รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 65

เมื่อคิดได้แบบนี้แล้วมู่ซีซีก็เกิดมีความกล้าหาญขึ้นมา เธอจึงยื่นมือออกไปแตะที่อกของจี้หลิงชวน ซึ่งหมายความว่าเธอปฏิเสธจี้หลิงชวนอย่างชัดเจน

กลัวว่าจะทำให้จี้หลิงชวนโกรธ เธอจึงรีบอธิบายให้จี้หลิงชวนฟังว่า "ฉัน ฉันเหนื่อยแล้ว……ฉันต้องการพักผ่อน พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของคุณพ่อ ฉันไม่อยากไปสาย ..."

ยิ่งพูดถึงเรื่องนี้น้ำเสียงของมู่ซีซีก็เบาลงเรื่อยๆ เธอกลัวว่าจะทำให้จี้หลิงชวนอารมณ์เสีย……

คาดไม่ถึงว่าหลังจากที่มู่ซีซีพูดจบ จี้หลิงชวนดูเหมือนว่าจะไม่ได้โกรธ แถมยัง……อุ้มเอามู่ซีซี ขึ้นมา

หลังจากมึนงงนานกว่าสิบวินาที มู่ซีซีก็ได้สติกลับคืนมา พร้อมกับร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ หลังจากนั้นเธอก็มองไปที่จี้หลิงชวนด้วยความตื่นตระหนก "คุณชายจี้...คุณ ปล่อยฉันนะ...คุณกำลังจะทำอะไร... รีบวางฉันลงเดี๋ยวนี้นะ ... "

เมื่อรู้สึกถึงการขัดขืนของมู่ซีซีที่ดิ้นอยู่ในอ้อมแขนของเขา จี้หลิงชวนขมวดคิ้วเล็กน้อยพร้อมกับใช้สายตาอันเย็นชาจ้องไปที่ใบหน้าเรียวเล็กอันสวยงามของมู่ซีซี

“อย่าขยับนะ! เธอไม่ได้บอกว่าเหนื่อยหรอกเหรอ ？ฉันจะพาเธอไปอาบน้ำ”

คำพูดที่ดูเป็นห่วงเป็นใยของจี้หลิงชวนดังเข้าไปในหูของมู่ซีซี มู่ซีซีชะงักตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะ และหัวใจของเธอก็เต้นแรงขึ้น

ตอนนี้จี้หลิงชวนอุ้มเธอไปทางห้องน้ำ แก้มอันขาวบริสุทธิ์ของมู่ซีซีก็แดงขึ้นอีกครั้ง……

เอ่อ เมื่อกี้ดูเหมือนว่าเธอจะเข้าใจจี้หลิงชวนผิดไป

แต่ตอนนี้บนเรือนร่างของเธอไม่มีเสื้อผ้าหลงเหลืออยู่เลย แถมยังถูกจี้หลิงชวนอุ้มเข้าไปในห้องน้ำ บรรยากาศชั่งดูโรแมนติกเสียเหลือเกิน……

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา มู่ซีซีก็เงยหน้าขึ้นมองไปที่จี้หลิงชวนพร้อมกับเอ่ยปากขึ้นว่า"เดี๋ยวก่อน……คุณไม่จำเป็นต้องอุ้มฉันเข้าไปในห้องน้ำหรอก……วางฉันลงตรงนี้เถอะ……เดี๋ยวฉันจะเดินเข้าไปเอง…… "

มู่ซีซียังไม่ทันได้พูดจบ จี้หลิงชวนก็มองมู่ซีซีที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา และพูดขึ้นมาด้วยคำที่มีความหมายคลุมเครือว่า "เธอแน่ใจหรือว่าเธอจะเดินไปเอง?"

ทันทีที่จี้หลิงชวนพูดจบลง แก้มสีขาวบริสุทธิ์ของมู่ซีซีก็ดูเหมือนจะลุกเป็นไฟและแดงขึ้นในทันที

มู่ซีซีเดิมทีก็อยากจะปฏิเสธ แต่พอเธอขยับขาเท่านั้น เธอก็รู้สึกเจ็บปวดราวกับว่าขาจะฉีกขาดอยู่แล้ว เจ็บจนมู่ซีซีสงบนิ่งขึ้นมาในทันที

