รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 434

บทที่434 แม่ยายในอนาคตของผม

“งั้นจะคืนดีกันไหม？”

“น่าจะไม่”ถังซินพูดขณะที่ใจสั่น เบ้าตาอุ่นๆ“เพราะว่าลุงสองมีคนที่รักแล้ว”

ฉางผิงให้หล่อนพูดออกมา“แต่ผมรู้สึกว่าป้ากับลุงเหมาะกันดีนะ”

“พอเถอะ ป้าไม่คบกับลุงก็ไม่กระทบความรู้สึกของพวกเรา”ถังซินบีบบจมูกเขาแล้วทำเป็นพูดอย่างโกรธๆว่า“ถ้าป้าไม่แต่งกับเขาหนูก็ไม่เอาเจ้าหญิงน้อยของป้าเหรอ？”

ฉางผิงรีบส่ายหัวแล้วพูดกับถังซินอย่างหนักแน่น“หลักการผมไม่เปลี่ยน ไม่ว่าต่อไปป้าจะแต่งกับใคร ผมก็เป็นลูกเขยในอนาคตของป้า！”

ถังซินพยักหน้าอย่างพอใจ“แบบนี้ก็โอเค”

หล่อนพาถังซินเข้ามาในห้องทำงาน หยิบขนมที่เคยซื้อทางออนไลน์มาให้เขาเลือก

“ว้าว ขนมเยอะขนาดนี้เลยเหรอ？”ฉางผิงเปิดดูขนมไปก็พูดอย่างแปลกใจไป“ผมนึกว่าป้าจะเหมือนแม่ กินอะไรต้องดูแคลอรี่กลัวอ้วน！ไม่คิดว่าน้าจะตะกละขนาดนี้ ขนมที่มีมีครึ่งปียังไม่เยอะเท่านี้เลย”

“เพราะว่าน้าไม่กลัวอ้วน อยากกินอะไรก็กิน”ถังซินพูดและก็รู้สึกหิวหน่อยๆหยิบช็อคโกแลตในกล่องมาเปิด

ไม่รู้ว่าของกินในประเทศถูกปากลูกๆหรือเปล่า ถึงได้กินดีทุกมื้อ กลับมาไม่กี่วัน ท้องก็ค่อยๆป่องออกมาทำให้หล่อนสบายใจขึ้นเยอะ

พอว่างหล่อนค่อยหาเวลาไปตรวจท้อง

ถังซินยังเหลืองานที่ต้องจัดการอีกหน่อย เลยหยิบแท็บเล็ตให้ฉางผิงให้เขาเล่นไปก่อน รออีกแปปค่อยไปพร้มอกัน

ฉางผิงก็ไปนั่งลงที่โซฟาอย่างเชื่อฟัง

กินขนมไปก็ดูหนังฝรั่งไป มีความสุขแบบง่ายๆนี้แหละ！

สักพักนึง โทรศัพท์ของฉางผิงก็สั่น

เขาลูบแล้วก็เห็นว่าเป็นข้อความวีแชทของลุงสอง：【แม่นายไปต่างประเทศเช้านี้นี่ อยากมาบ้านลุงหรืออยู่บ้านต่อ？อยู่ที่บ้านลุงจะได้ให้แม่บ้านดูแล】

ฉางผิงตอบกลับ：【ลุงสอง ลุงยังรู้จักห่วงผมเหรอ？】

มู่เฉินหย่วน：【ลุงเป็นลุงสองนายนะ ไม่ห่วงนายแล้วใครจะห่วงล่ะ？】

ฉางผิง：【มีสิ แม่ยายในอนาคตของผมไง】

มู่เฉินหย่วน：【เด็กบ้า รู้ไหมว่าแม่ยายคืออะไร？】

ฉางผิงดูแคลนเขา：【ลุงสอง ผมอายุน้อย แต่ฉลาดเหมือนแม่ รู้อะไรเยอะนะ】

เขาส่งรูปที่ถังซินกำลังนั่งทำงานให้มู่เฉินหย่วน：【แม่ยายในอนาคตของผม！】

มู่เฉินหย่วนส่งจุดไปให้

เงียบไปสิบกว่าวิเขาก็ส่งไปอีกว่า：【อือ ถ้านายอยู่กับหล่อน ลุงก็วางใจ】

ฉางผิงถามเขา：【ลุงสอง ลุงทะเลาะกับป้าเหรอ？】

สุดท้ายเขาก็ไม่ตอบอะไร ทำเหมือนไม่เห็นข้อความนี้

ฉางผิงมองถังซินที่ทำงานแล้วก็มองข้อความที่คุยกับมู่เฉินหย่วน เหมือนว่าเขาทั้งสองจะเลิกกันจริง

