูดอย่างใจเย็น "ฉันมาหาคน"

“รบกวนถามว่า คุณผู้หญิงมาหาใคร？ อาศัยอยู่บ้านเลขที่เท่าไร？ และชื่ออะไร？”

คิ้วของ มู่อวี๋เฟยที่ซ่อนอยู่ภายใต้แว่นกันแดดของเธอยับยู่ยี่! เห็นได้ชัดว่าหมู่บ้านนี้ไม่สามารถเข้าออกได้อย่างอิสระ!

และเมื่อเห็นว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองปฏิบัติต่อมู่ซีซีด้วยความเคารพมาก่อน เห็นได้ชัดว่าพวกเขาคุ้นเคยกับมู่ซีซีแล้ว

ลำพังมู่อวี๋เฟยในตอนนี้ไม่กล้าถามอะไรมากไปกว่านี้ เพราะกลัวว่าจะถูกเปิดเผยตัว และตอนที่เธอกำลังจะหาข้ออ้างเพื่อจะโกหกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสอง

เธอได้เหลือบไปเห็นสตรีวัยกลางคนสองคนที่แต่งตัวเหมือนแม่บ้านเดินออกมาจากประตูด้านข้างของหมู่บ้านในมือยังคงถือถุงอยู่ คาดว่าน่าจะออกไปซื้อของ

แม่บ้านทั้งสองคนกำลังคุยเล่นกันขณะเดินออกมา และไม่นานพวกเธอก็เดินมาถึงด้านหน้าของมู่อวี๋เฟยแม้ว่าเสียงของการสนทนาระหว่างทั้งสองจะเบาเพียงเล็กน้อย แต่พวกเธอก็อยู่ไม่ไกลจากมู่อวี๋เฟยมากทันใดนั้นเองเสียงพูดของทั้งสองคนก็ดังเข้ามาถึงหูของมู่อวี๋เฟย

“ผู้หญิงคนนั้นดูสวยมากจริงๆ! แถมเธอยังหุ่นดีอีกด้วย!”

“ใช่ๆ ดูขายาวมาก แถมหน้ายังดูเด็กมากๆด้วย ฉันคิดว่าน่าจะยังไม่ถึง 20 นะ! น่าจะยังเรียนมหาลัยอยู่เลย!”

“ใช่! ไม่รู้ว่าตอนนี้เด็กคนนั้นคิดอะไรอยู่ ทำไมถึงไม่ตั้งเรียนหนังสือ วิ่งแจ้นมาถึงที่นี่เพื่อมาเป็นเมียน้อยเขา ให้คนอื่นมาเลี้ยงดู! เสียทีที่เกิดมาสวยจริงๆ”

และทันทีที่เสียงพูดของทั้งสองจบลง แม่บ้านคนที่อยู่ข้างๆ ก็ตกใจพร้อมกับรีบเอามือปิดปากแม่บ้านอีกคน

“เธออย่ามาปากพล่อยตรงนี้นะ！คำพูดของเธอหากว่าได้ยินไปถึงหูของคุณชายจี้เข้าล่ะก็ เธอได้ซวยสมใจเธอแน่！！！”