รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 224

บทที่ 224 คนของฉัน จะพาลเกเรที่ไหนก็ได้

ถังซินที่มองดูพวกเขาทะเลาะกันอยู่ก็ตกตะลึงจนตาค้าง เหมือนกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่เหมือนกับที่เธอคิดไว้

ถังซินหยิบกระดาษทิชชู่ให้หลี่ซูเจ๋ “พวกเธอทะเลาะอะไรกันรุนแรงถึงขนาดต้องเลิกกัน?”

“เธอไม่รู้หรอกว่าเขาน่าเกลียดขนาดไหน” หลี่ซูเจ๋ร้องไห้จนแว่นตาปกคลุมไปด้วยหมอก จึงถอดออกมาเช็ด จากนั้นจึงพูดขึ้นพร้อมทั้งน้ำตาที่ไหลหยด “เขาเอาคลิปวิดิโอประเภทนั้นโพสต์ลงบนอินเตอร์เน็ต เขา เขา… ฉันเป็นผู้หญิง เธอว่าถ้าคนสนิทคุ้นเคยมาเห็นคลิปวิดิโอประเภทนั้นแล้ว ฉันยังจะมีหน้าไปพบคนอื่นหรอ?”

ถังซินรู้ว่าเธอหมายถึงอะไร และไม่น่าหล่ะเธอถึงโกรธขนาดนี้ อันนี้ก็ค่อนข้าง…

เธอคิดและพูดแสดงความคิดเห็นของตัวเองออกมา “ลู่เหวินซูเป็นคนที่ค่อนข้างเจ้าชู้ แต่ถ้าเป็นเรื่องที่สกปรกโสมมเขาไม่ทำแน่นอน ไม่อย่างนั้นเขาไม่มาเพื่ออธิบายให้เธอฟัง”

หลี่ซูเจ๋จึงพูดขึ้นว่า “ที่ที่เขาอยู่ นอกจากเขาแล้ว ยังจะมีใครได้อีก?”

“ตอนนี้พวกคนแอบถ่าย ป้องกันอย่างไรก็ป้องกันไม่หมด” ถังซินเอ่ยขึ้น “อาจจะมีคนติดตั้งกล้องเล็กๆที่บ้านของลู่เหวินซู และเขาก็ไม่เคยเห็น จึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมา”

“อย่างไรฉันก็จะไม่ให้อภัยเขา” หลี่ซูเจ๋พูดอย่างเด็ดเดี่ยว “เขาอยากจะไปหาใครก็ไป!”

ถังซินรู้สึกร้อนเล็กน้อย

เฮ่ย เรื่องทะเลาะของคนรักกัน ถ้าเธอจะเข้าไปยุ่งก็ไม่ดี

ถังซินขับรถไปส่งหลี่ซูเจ๋ที่บริษัทมู่ซื่อก่อน เมื่อถึงบริษัท ผู้ช่วยก็เดินเข้ามา “ประธานถัง คุณฉินเรียกคุณเข้าพบ”

“ได้ ฉันเสร็จตรงนี้แล้วฉันจะไป”

ถังซินไปพบคุณฉินที่ห้องทำงานผู้บริหาร ทั้งสองคนทักทายกันไม่กี่ประโยค จากนั้นคุณฉินได้หยิบเอกสารฉบับหนึ่งยื่นให้กับเธอ บนใบหน้ามีรอยยิ้มของความคึกคัก “พื้นที่ทางด้านตะวันออกอยากที่จะสร้างเป็นรถไฟความเร็วสูง กำลังเปิดการประมูล”

“นี่เป็นเรื่องที่ดี” หลังจากที่ถังซินลองพลิกเอกสารทั้งหมดดู แววตาก็เปล่งประกาย “ถ้าบริษัทของเราเอาโครงการนี้มาอยู่ในมือได้ จะช่วยบริษัทที่กำลังบุกเบิกตลาดต่างประเทศได้มาก”

“ฉันอยากให้เธอรับผิดชอบงานนี้”