แต่ทำไมต้องเลิกกันล่ะ？

ตอนที่อยู่ในลิฟท์เขาก็จำที่ถามได้ว่า‘งั้นจะคืนดีกันไหม？’เห็นสายตาของถังซินหม่นไป เหมือนเจ็บปวดที่เลิกกับลุงสองจริงๆ

ท่าทางของป้าตอนนั้น เหมือนตอนที่แม่อารมณ์ไม่ดีเลย

เวลาที่แม่อารมณ์ไม่ดี บอกเบื่อพ่อแล้วจะหาพ่อเลี้ยงที่รวยและเจ๋งให้ ถึงปากจะว่าแต่ว่าสายตาแสดงออกมาว่ารักพ่อ

ฉางผิงคิดในใจ：หรือว่าลุงสองรักผู้หญิงคนอื่นแล้วจริงๆเลยเลิกกับป้า？

แต่เขาคิดว่าป้ากับลุงสองเหมาะกันที่สุด

ถังซินพูดยิ้มๆว่า“ไม่ชอบที่ป้าเป็นผู้หญิง อยู่กับป้าไม่ดีเหรอ？”

ฉางผิงพยักหน้า“ก็นิดนึง ที่จริงคือผมอยากให้ป้าสบายใจ ไม่โดนผมรบกวน ถ้าอยู่กับลุงสองอตนเช้าผมก็ไปวิ่งได้ด้วย”

“……”

นี่ไม่ใช่เอาใจหล่อนแต่ไม่โอเคกับหล่อนสินะ？

สักพักนึงถังซินก็จำใจพูด“โอเค อยากอยู่กับลุงสองขนาดนี้ ป้าก็ไม่ห้าม แต่ป้าไม่รู้ว่าลุงสองอยู่ทีไหน เดี๋ยวป้าโทรถาม”

หล่อนคลำหาโทรศัพท์แล้วจะโทรหาเขา แต่ก็คิดว่าตัวเองบอกไปแล้วนี่ว่าจะยุติความสัมพันธ์กับเขา แค่เรื่องของฉางผิงแล้วโทรหาเขาคงไม่ดีมั้ง

อีกอย่าง ถ้าโทรไปไม่ใช่เขาที่รับแต่เป็นจ้าวอี้ซีนล่ะ？

ในใจหล่อนเซนซิทีฟมาก คิดอะไรวุ่นวายไปหมด

สุดท้ายก็ไม่โทรหาเขา เลยส่งวีแชทไปหาว่าอยู่ไหน

รออยู่สองสามนาที ไม่รอเขาส่งข้อความกลับมาก็ส่งไปหาผู้ช่วยจางอย่างไม่สบายใจหน่อยๆ

เวลานี้ผู้ช่วยจางยังอยู่ห้องข้อมูลของบริษัทมู่ซื่อ กำลังช่วยจ้าวอี้ซีนหาเอกสารที่ต้องการใช้

เห็นเป็นวีแชทของถังซินเขาก็ให้จ้าวอี้ซีนหา“น่าจะแถวสองคุณลองหา ผมตอบวีแชทก่อน”

พูดจบก็ไปที่มุม

เปิดวีแชทเห็นถังซินถามว่านายตัวเองอยู่ไหน ผู้ช่วยจางก็อยากจะตะโกนออกมา คิดว่าพวกเขาเลิกกันแล้วก็ไม่ได้เป็นศัตรูกันนี่ มีอะไรโทรหามู่เฉินหย่วนไม่ได้เหรอ？

แล้วเขาก็หยุดวิจารณ์แล้วไปเถามเลขาถัง พอแน่ใจว่าคืนนี้มู่เฉินหย่วนไม่มีเรื่องด่วนก็ตอบถังซินว่ามู่เฉินหย่วนน่าจะไปที่บ้านมู่หรือกลับที่พักไปนานแล้ว

ผู้ช่วยจางรีบตอบวีแชทไป ส่วนจ้าวอี้ซีนก็หาเอกสาร

จ้าวอี้ซีนเอานิ้วมือจับที่เอกสาร ตอนที่เห็นว่าบนเปลือกเอกสารเขียนตัวย่อว่า‘R’ก็หันไปมองผู้ช่วยจางแปปนึงแล้วก็หยิบเอกสารออกมา