รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 433

บทที่433 คุณทะเลาะกับลุงสองของผมเหรอ

เขาระมัดระวังผู้หญิงที่กอดอยู่ตอนนี้จึงพูดเสียงทุ้มเบาว่า“หยางซิงเยี่ย？”

“ใช่ หล่อนตายแล้ว”ฝ่ายตรงข้ามพูด“แม่ของหล่อนเข้าเว็บของโรงเรียนแล้วเห็นคลิปนั่นก็เข้าไปห้องผ่าตัดแล้วไม่ออกมา หล่อนก็รับไม่ได้จึงปีนไปที่ชั้นดาดฟ้าของบริษัทตัวเอง”

ลู่เหวินซูพูดเรียบๆ“อ้อ ยังมีอีกไหม？”

“ข่าวที่หยางซิงเยี่ยฆ่าตัวตายกำลังร้อนแรงมาก ต้องการให้ผมกำจัดไหม？”

“มีอะไรต้องจัดการล่ะ”เขายิ้มอย่างเยือกเย็น“ครอบครัวหล่อนตายหมดแล้ว แล้วยังจะทำอะไรได้อีก？ไม่มีอะไรผมวางแล้วนะ อย่ารบกวนผม”

เขาเอาโทรศัพท์วางที่หัวเตียงแล้วดึงหล่อนเข้ามากอดอีกแล้วจึงห่มผ้าดีๆ

ห้องนอนเงียบลง

หลังจากนั้นชั่วโมงนึง ได้ยินเสียงหายใจของเขา หลี่ซูเจ๋ที่อยู่ในอ้อมกอดเขาก็ค่อยๆเปิดตาขึ้น

หลี่ซูเจ๋ค่อยๆคลายมือของเขาออก หลังจากนั้นไม่กี่นาทีพอแน่ใจว่าเขาหลับแล้ว ก็เอามือเขาออกอย่างระมัดระวังแล้วออกจากอ้อมกอดเขา

เท้าเปล่าของหล่อนเดินวนรอบเตียง หยิบโทรศัพท์บนหัวเตียงแล้วค่อยๆเข้าไปห้องน้ำ

เข้าไปแล้วก็ล็อคประตู ในขณะที่ไปตรงหน้าต่างระบายอากาศก็รีบปลดล็อค

ลองรหัสไปสองอันแล้วก็เปิดโทรศัพท์ได้

หลี่ซูเจ๋ดูยอดเงินในบัตรของลู่เหวินซู ลองดูก็เห็นว่ารหัสก็ยังเป็นอันเดิม ออกแล้วใส่รหัสอีกอันอย่างทนไม่ไหว รออย่างใจจดใจจ่อ

จากนั้น ทางนั้นก็รับโทรศัพท์“ฮัลโหล？”

“ลุงคะ หนูเอง”หลี่ซูเจ๋พยายามพูดเสียงให้ธรรมดา ไม่ให้ลุงได้ยินอะไรผิดปกติ

“ซูเจ๋ หนูไปไหน？”ลุงถาม“ทำไมลุงไปหาที่บริษัทพวกเขาบอกว่าหนูลาออกแล้ว？สองสามเดือนก่อนลุงดูข่าว บอสของบริษัทหยางซิงตายแล้ว หนูได้……”

หลี่ซูเจ๋พูด“ใช่ พวกเขาตายแล้ว หนูแก้แค้นแทนพ่อกับพี่แล้วนะ”

“ยังไม่ตอบลุงเลย หนูอยู่ที่ไหน？”

“หนูไม่เป็นไร ทำงานยุ่งมากที่ต่างประเทศค่ะ”หลี่ซูเจ๋ทำเป็นพูดอย่างผ่อนคลาย“หนูยุ่งมาก ไม่มีเวลาพกโทรศัพท์ นี่ยังต้องยืมโทรศัพท์เพื่อนมาโทรหาลุงเลย”

ลุงถามอย่างสงสัย“อยู่ต่างประเทศเหรอ？ทำไมเบอร์นี้เป็นเบอร์ของประเทศZล่ะ？”

“เพื่อนใช้เบอร์ของประเทศZ โทรระหว่างประเทศอ่ะ”หลี่ซูเจ๋กลัวเขาสงสัยจึงรีบเปลี่ยนเรื่อง“หนูทำวีซ่าของประเทศRให้ลุงกับป้าแล้วไม่ใช่เหรอ？เดี๋ยวหนูโอนเงินไปให้5แสน ลุงเก็บของแล้วพาป้าไปประเทศRเที่ยวซักระยะนึงละกัน รอหนูว่างเดี๋ยวจะไปหาลุงกับป้าด้วย”

“จู่ๆทำไมอยากให้พวกเราไปเที่ยวล่ะ？ซูเจ๋ หนูไม่เป็นไรจริงๆใช่ไหม？”

หลี่ซูเจ๋ยิ้มแล้วพูดว่า“หนูไม่เป็นไรจริงๆ ยังไม่ทันจัดการเลย อยากให้ลุงกับป้าไปผ่อนคลายที่ต่างประเทศ เอาตามนี้แหละ สองสามวันนี้ลุงพาป้าไปต่างประเทศนะ ถ้าหนูไปเดี๋ยวหนูโทรบอก”