“คุณฉิน ฉันไม่มีประสบการณ์ในด้านนี้” ถังซินตกใจ แต่เมื่อพอได้สติขึ้นมาจึงพูดขึ้นว่า “หรือให้คุณหลานรับผิดชอบจะดีกว่าค่ะ ถ้ามีเขา เราจะต้องได้การประมูลนี้อย่างแน่นอน”

คุณหลินหัวเราะและพูดขึ้นว่า “เขาเป็นคนเก่ง แต่เธอก็ไม่ได้เก่งน้อยไปกว่าเขา เสี่ยวซิน เธอพึ่งมาจากบริษัทมู่ซื่อ ถ้าเธอสามารถรับทำโครงการนี้ได้ เธอก็จะอยู่วงการธุรกิจได้อย่างมั่นคง”

“มู่เฉินหย่วนได้ส่งคนมาที่นี่ ไม่ใช่ว่าอยากให้นโยบายนี้เจริญเติบโตหรอกหรอ?”

เมื่อครุ่นคิดอยู่นาน ถังซินก็ตอบรับ และเธอยังพูดขึ้นอีกว่า “ขอบคุณคุณฉินที่ให้โอกาสนี้กับฉัน ฉันยินยอมที่จะลองดูสักครั้ง แต่โครงการนี้ค่อนข้างใหญ่ แต่ถ้าหากว่าสุดท้ายแล้วฉันรู้สึกว่าตนเองไม่มีความสามารถพอที่จะทำงานนี้ได้ ก็จะส่งมอบให้กับทีมของคุณหลานต่อ ถ้าคุณเห็นด้วย ฉันก็จะรับทำโครงการนี้”

“ได้ ฉันจะบอกคุณหลานให้” คุณฉินพึงพอใจมาก “ถ้าอย่างนั้นช่วงนี้ก็ลำบากเธอหน่อยนะ”

“ ขอบคุณค่ะคุณฉิน”

หลังจากที่กลับห้องทำงาน ถังซินได้รีบจัดตั้งทีม โครงการนี้เป็นโครงการระดับใหญ่มาก เธอค้นหาพนักงานทั้งหมดของบริษัท แต่ก็ยังไม่พอ

คุณฉินรู้จักคนเยอะ เย็นวันนั้นเขาได้พาถังซินออกไปกินข้าว แนะนำให้เธอได้รู้จักกับเพื่อนหลายคน หลังจากที่พูดคุยกันเรื่อยเปื่อยแล้ว ถังซินก็ได้ยืมคนจากบริษัทนั้นมาอยู่ในทีมของตนเองหกคน และได้ทำการเซ็นต์สัญญาในการรักษาความลับ

ถังซินไม่ได้อยากสนใจนักธุรกิจที่ร่ำรวยหรือมีอิทธิพลอะไรพวกนี้ เธอจึงดื่มเหล้าไปสองแก้มเต็มๆ สองแก้มนั้นแดงก่ำ แต่เธอก็ได้ส่งข้อความหาหลี่ซูเจ๋ก่อนเธอถึงจะวางใจแบบนี้

เธอดื่มไปไม่มาก แต่เหล้าขาวนั้นมีความเข้มของแอลกอฮอล์สูง เธอจึงรู้สึกมึนหัวเล็กน้อย

ผู้จัดการใหญ่ที่นั่งอยู่ทั้งสองข้างของเธอต่างมองมาที่เธอ และพูดหยอกล้อขึ้นว่า “คุณฉิน นี่คงไม่ใช่เด็กที่คุณเลี้ยงไว้หรอกนะ คุณนี่ช่างรักและทะนุถนอมคนจริงๆ”

“ถ้าไม่รู้จักพูดก็ไม่ต้องพูดมั่วๆดีกว่า” คุณฉินมองบนใส่เขา โชคดีที่ในนี้มีแต่เพื่อนเขาไม่กี่คน “ฉันคงไม่กล้าที่จะเลี้ยงเด็กคนนี้หรอก เธอมาจากเส้นสายที่ใหญ่ใช่ย่อย”

