รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 183

บทที่ 183 ต้องการให้คุณมาสงสาร

“ไม่ใช่นะพี่ชายสอง ผมพาคนกว่าสิบคนไปสร้างสระว่ายน้ำให้พี่กว่าค่อนคืน ผมอยากได้ค่าดำเนินการมันทำไม?” ลู่เหวินซูน้อยใจจะตายอยู่แล้ว “ค่าเหนื่อยผมไม่คิดกับพี่เลยด้วย!”

“ไม่มีให้”

ลู่เหวินซูร้องไห้แล้ว “พี่ชายสอง พี่ล้อเล่นเหรอ?”

“ฉันไม่เคยล้อเล่นกับใคร” มู่เฉินหย่วนพูดอย่างเย็นชา “แล้วก็ จู่ๆ ฉันก็อยากปลูกดอกไม้ นายเอาดอกไม้พวกที่ขุดออกไปย้ายกลับมาที ปลูกในรั้วนอกคฤหาสน์”

“พ-พี่ชายสอง อย่ามาล้อเล่นกับผมนะ” หลังจากที่หลี่เจ๋อวี๋เลือกดอกไม้ที่ชอบไปปลูก ดอกอื่นเขาก็ทิ้งไปหมดแล้ว น่าจะเหี่ยวตายไปนานแล้ว “ผมทำอะไรผิดพี่บอกผมมา”

มู่เฉินหย่วนแค่พูด “ดอกไม้ที่นายปลูกฉันรู้หมดแล้ว ย้ายกลับมาภายในสามวัน ขาดไปดอกเดียวก็จัดการให้เหมาะสมเอง”

“พี่ชายสอง ผมผิดไปแล้ว ให้อภัยผมเถอะ!”

ลู่เหวินซูร้องไปค่อนวัน จนสุดท้ายไม่มีเสียงแล้ว พอมองโทรศัพท์ที่ถูกวางไปนานแล้ว เขาก็ล้มลงบนเก้าอี้ ทำท่าทางไม่เหลืออะไรแล้วในชีวิตนี้

ช่วงนี้เขาไม่ได้ไปหาพี่ชายสอง ทำไมถูกพี่ชายสองไม่พอใจได้นะ?

--

ถังซินลาพักร้อนสองสามวัน กลับไปบริษัทมู่ซื่อด้วยจิตใจปลอดโปร่งอารมณ์ดีอีกครั้ง ต้อนรับกาวเหม่ยซีผู้ทรงเกียรติ

เธอถาม “เป็นยังไงบ้าง?”

“คุณดูเถอะค่ะ” กาวเหม่ยซีเอาเอกสารให้เธอ

ถังซินเปิดเอกสาร หลังจากดูแล้ว สีหน้าก็กลายเป็นแย่ขึ้นมา เธอไม่คิดเลยว่ามู่เจิ้งเฉิงจะขายหุ้นที่สะสมมาอย่างยากลำบากจริงๆ ประกาศราคาต่อสาธารณะโดยตรงเลยด้วย

ผู้ซื้อ——หลินเฉิงจี๋

“ให้ตายเถอะ!” ถังซินสบถด่า ปิดเอกสารลงไปอย่างแรง

มู่เจิ้งเฉิงกำลังทำอะไรอยู่ ทำไมจู่ๆ ถึงขายหุ้น แถมยังราคาถูกขนาดนี้? ขายใครไม่ขาย ดันไปขายให้กับหลินเฉิงจี๋ ไปทำข้อตกลงแบบไหนกับเขากัน?

กาวเหม่ยซีแอบมองถังซินหนึ่งที พูดด้วยความสงบ “ประธานถัง นอกจากคุณเฒ่ามู่ ในกลุ่มคนถือหุ้นบริษัทมู่ซื่อ คุณชายหลินท่านนี้ถือหุ้นมากที่สุด”

ถังซินหลับตา สุดท้ายก็พูดแค่ “ฉันรู้แล้ว เธอออกไปก่อน”

ขณะที่ห้องทำงานประธานเหลือแค่ถังซินคนเดียว เธอเปิดดูเอกสารอย่างละเอียดอีกครั้ง คิดถึงช่วงก่อนหน้านี้ หลินเฉิงจี๋ให้คนส่งซุปไก่มา แล้วก็ยังมีการ์ดใบนั้น

ที่เขาทิ้งการ์ดนั้นไว้ เพราะเขารู้ว่าหลังจากเขาได้รับหุ้นบริษัทมู่ซื่อแล้ว เธอจะต้องมาหาเขา

ไม่เจอกันสองสามปี วิธีการของเขานั้นสุดยอดขนาดนี้

สามชั่วโมงต่อมา ถังซินควานหาการ์ดใบหนึ่งในลิ้นชัก กดโทรออกตามเบอร์ด้านบน

พอกดโทรออก เสียงอ่อนโยนของหลินเฉิงจี๋ก็ดังผ่านมา “อาหารฝรั่งเศสดีไหม ตอนเย็นทุ่มหนึ่ง เจอกันที่ร้านอาหาร Friday”

