รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 400

บทที่400 ฉันเอง ฉันเอง

“คุณคดว่าผมจะทำอะไร？”เขาถามหล่อน สายตาเย็นชา แต่ไม่หยุดเดินเข้ามา

ถังซินถูดกเขากดขี่จนสับสนหน่อยๆ“คุณ คุณไม่ได้อยาก......”

เขาปลดกระดุมข้อมือและกระดุมเสื้อเชิ้ตอีกครั้ง ต้องเปลือยกายแน่ๆ หล่อนจะดูไม่ออกได้ไง！

“ทำไมพูดตะกุกตะกักอีกแล้วล่ะ？”มู่เฉินหย่วนมองผิวที่เผยออกมานิดๆจากชุดนั้น สายตาบ้าคลั่งดูต้องการอะไรบางอย่าง

“ฉัน ฉันไม่ค่อยสบาย ต้องไปโรงพยาบาล”ผู้ชายตรงหน้าใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ถังซินหดไหล่ไว้ คิดได้ว่ายังทำเรื่องไม่จบ ในใจก็กังวลขึ้นมา

หล่อนยังต้องกลับไปเอากล้องที่ห้องนั้น ไม่มีเวลามาเล่นอะไรกับเขา

เห็นเขาไม่พูดถังซินก็มองเขาอย่างระมัดระวัง“ฉันไม่สบายจริงๆ ไม่ได้หลอกคุณ คุณเรียกหมอมาได้ไหม.......”

มู่เฉินหย่วนมองริมฝีปากแดงๆที่เปิดปากพูดแล้วปิดลงนั่น ยกคิ้วมองตัวเอง สายตาเหมือนมีแสงประกาย ยั่วยวนมาก

สายตาเขาหม่นลงแล้วจูบเข้าไปอย่างดุเดือด

แค่เห็นหล่อน ความใจเย็น ยับยั้งชั่งใจของเขาก็หายไป！

“......”

ถังซินอยากขัดขืน แปปนึงกลับถูกเขาจูบจนดื่มด่ำอย่างเต็มที่ในลมหายใจของเขา

ต่อมา มู่เฉินหย่วนจึงแก้มัดที่ข้อมือหล่อน

“เจ็บ คุณอย่ากัด”ฉวยโอกาสตอนที่อ้าแก ถังซินขอร้องอย่างอ่อนแรงว่า“ที่ปากมันบาง เป็นแผลแล้วน่าเกลียด คุณ คุณกัดที่อื่นไม่ได้เหรอไง？”

มู่เฉินหย่วนเย้ยหยัน“ตอนนี้คุณยังคิดอีกเหรอว่าปากจะเป็นแผลหรือเปล่า？”

“......ใช่”

พูดจบ ถังซินก็เสียใจสุดๆ

เพราะปากถูกเขากัดเละหมดจนมีกลิ่นเลือดออกมา และยังกัดช่วงกระดูกไหปลาร้าที่นุ่มๆของหล่อนลงไปอีก！

ถังซินเหมือนปลาเค็ม เหงื่อแตกจนไม่รู้ว่านอนบนเตียงนานแค่ไหนแล้ว ตอนที่มือของเขาลูบมาที่เอวของหล่อน หล่อนก็ตื่นเต้นไปหมด

“ฉันเอง！ฉันเอง！”กลัวว่าการกระทำของเขาจะทำร้ายลูก ถังซินรีบจับมือเขาแล้วพลิกตัวไปคร่อมเขา เผชิญหน้ากัน

พอสบตากับสายตาเขาที่กำลังตะลึงอยู่นั้น หล่อนถึงรู้ว่ากำลังทำอะไร อายจนต้องปิดหน้า

“ฉัน จริงๆฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น ฉันฉัน......”ถังซินพูดไม่ออก แก้มบางๆนั่นแดงระเรื่อ ทำอะไรไม่ถูก

หล่อนสาบาน เพราะกลัวว่าเขาจะทำให้ลูกเจ็บจริงๆ มันเป็นจริตใต้สำนึกนี่！

“โอเค คุณเริ่ม”เขามองไปที่หล่อน สายตาเหมือนมีความเย้ยหยันหน่อยๆ

“......”