คุณจางอีกคนจึงพูดขึ้นว่า “จะสามารถมาจากเส้นสายไหน ไม่ใช่แค่เคยทำงานที่บริษัทมู่ซื่อหรอ?” “ฉันไม่เชื่อหรอกว่าคนอายุน้อยอย่างเธอจะเก่งขนาดนี้ พูดก็พูดเถอะ ใครบ้างที่ไม่รู้ว่าทีมทนายความและฝ่ายประชาสัมพันธ์ของบริษัทมู่ซื่อนั้นโด่งดังมากขนาดไหน? มีทีมที่ดีขนาดนี้ มู่เฉินหย่วนจะอยู่ในบริษัทมู่ซื่อหรือไม่อยู่ก็ไม่มีผลกระทบอะไร”

“นายพูดให้น้อยลงหน่อยได้มั้ย” คุณฉินเทเหล้าให้เขา หวังที่จะเอาเหล้าอุดปากเขาไม่ให้พูดต่อ “ตอนนี้มีแต่คนหนุ่มสาวที่มีค่าควรแก่การเคารพนับถือ ถังซินจัดการเรื่องต่างๆได้อย่างเรียบร้อยและว่องไวจริงๆ เธอฉลาดมาก”

คุณจางรีบยิ้ม มือที่ถือแก้วเหล้าอยู่เริ่มสั่นเล็กน้อย “รายการเดินบัญชีทำขึ้นเพื่อให้คนนอกได้เห็น กำไรของรีสอร์ทนั้นของผมกำลังติดลบ ยังคงติดหนี้ธนาคารอยู่”

มู่เฉินหย่วยยิ้มหัวเราะขึ้นมาเช่นกัน

“ในเมื่อขาดทุน งั้นก็ขายให้ผมเถอะ ตัวผมนั้นเงินเยอะไม่รู้จะเอาไปทำอะไร”

“ประธานมู่ คุณอย่าล้อมเล่นกับผมเลย” คุณจางทำหน้าเจื่อน “รีสอร์ทแบบนั้นคงไม่เข้าตาคุณแน่ คุณไม่มองมันหรอก”

“อันนี้ก็ไม่แน่”

บรรยากาศภายในห้องอาหารส่วนตัวนั้นตึงเครียด พนักงานหญิงคนหนึ่งจึงเดินเข้ามา “ประธานมู่ คุณมีอะไรจะสั่งมั้ยคะ”

“คุณช่วยผมพาคุณถังกลับไปส่ง” คุณฉินมองมาที่มู่เฉินหย่วน และพูดกับพนักงานหญิงคนนั้นขึ้นว่า “พวกเราเป็นผู้ชายไปส่งเธอคงไม่สะดวก”

มู่เฉินหย่วนจึงพูดขึ้นว่า “ไม่รบกวนคุณฉินแล้ว”

เขาเดินไปตรงหน้าของถังซิน อยากที่จะโอบกอดเธอขึ้นมา ถังซินยังมีความรู้ตัวอยู่ จึงสะบัดมือไปโดนหน้าของเขาหนึ่งที เสียงนั้นดังจนทำให้ทุกคนชะงักงง

ยอดเยี่ยมมาก!

มู่เฉินหย่วนทำหน้าเคร่งขรึม และพูดขึ้นว่า “ดื่มเมาขนาดนี้ ช้าเร็งคงโดนคนเอาไปขายโดยไม่รู้ตัว”

คุณฉิน…

ฉันถูกใส่ร้าย!

มู่เฉินหย่วนออกแรงอุ้มถังซินขึ้นมา ก่อนที่จะเดินไป เขาได้กวาดตามองมาที่ทุกคน โดยใช้สายตาดุดัน คนของผมจะพาลเกเรที่ไหนก็ได้ มีบริษัทมู่ซื่อให้การหนุนหลังเธออยู่ ทุกท่านอย่าเล่นการแสดงอะไรที่ตลกเช่นนี้เลย เพราะว่าผมเป็นคนอารมณ์ไม่ค่อยดี ไม่แน่ว่าอาจจะมีวันที่ผมไม่อยากที่จะยิ้มให้กับพวกคุณแล้ว