รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 435

บทที่435 ลุงสอง ลุงห่วงป้าเหรอ

เปิดเอกสาร‘โครงการ Aoba’ที่เตะตาจ้าวอี้ซีน

สายตาหล่อนมองไปมา หลังจากเห็นความลับพวกนั้น ตาก็เบิกโต มือกำเอกสารแน่นๆ

พระเจ้า！

ที่จริงบริษัทมู่ซื่อมีโครงการนี้！

พอดูเสร็จ จ้าวอี้ซีนไม่พูดอะไรแล้วก็เอาเอกสารยัดกลับไป ความช็อกในใจไม่อาจสงบลงได้

ตอนที่มา หล่อนนึกว่าเรื่องที่ต้องทำง่ายมาก จนถูกมู่เฉินหย่วนอ่านความคิดออก หล่อนถึงแอบกลัว รู้ว่าผู้ชายคนนี้ไม่ควรยุ่งด้วยตอนนี้เห็นเอกสารนี้ก็คิดว่าเรื่องซับซ้อนมากขึ้น

แต่ว่า——

จ้าวอี้ซีนมองเอกสารที่ตัว‘R’นั่น มุมปากยิ้มออกมาหน่อยๆ ดวงตาเป็นประกาย

หล่อนชอบเรื่องท้าทาย

อีกอย่าง ยิ่งเอาผู้ชายไม่ได้หล่อนก็ต้องยิ่งลงมือ！

“อี้ซีน หาเจอไหม？”ผู้ช่วยจางเข้ามาแล้วถามจ้าวอี้ซีน

“ไม่อ่ะ เอกสารเยอะมาก”จ้าวอี้ซีนพูดอย่างจำใจ

หล่อนหาต่อไป แล้วก็หาอันด้านบนสุดเจอ“ฉันเห็นแล้ว อยู่นั่น คุณช่วยฉันหยิบหน่อย”

“ที่ไหน？”ผู้ช่วยจางเข้าไปตามที่หล่อนชี้แล้วหยิบเอกสารนั้นลงมา

ตอนที่เขาเอาเอกสารนั่นให้ จู่ๆหล่อนก็ใช้มือโอบคอเขาแล้วก็ประกบปากนุ่มๆไป

ตอนนั้นผู้ช่วยจางก็ทำไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าควรเอามือไว้ตรงไหน โดนหล่อนจูบจนมึน

ต่อมาจึงเอามือแนบชิดเอวหล่อนแล้วจูบลึกซึ้งขึ้น

สักพักนึง ทั้งสองถึงแยกออกกัน

ดวงตาของจ้าวอี้ซีนมีความชุ่มฉ่ำ หล่อนมองผู้ช่วยจางแล้วก็ขำพรวดออกมา“นายไม่เปลี่ยนไปเลยจริงๆ ไม่ว่าตอนที่เรียนอยู่หรือตอนนี้ก็ยังบื้อเหมือนเดิม”

ผู้ช่วยจางโดนหล่อนยิ้มให้ก็รู้สึกเขินหน่อยๆ หน้าแดงนิดๆ“เจอเอกสารแล้ว งั้น งั้นผมไปแล้ว”

“อือ วันนี้ไปกินอาหารญี่ปุ่นกัน”จ้าวอี้ซีนเดินออกไปกับเขาแล้วพูดว่า“ยังดีที่มีคุณ อยากหาเอกสารก็สะดวกหน่อย ถ้าเป็นคนอื่นนะ ต้องลงชื่อ เวลาก็จำกัด หมดเวลาก็ไล่ให้ไปอีก”

ผู้ช่วยจางพูด“ห้องเอกสารกลัวคนของแผนกอื่นเข้ามาหาเอกสารแล้วเจอเอกสารลับของบริษัท ถ้าครั้งหน้าคุณอยากหาอะไรบอกผมก็ได้”

จ้าวอี้ซีนพยักหน้า“นานแล้วไม่ได้กินอาหารของป้า คิดถึงรสชาตินั้นจัง”

“งั้นวันหยุดนี้ผมจะพาคุณไปกินข้าวที่บ้าน！”ผู้ช่วยจางถือโอกาสพูด เสียงก็แทรกไปด้วยความประหม่า

“จะรบกวนคุณป้าหรือเปล่า？”

“ไม่เลย ถ้าแม่ผมเห็นคุณมาต้องดีใจแน่ๆ”

จ้าวอี้ซีนเม้มปากแดงๆนั่นแล้วยิ้มเบาๆ“โอเค งั้นก็ตามนี้แหละ”