สุดท้ายก็เป็นถังซินเองที่เสียท่าให้เขา

ในห้องนั้นเงียบมาก มีแค่เสียงหอบและลมหายใจเล็กๆของทั้งสอง

ผมถังซินเต็มไปด้วยเหงื่อ เห็นสายตาของเขาชัดเจนที่ยังคงมีท่าทางถือตัว หล่อนก็โกรธมากจึงโอบคอเขาแล้วกัดไปที่คอเขาแรงๆ เหมือนอดไม่ได้ที่จะอยากกัดให้ตาย

มู่เฉินหย่วนขมวดคิ้วหน้อยๆ

“ทำไมหนังคุณหนาขนาดนี้？”ถังซินออกแรงแล้วแต่คอเขาก็มีแค่รอยฟัน โกรธจนต้องมองบนแต่กลับไม่มีแรง

“ที่อื่นอ่ะบาง อยากลองไหม？”

เย่นจิ่งเหนียนรอที่หน้าห้องอยู่สองสามนาที เห็นมู่เฉินหย่วนที่เปิดประตูนุ่งเสื้อคลุมอาบน้ำก็งงนิดหน่อย สายตามองไปที่คอเขาที่มีรอยฟันบางๆ

“ฉันรู้ว่านายมานี่มีจุดประสงค์ไม่ดี”เย่นจิ่งเหนียนส่ายหัว“หล่อนเป็นแฟนของคุณชายสองแห่งอเล็กซ์เลียร์ การกระทำของพี่สองนี่......โจรชัดๆ！”

มู่เฉินหย่วนหรี่ตามองถามเบาๆว่า“จัดการเรียบร้อยยัง？”

“เป็นคนของไอ้สี่ที่ติดต่อแมกซี่ไม่ให้เขาเซ็นเอกสารนั่น”เย่นจิ่งเหนียนคิดอะไรออกก็ยิ้มออกมา“พี่สองกังวลเกินไป คุณถังซินของเราเก่งจะตาย”

“เป็นหล่อนที่วางแผนหมด ให้คุณนายแมกซี่ออกไปก่อนและให้คนรักของแมกซี่มานี่ ให้ผมคิดนะ หล่อนตั้งกล้องไว้ที่ห้องนั้นใช่ไหม？”

เขาไม่พูด เย่นจิ่งเหนียนก็ยิ้มออกมา“เอากล้องมาบีบแมกซี่ เจรจากันดีๆเพราะแมกซี่กลัวถูกไล่ออกจากบ้าน การซื้อขายนี้ต้องทำ ไม่ว่าผมจะมาหรือไม่มา คุณถังก็ไม่สน หล่อนหาลายเซ็นแบบผมเซ็นลงเอกสารตั้งนานแล้ว หึหึ ฉลาดจริงๆ！”

“กวนชิงเฟิงล่ะ？”

“ไม่รู้”เย่นจิ่งเหนียนยืนกอดอกแล้วตอบอย่างนุ่มๆ“แต่ตอนนี้ที่โรงแรมกำลังวุ่นวาย แมกซี่ร้องเรียนกับเจ้าหน้าที่ว่ามีหนู ผู้จัดการกำลังให้ของขวัญขอโทษเขา”

เขาคลำหนูออกจากกระเป๋า

เป็นของเล่นหนูที่มีขนเหมือนจริงและดวงตาที่ฉลาดเหมือนหนูจริงๆ

เย่นจิ่งเหนียนเอาหนูยื่นให้มู่เฉินหย่วน“พี่สอง พี่ต้องของคุณที่ผมไปดูที่ห้องนั้นทันเวลา ไม่งั้นถ้าพนักงานทำความสะอาดมาเห็นแมกซี่ต้องสงสัยแน่”

“แต่ว่าพี่สอง ทำไมถึงรู้ว่าคุณถังซินจะทำอะไร？”เย่นจิ่งเหนียนขมวดคิ้วถาม“แล้วทำไมทำเวลาได้ตรงพอดี？บอกผมที！”

“ไม่มีอะไรก็ไป”มู่เฉินหย่วนเอาหนูจากมือเขามาแล้วจะปิดประตู

“โอเค ตอนนี้ผมไม่มีประโยชน์แล้ว ควรจะไปไกลๆ”เย่นจิ่งเหนียนเงียบไปแปปนึง ก่อนไปก็พูดว่า“ตอนที่จี้เจียจื้อไปห้องน้ำก็ถูกกระสุนจากนอกหน้าต่างยิงเข้ามา เขาไหวตัวทันกระสุนเลยโดนไปที่บนแขนขวา”

เขาหมุนตัวออกไป ค่อยๆก้าวเดินออกไปจนไกล“ได้ยินว่าลูกกระสุนนั่นถูกอาบยาพิษ เขาต้องตัดแขนขวาออก หลินเฉิงจี๋กับโบแนร์อยู่โรงพยาบาลเป็นเพื่อนเขา ตอนนี้ไม่ว่าง！”