เธอทำได้เพียงแค่ยอมปล่อยให้จี้หลิงชวนอุ้มเธอเข้าไปในห้องน้ำ

โชคดีที่จี้หลิงชวนยังมีความอ่อนโยนอยู่บ้าง หลังจากที่อุ้มเธอเข้าไปในห้องน้ำแล้ว เขาก็ค่อยๆ เปิดน้ำอุ่นให้เธออย่างเอาใจใส่ จากนั้นจึงวางมู่ซีซีลงในอ่างอาบน้ำโดยไม่ได้ลงมือทำอะไรกับเธอเลย

เขาทำเพียงแค่มองดูเธอก่อนที่จะพูดกับเธอขึ้นว่า "ฉันจะรออยู่ข้างนอก มีอะไรก็เรียกฉันได้"

หลังจากจี้หลิงชวนพูดจบ ก็เดินออกจากห้องน้ำไป

มู่ซีซีรู้สึกโล่งขึ้นมาในทันที ร่างกายของเธอถูกชำระล้างด้วยน้ำอุ่น เธอถอนหายใจด้วยความรู้สึกที่สบาย ๆ แต่ภายในใจของเธอนั้นกลับมีความรู้สึกแปลกๆอะไรบางอย่างผุดขึ้นมาแต่อธิบายไม่ได้

แช่ตัวในอ่างน้ำร้อนอย่างสบายตัว ได้ชำระล้างเหงื่อที่เหนียวเหนอะบนร่างกาย เป็นเพราะน้ำอุ่นทำให้ความเจ็บปวดที่ขาทั้งสองข้างของเธอบรรเทาลงได้ มู่ซีซี สวมผ้าขนหนูและเดินออกจากห้องน้ำอย่างช้าๆ

มู่ซีซีมองดูปฏิกิริยาของจี้หลิงชวน เธอส่ายหน้าไปมาพร้อมกับปฏิเสธจี้หลิงชวนอย่างรวดเร็ว

“ไม่ต้อง ๆ คุณไปกับมู่อวี๋แฟยเถอะ เดี๋ยวฉันจะนั่งรถเมล์หรือไม่ก็เรียกรถแท็กซี่ไปเอง”

เป็นเพราะเธอรีบพูดไปหน่อย จึงไม่ได้ระมัดระวังและเผลอพูดชื่อของมู่อวี๋เฟยออกไป เธอค่อยๆถอยหลังไปสองก้าว กลัวว่าจะพูดเแทงใจดำจี้หลิงชวนเหมือนเมื่อคืนอีก……

แต่ว่าครั้งนี้ยังดี จี้หลิงชวนทำเพียงแค่ใช้สายตาเคร่งขรึมเล็กน้อยมองมาที่เธอ ก่อนที่จะพูดออกมาอย่างเย็นชาว่า “แล้วแต่เธอ！”จากนั้นก็เดินออกไป

เมื่อเห็นแผ่นหลังที่เย็นชาของจี้หลิงชวนค่อยๆหายไป มู่ซีซีก็นวดไปที่หน้าผากของเธอทันที เอ่อ แบบนี้เป็นการยั่วยุจี้หลิงชวนอีกหรือเปล่านะ？

เมื่ออาบน้ำเสร็จ เธอก็ค่อยๆเดินลงมาที่ด้านล่าง มู่ซีซีไม่เห็นว่าจี้หลิงชวนอยู่ที่นี่แล้ว ป้าหลิงพูดว่าจี้หลิงชวนออกไปแล้ว มู่ซีซีจึงโล่งใจขึ้นมา เธอหยิบกระเป๋าและรีบเดินออกไปที่ป้ายรถเมล์

ตอนนี้ยังเช้าอยู่ นั่งรถเมล์ไปก็ยังทัน

จี้หลิงชวนขับรถตรงไปที่คฤหาสน์ที่มู่อวี๋เฟยอาศัยอยู่เพื่อรับมู่อวี๋เฟยไปงานเลี้ยงวันเกิด

วันนี้เป็นโอกาสดีที่เธอจะได้ปรากฏตัวพร้อมกับจี้หลิงชวน จี้หลิงชวนจะต้องไปร่วมงานกับภรรยาเพียงในนามอย่างมู่อวี๋เฟย เพื่อป้องกันไม่ให้คุณยายมาจู้จี้กับเขา

หลังจากรับมู่อวี๋เฟยที่แต่งตัวและแต่งหน้าอย่างสวยงาม จี้หลิงชวนก็สั่งให้ฟางเซิ่ง ขับรถไปที่โรงแรมจุนยี่ซึ่งเป็นสถานที่จัดงานวันเกิด