--

บ้านมู่ค่อนข้างไกล ถังซินกลัวจะขับรถไปมาก็เลยพาฉางผิงไปที่พักของมู่เฉินหย่วน ถ้าเขายังไม่กลับมาก็รอข้างนอกแปปนึง

พอถึงเขตที่พัก ถังซินก็เห็นที่พักเขามีไฟเปิดอยู่ น่าจะกลับมาแล้ว

หล่อนพาฉางผิงมาที่น่าประตู ยื่นมือไปกดออก

ประตูถูกเปิดออกอย่างไว

เขาสวมเชิ้ตขาวเหมือนว่าเพิ่งกลับมาไม่นาน พอเห็นถังซินก็งง“คุณมาได้ไง หรือว่า……”

“ไง ลุงสอง”ยังไม่ทันพูดจบก็โดนเสียงเด็กพูดตัดบท

มู่เฉินหย่วนก้มลงมองเห็นข้างๆหล่อนยังมีฉางผิง

“กินหมดแล้วบอกผม เดี๋ยวผมให้คนเก็บมาแล้วเอาไปส่งให้”

“ขอบคุณประธานมู่ ไม่ต้องหรอก”ถังซินปฏิเสธ บอกว่าจะยุติความสัมพันธ์ หล่อนก็ไม่ควรสนใจของที่เขาจะให้ด้วย“ส้มสองตะกร้านั่นกินหมดน่าจะเลี่ยน ฉันอยากกินอย่างอื่นแล้ว”

ท่าทางเย็นชาของหล่อนทำให้มู่เฉินหย่วนไม่ค่อยสบายใจ

ถังซินไม่มองเขาอีกแล้วก็เอามือไปลูบหัวฉางผิง“ต้องฟังลุงด้วยนะ อย่าดื้อ”

ฉางผิงพยักหน้าแล้วโบกมือให้หล่อน“ป้ากลับดีๆนะ”

“อือ ป้ารู้แล้ว”

สายตาของมู่เฉินหย่วนอึมครึมมองหล่อนลงบันไดไปที่รถ ในใจรู้สึกแย่

พอรถหายไปในสายตาเขาถึงลากกระเป๋าของฉางผิงแล้วพาเข้ามา“ชั้นบนมีห้องว่างเยอะ ไปดูสิว่าอยากนอนห้องไหน”

พูดจบเขาก็นึกได้แล้วบอกว่า“ยกเว้นห้องของแขกตรงข้ามลุง”

“ลุงสอง ทำไมไม่ให้ผมเลือกห้องนั้น？”ฉางผิงถามอย่างแปลกใจ“ถ้าผมอยากอยู่ล่ะ？”

มู่เฉินหย่วนเหลือบมองแล้วเอานิ้วชี้ไปที่มุมห้องที่หมาอยู่ พูดอย่างไม่เกรงใจว่“งั้นลุงจะให้นายลงมานอนกับว่างฝู”

ฉางผิงเบะปากแล้วพูดโต้ไปว่า“ลุงสองไม่มีหัวใจ ผมเป็นหลานลุงนะ！”

“ก็ไม่ใช่หลานแท้ๆ”มู่เฉินหย่วนพูดเย็นชาแล้วเดินไปที่ครัว“กินข้าวเย็นยัง？ลุงทำซาลาเปาไส้เต้าหู้ไว้”

ฉางผิงกระโดดลงไปที่โซฟาแล้วหารีโมทพร้อมกับพูดไปว่า“เพิ่งกินเบอร์เกอร์กับป้ามา แต่ว่าถ้าทำซาลาเปามาแล้ว ผมกินสองอันก็ได้”

มู่เฉินหย่วนได้ยินก็ขมวดคิ้ว“เบอร์เกอร์ไม่มีประโยชน์ ต่อไปกินให้น้อยๆ”

“ลุงสอง คำนี้ไปพูดกับป้าเถอะ”ฉางผิงหันไปหาเขาแล้วบ่นว่า“ป้าซื้อชุดใหญ่มา ยังกลัวผมกินไม่หมด สุดท้ายป้าเองต่างหากที่กินหมดปสามอัน！”

เด็กน้อยทำท่าทางเวอร์ๆ“ไม่ใช่เบอร์เกอร์ธรรมดานะ แต่เป็นเบอร์เกอร์เนื้อวัวสูตรเผ็ดสองชั้นสามชิ้นอ่ะ！”

“……”หลังตะลึงเสร็จ มู่เฉินหย่วนก็อดไม่ได้ที่จะถาม“หล่อนกินเอยะขนาดนั้นไม่เป็นไรเหรอ？”