รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 399

บทที่399 คุณมัดฉันทำไม

“ใช่สิ ทำมาแล้วเป็นไงบ้าง？ไม่อยากคลำก็อย่าคลำ！”

“ผมอยากมาก ที่รัก คลำแล้วนุ่มจริงๆ！วันไหนเอาบัตรผมไป ทำก้นคุณด้วยสิ！”

“......”

ข้างในตู้ที่ไม่ใหญ่ ถังซินแนบชิดกับเขาเป็นอย่างมาก ศีรษะหล่อนอยู่ในอ้อมกอดเขาจนได้ยินเสียงหัวใจเขาเต้นแรงๆและรับรู้ถึงอุณหภูมิของเขาแต่ไม่กล้าขยับเลยสักนิด

พอได้ยินเสียงของคนข้างนอกสองคนที่ไม่หยุดพ่นคำพูดลามกๆพวกนั้น ถังซินก็เริ่มรู้สึกละอายเหลือเกิน

หล่อนแค่มาตั้งกล้อง ไม่คิดว่ามู่เฉินหย่วนจะเข้ามา และก็ไม่คิดว่าแมกซี่กับคนรักจะมาไวขนาดนี้ พวกเขาเลยออกไปไม่ได้

ชิบหายละ！

ทั้งสองไม่พูดอะไร ใกล้กันจนได้ยินเสียงลมหายใจอ่อนๆของฝ่ายตรงข้าม ด้านนอกตู้ของพวกเขามีชายหญิงที่อยู่บนเตียงกำลังพ่นคำลามกๆนั่นไม่หยุดและทำเรื่องบางเรื่อง

ถังซินนับแกะเงียบๆเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ

ไม่รู้ว่านานแค่ไหน ที่ข้างหูก็มีเสียงผู้ชายทุ้มๆเข้ามาที่แสนจะเย็นชา“มีเรื่องแบบนี้ ทำไมคุณชอบผลักผมเข้ามาในที่แบบนี้？”

“ใครจะรู้ว่าคุณมาล่ะ”ถังซินพูดเสียงทุ้ม

หล่อนนึกถึงตอนที่เจอครั้งที่สอง หล่อนผลักมู่เฉินหย่วนเข้าไปในห้องน้ำ ไม่ทันระวังจึงไปเห็นมู่หยางซิวกับเฉียวมั่นหลัวแอบพลอดรักกันและตอนที่ไปตุรกี มู่เฉินหย่วนเข้าห้องอาบน้ำผิดก็กลัวถูกนักเรียนเห็น ทั้งสองเลยแอบในห้องเล็กๆ

คิดเรื่องพวกนี้ขึ้นมาหล่อนก็ละอาย ใบหน้าแดงหน่อยๆ

ยังดีที่แสงจากข้างนอกที่ส่องมามีนิดเดียว มู่เฉินหย่วนเลยไม่เห็นสีหน้าของหล่อน

เขาไม่พูดอะไร ทั้งสองเริ่มเงียบอีกแล้ว เสียงพูดข้างนอกกลายเป็นเสียงกรีดร้องของผู้หญิง ถังซินอดไม่ได้ที่จะหยิบสำลีสองก้อนมาอุดหูไว้

หล่อนทำลายความเงียบแล้วถามมู่เฉินหย่วนเงียบๆ“คุณ คุณมาที่นี่ได้ไง？”

“ทำไม ทำลายเรื่องดีๆของคุณเหรอ？”แสงริบหรี่มาก มู่เฉินหย่วนก้มหัวลงมองเห็นแค่เงาเล็กๆนั่นอยู่บนตัวของตัวเอง แสงกำลังส่องมาที่บนไหล่ของหล่อน

ผิวขาวๆนั่นเหมือนกำลังส่องสว่าง

มู่เฉินหย่วนนึกถึงห้องสนุกเกอร์ก่อนหน้านี้ มองผ่านกระจกเห็นหล่อนที่สวมชุดเดรสสีดำ แผ่นหลังใหญ่ๆสีขาวนวลกับเอวเล็กๆนั่นคิดจนในใจก็โกรธขึ้นมา

เขาหัวเราะออกมา“คุณถังยังชอบถ้ำมองเรื่องแปลกๆของคนไม่เปลี่ยนเลยเนอะ！”

“ชู่ว！ชู่ว！”ถังซินรีบอุดปากเขาร่างกายเข้าไปชิดบนตัวเขา“คุณเสียงดังแบบนี้ คนด้านนอกก็ได้ยินหมดสิ ถ้าคุณไม่เข้ามาและปิดไฟจะกลายเป็นแบบนี้ไหม？”

“ผมไม่ได้ปิดไฟ”

ถังซินหัวเราะในลำคอ“ถ้าคุณไม่ปิด มันจะปิดเองได้เหรอไง？”

เขาไม่พูดอะไร ถังซินกลับพบว่ามือของเขาจับคางหล่อนไว้ เหมือนจะกำลังดึงเนคไท แปปนึงแขนทั้งสองของหล่อนก็ถูกจับไว้แน่นๆถูกเขาจับไปที่ด้านหลัง