ถังซินพูด “ได้”

การโทรครั้งนี้ก็ไม่ได้ทำให้อารมณ์ถังซินปรากฏการณ์เปลี่ยนแปลงอะไร เธอได้เวลาประชุม ยุ่งวุ่นวายตลอดเวลาจนตอนเลิกงาน ส่งวีแชทไปหามู่เฉินหย่วน ทำอะไรให้เรียบร้อยแล้วไปร้านอาหารตามนัด

ถังซินถูกบริกรนำไปที่สวนดาดฟ้าของร้านอาหาร เห็นหลินเฉิงจี๋ที่นั่งริมหน้าต่าง

“ไม่เจอกันนานเลย”

หลินเฉิงจี๋ลุกขึ้นมากอดเธอหนึ่งที เสื้อเชิ้ตขาวกับเสื้อกล้ามสีเทา ด้านล่างสวมกางเกงสูทสีเทา ทั้งร่างมองดูแล้วสง่างาม เป็นผู้ดีมาก

เธอไม่ค่อยชินกับการถูกกอด ทั้งร่างแข็งทื่อเล็กน้อย

ชายหนุ่มลากเก้าอี้ให้ถังซินอย่างสุภาพบุรุษ ถังซินเอ่ยขอบคุณและนั่งลง พบว่าบนโต๊ะมีดอกคามิเลียวางอยู่หนึ่งช่อ กลิ่นหอมบางๆ สีขาวเหมือนเกล็ดหิมะ

ถังซินเม้มปากแน่น พูดคำต่อต้านไม่ออก

เห็นท่าทางเธอแบบนี้ หลินเฉิงจี๋ยิ้มขึ้นมา “ดูสิ ขนาดคุณยังลังเลเลยว่าเขาอาจจะทำแบบนี้ โกหกทั้งเพ ทำไมเขาถึงได้รับการอภัย?”

“ฉันไม่อยากย้อนเรื่องในอดีต” ถังซินสีหน้าสงบนิ่ง “คุณชายหลิน สัญญานี้คุณจะทำไหม?”

“ไม่ทำ” หลินเฉิงจี๋ปฏิเสธทันที “ผมรู้ว่ามู่เฉินหย่วนกำลังคิดอะไรอยู่ หลังจากบริษัทมู่ซื่อจั่วไพ่อีกครั้ง ผมจะกลายเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่อันดับสองของบริษัทมู่ซื่อ เค้กก้อนใหญ่ขนาดนี้ ทำไมผมต้องทิ้งไปล่ะ?”

เขาพูดความจริง หลังจากบริษัทมู่ซื่อจั่วไพ่อีกครั้ง หุ้นพวกนี้ไม่ได้มีค่าธรรมดา

ถ้าหลินเฉิงจี๋เป็นผู้ถือหุ้นบริษัทมู่ซื่อ......

ถังซินไม่กล้าคิดเรื่องพวกนั้น เธอเงียบอยู่นานสักพักถึงมองไปที่หลินเฉิงจี๋ “คุณชายหลิน คุณต้องการอะไร? ฉันอยากให้คุณขายหุ้นบริษัทมู่ซื่อในมือ”

หลินเฉิงจี๋พูด “ถ้าอยากให้ผมขายหุ้นพวกนี้ คุณต้องกลับประเทศ Y กับฉัน”

“หลินเฉิงจี๋ ฉันไม่ใช่ของเล่นของคุณนะ คิดว่าสนุกแล้วหยิบกลับไป” ถังซินลุกขึ้นทันที “หุ้นของบริษัทมู่ซื่อคุณถือไว้เถอะ ฉันไม่เอาแล้ว!”

เธอเดินออกไปไม่ถึงสองก้าว ด้านหลังก็มีเสียงหลินเฉิงจี๋ดังผ่านมา “ไปหางซีกับผมหนึ่งอาทิตย์ หลังจากกลับมา หุ้นบริษัทมู่ซื่อในมือผมให้คุณฟรีๆ”

ถังซินหยุดฝีเท้า

เธออยากปฏิเสธจริงๆ แต่หุ้นของบริษัทมู่ซื่อ ไม่เอาไม่ได้

ดูเหมือนจะมองความลังเลเธอออก หลินเฉิงจี๋ก็เอ่ยเสริม “สิ่งที่คุณไม่อยากทำ ผมก็ไม่บังคับคุณหรอก ผมแค่ต้องการคนหนึ่งคนไปเดินเล่นทุกที่เป็นเพื่อนผม”

ถังซินลังเลว่าจะปฏิเสธหรือรับปาก ในหัวสมองก็มีภาพเหตุการณ์อุบัติเหตุรถยนต์แวบมา ในใจเธอก็แอบด่าหนึ่งประโยค

สุดท้ายเธอหันกลับไป ทั้งสองนั่งหันหน้าเข้าหากัน