ยังไม่ทันให้ลุงพูดอะไร หลี่ซูเจ๋ก็รีบวางสายแล้วก็บล็อคเบอร์ของลุง เพื่อไม่ให้เขาโทรมาได้อีก

หล่อนใช้บัตรของลู่เหวินซูโอนเงินให้ลุงห้าแสน แล้วรออย่างเงียบๆ

พอโอนเงินเสร็จหล่อนก็รีบลบบันทึก แล้วตรวจสอบอีกที พอแน่ใจว่าไม่ทิ้งร่องรอยอะไรไว้ก็ปิดโทรศัพท์

พอออกไป หลี่ซูเจ๋ก็เอาโทรศัพท์วางกลับไปที่หัวเตียง

หล่อนเปิดผ้าห่มแล้วขึ้นไปบนเตียงก็ถูกเขาดึงเข้ามาในอ้อมกอดอีกครั้ง

หลี่ซูเจ๋ตกใจจนต้องหันไปมองเขา เห็นเขาไม่ตื่นแค่ขยับตัวเฉยๆก็ถอนหายใจออกมา แต่หัวใจยังเต้นแรง

ลู่เหวินซูไม่ใช่ลู่เหวินซูคนที่หล่อนเคยรู้จักแล้ว อารมณ์เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เรื่องอะไรก็ทำได้หมด

หล่อนต้องคอยระวังไม่ให้เขาโกรธแล้วเอาความโกรธนั่นไประบายใส่ลุงกับป้า

แค่พวกเขาไม่อยู่ที่เมืองหนานเฉิง ลู่เหวินซูก็ไม่มีทาง

ไกลออกไป หล่อนก็มองเห็นฉางผิงที่นั่งกินน้ำอยู่บนโซฟาจึงตะโกนเรียกเขา“ฉางผิง”

ฉางผิงเงยหน้าขึ้น เห็นเป็นถังซินก็วางแก้วแล้วกระโดดขึ้นจากโซฟา

พอเขามาถึง ถังซินจึงเห็นว่าเขาสูงขึ้นเยอะมากจึงลูบหัวเขา“ว้าว โตไวจัง ไม่รู้ว่าทำไมยังคิดว่าหนูอายุแปดเก้าขวบอยู่！”

“ยีนส์ของพ่อแม่ดี ไม่มีทางเลือก”ฉางผิงหลงตัวเองและพูดอีกว่า“น้าดูโชคดีจัง ต่อไปต้องมีลูกสาวที่สูงๆขายาวและสวยนะ”

ถังซินมีความสุขมาก ตั้งใจแหย่เขา“ถ้าน้าคลอดออกมาไม่ใช่ผู้หญิงล่ะทำไง？”

“งั้นก็คลอดอีก”

“หมอบอกว่าน้ามีลูกชายง่าย ถ้าคลอดแล้วเป็นผู้ชายอีกล่ะ？”

ฉางผิงขมวดคิ้ว คิดอย่างตั้งใจแล้วพูดว่า“ไม่มีทาง ยังไงก็ต้องเป็นเจ้าหญิงน้อย！รอน้าท้องผมจะไปไหว้เจ้าแม่กวนอิมให้เขาสงสารผม”

ถังซินถามอย่างไม่รู้ว่าจะขำหรือร้องไห้ดี“ทำไมไม่บอกอีกว่าให้น้าคลอดท้องที่สามล่ะ？”

“ไม่ได้ อายุจะห่างกันเยอะไป”ฉางผิงตั้งใจวิเคราะห์กับหล่อน“น้าดูสิ ถ้าปีนี้น้ากับลุงสองแต่งงานกัน ปีหน้าคลอดลูกก็ต้องปรับร่างกาย ปีต่อไปก็ต้องคลอดอีก งั้นผมก็ห่างกับหล่อนเจ็ดปี อายุเท่านี้เยอะไปแล้ว แก่ไปอีกหนึ่งปีหล่อนต้องไม่ชอบผมแน่”

“เด็กน้อย เป็นลูกคิดที่ดีจริงๆ！”ถังซินบีบจมูกเขาแรงๆแล้วพาเขาขึ้นลิฟท์“หนูต้องมีเจ้าหญิงน้อย แต่ว่าน้าจะไม่แต่งงานกับลุงสอง”

ฉางผิงหันมองหล่อนสายตาเต็มไปด้วยความสงสัย“น้ากับลุงสองทะเลาะกัน？”

“ไม่ใช่ เลิกกันแล้ว”

“ทำไมล่ะ？”ฉางผิงถามต่ออย่างไม่ยอมแพ้“ผมเห็นลุงสองดีกับน้ามาก แม่ผมยังพูดเลย ไม่เคยเห็นลุงสองเอาผู้หญิงคนไหนวางไว้ในใจ”

ถังซินได้ยินก็ใจสั่น

หล่อนเก็บความรู้สึกนั้นแล้วตอบกลับด้วยรอยยิ้มอย่างเข้มแข็ง“ไม่รักแล้วก็เลยเลิก”