ถังซินงง มองไม่เห็น แต่รู้สึกว่าเขาใช้เนคไทมัดแขนทั้งสองของหล่อนไว้

หล่อนยิ่งงงเข้าไปใหญ่ถามเสียงทุ้มว่า“มัดฉันทำไมเนี่ย？”

ลมหายใจที่ร้อนนิดๆของเขารินอยู่บนหัวหล่อน ยังคงไม่พูดอะไร ฝ่ามือลอดผ่านเอวเล็กๆของหล่อนไปสัมผัสผิวนุ่มๆที่ด้านหลังนั่น

“คุณคุณคุณ......”ถังซินพูดตะกุกตะกัก

เพราะรู้ว่านี่คือที่ไหน และข้างนอกก็มีเสียงผู้หญิงกรีดร้อง หล่อนตกใจจนยึดตัวไว้แน่น

“คุณไม่ได้ถามหรอกเหรอว่าผมมัดคุณไว้ทำไม ผมจะบอกคุณ”มู่เฉินหย่วนใช้มืออีกข้างไปที่ด้านบนแล้วคลำไปที่เข็มกลัดที่ติดอยู่บนชุดหล่อน นิ้วมือกดไปที่ด้านบน

ถังซินรีบพูด“มู่เฉินหย่วนอย่าทำไรซี้ซั้ว นี่มันในตู้เสื้อผ้า！อีก อีกอย่างพวกเราเลิกกันแล้ว คุณ คุณกล้าทำอะไร ฉันจะบอกคุณ......”

“พูดตะกุกตะกัก คุณถังเป็นใบ้หรือไง？”

ถังซิน“......”

“ยืมของผมไปจะไม่คืนเหรอ？”มู่เฉินหย่วนถาม ลมหายใจร้อนร้อนรินที่แก้มหล่อนจนหน้าถังซินคันหน่อยๆ

“ฉันยืมอะไรคุณไป？”

แมกซี่ตกใจถอยหลังออกไปสองก้าว

“อ๊า！หนู！”ผู้หญิงที่อยู่บนเตียงพอเห็นหนูวิ่งหนีออกมาก็ตกใจจนร้องออกมา“แมกซี่มันวิ่งมานี่แล้ว คุณรีบมาช่วยฉัน！”

“แค่หนู ที่รักอย่ากลัวเลย”แมกซี่ไม่ได้เปิดอีกข้าง เขาไปไล่หนู

หนูวิ่งหนีอย่างไว จากใต้เตียงวิ่งไปที่ด้านหลังตู้เก็บของ

“ห้องนี้น่าขยะแขยง มีหนู ฉันไม่อยู่แล้ว ฉันจะเปลี่ยนห้อง！”

“โอเค งั้นพวกเราไปเปลี่ยน”

แมกซี่ทนเห็นคนรักปวดใจไม่ได้และก็รู้สึกว่าในห้องมีหนูมันทำลายอารมณ์ แปปนึงพวกเขาก็สวมเสื้อผ้าแล้วออกไปเปลี่ยนห้อง

จนด้านนอกไม่มีเสียง ถังซินเลยผ่อนคลายออกมา

แปปนึงหล่อนก็เย็นชาอีกรอบ กัดฟันด่ามู่เฉินหย่วน：“คุณ คุณเกินไปแล้วนะ！เกือบจะถูกคนจับได้แล้ว！”

ประตูบานนั้นของตู้เปิดออก มีแสงส่องเขามา ต่อว่าไปที่ใบหน้าเย็นชาของเขา เขาจ้องสายตาของถังซินที่หม่นลงดูทำร้ายคนมาก

เขายิ้มเย้ย“ผมเห็นคุณถังชอบใจที่สายตาผู้ชายพวกนั้นมองมาที่ตัวคุณ”

“ไม่ใช่！”ถังซินถูกคำพูดเขาทำร้าย หล่อนกัดปาก“ชุดที่เคยสั่งตัดโดนคนตั้งใจทำพัง ฉันเลยมีแค่ชุดนี้ที่ใส่ได้”

“หลินเฉิงจี๋ไม่ไปช่วยคุณซื้ออีกตัวเหรอ？”

ถังซินคิดแล้วพูดกลับไป“เวลาไม่พอ อีกอย่างไปหาตามร้านก็ไม่แน่ว่ามีไซส์ฉันไหม ตอนที่ออกมาเขาก็เอาผ้าคลุมให้ฉัน ฉันไม่คิดว่า......”

หล่อนยังพูดไม่จบก็มีปากของเขาเข้ามาจูบและยังกัดริมฝีปากล่างของหล่อนแรงๆอีก ปากที่เลือดไหลเมื่อกี้ก็มีเลือดออกมาอีกรอบ เจ็บจนหล่อนไม่ไหว

ถังซินมึนงงไม่มีแรง

พอหล่อนมีสติ กลับเห็นมู่เฉินหย่วนกอดตัวเองแล้วเปลี่ยนห้อง เห็นเขาปลดกระดุมเพชรตรงข้อมือโยนไปที่พรม ร่างกายสูงใหญ่บีบบังคับหล่อน

“พวก พวกเราเลิกกันแล้ว”ถังซินพูดตะกุกตะกัก หล่อนไม่กล้าขยับเพราะกลัวชุดจะหล่นมาหมด“คุณกล้า ถ้ากล้า......ฉันจะบอกคุณ”