รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 442

บทที่ 442 ที่เขาให้ยังไม่มากพออีกหรือ

“โอ้อวดเหรอ?” ถังซินยิ้มหัวเราะ “ฉันเห็นประธานมู่ของพวกคุณชอบเขามาก”

ผู้ช่วยจางฟังออกว่าในคำพูดของถังซินนั้นมีความหึงหวงอยู่ จึงคิดว่าเธอต้องเข้าใจอะไรผิดแน่นอน จึงพูดออกมาอย่างคลุมเครือ “ถ้าอย่างนั้นคุณถังคิดมากไปแล้ว ประธานมู่ไม่สนใจผู้หญิงแบบนั้น”

“บริษัทเหอซ่งยืมคนมาจากบริษัทมู่ซื่อและเซ็นต์สัญญาแล้วใช่หรือไม่ ดาราหญิงคนนั้นก็ถือว่าเป็นคนของบริษัทมู่ซื่อ ในเมื่อเซ็นต์สัญญาเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้กับบริษัทของพวกคุณแล้ว ไม่มีประโยชน์อะไรที่บริษัทมู่ซื่อจะเสียเงินและไม่ได้คืนมา ดังนั้นจึงต้องดูแลช่วยเหลืออย่างแน่นอน”

หยุดไปสักครู่ผู้ช่วยจางพยายามอย่างสุดความสามารถในการพูดเสริม ด้วยน้ำเสียงที่ช้า “ที่ประธานมู่ทำเช่นนี้ คุณถังก็น่าจะรู้”

ถังซินไม่ใช่คนโง่ เธอเข้าใจในคำพูดของผู้ช่วยจางอย่างรวดเร็ว และชะงักงง

เธอยังคิดว่ามู่เฉินหย่วนเปลี่ยนรสชาติอาหาร มาชอบดาราหญิงคนนั้น จึงแอบให้งานที่ดีขนาดนี้แก่ดาราหญิงคนนั้น ที่แท้ก็ไม่ใช่แบบนี้ ทั้งหมดเป็นเพราะทำเพื่อเธอ

ใช่แล้ว ก่อนหน้านี้ทำไมเธอถึงได้ซื่อบื้อขนาดนี้

เธอคิดดูแล้ว เซ็นต์สัญญาถ่ายหนังสั้นโฆษณากับดาราหญิงที่กำลังเป็นที่โด่งดังด้วยเงินสามล้าน จะเป็นไปได้อย่างไร จะต้องมีคนแอบคอยควบคุมอยู่เบื้องหลัง

ถังซินรู้สึกผ่อนคลายขึ้น และพูดกระซิบด้วยเสียงเบาๆขึ้นว่า “เดิมทีข้างกายเขาไม่มีผู้หญิงคนอื่นเหรอ?”

“คุณถัง เมื่อสักครู่คุณพูดว่าอะไรนะ” ถังซินพูดกระซิบเสียงเบามาก ผู้ช่วยจางฟังไม่ค่อยชัด จึงเขยิบเข้าใกล้

“ไม่มีอะไร” ถังซินอารมณ์ดีขึ้นมาอย่างกะทันหัน และเอากระบอกเก็บความร้อนที่อยู่ส่งให้ผู้ช่วยจาง “นี่คือซุปกระดูกและขาหมูน้ำแดง คุณหิ้วกลับไป....”

คิดอยู่สักครู่ เธอจึงเปลี่ยนประโยคข้างหลัง “ฉันทำมาปริมาณเยอะอยู่ ให้ประธานมู่ของคุณกับฉางผิงกินด้วยกัน”

ผู้ช่วยจางรู้สึกอยากกินบ้าง “คุณถัง มีให้ผมบ้างไหม?”

“มีสิ”

ผู้ช่วยจางพึ่งจะแสดงออกมาอย่างดีใจ รอกลับไปแบ่งขาหมู และได้ยินถังซินเอ่ยขึ้นว่า “ดูว่าประธานมู่จะแบ่งให้คุณหรือไม่?”

ผู้ช่วยจาง “……”

เหอเหอ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องดูแล้ว ประธานมู่คงเพียงแค่มองเขาอย่างดูถูก

ในขณะที่กำลังจะออกไป ผู้ช่วยจางก็คิดอะไรออก จึงลองหยั่งเชิงเอ่ยถามถังซิน “คุณถัง ผู้เข้าดำรงตำแหน่งCEOคนใหม่ของสาขาบริษัทเหอซ่งไม่ใช่หลินเฉิงจี๋หรือ? ทำไมเขาถึงไม่มา?”

ถังซินนึกว่าเขาสืบได้ตั้งนานแล้ว จึงตอบออกไปทันทีอย่างไม่ได้คิด “เขามีธุระ จะมาที่เมืองหนานเฉิงช้าหน่อย”

แน่นอน!

ผู้ช่วยจางไม่ได้ถามอะไรขึ้นมาอีก หลังจากที่บอกลา จึงถือกระบอกเก็บความร้อนและออกไป

ระหว่างที่จะกลับบริษัทมู่ซื่อ เขายังนึกขึ้นว่าเรื่องนี้ตนเองจัดการได้อย่างดีมาก ทำไมข้อมูลถึงยังได้รั่วไหล จึงทำคนที่มีปัญหาต่างก็เป็นทุกข์

นอกจากดาราหญิงคนนั้นและเอเจ้นท์ ทางบริษัทมู่ซื่อก็มีประธานมู่ เขา และเลขาถังที่รู้เรื่องนี้

ดาราหญิงคนนั้นคงไม่โง่ที่ได้งานดีขนาดนี้ แล้วยังเรียกร้องความสนใจจากประธานมู่ เลขาถังก็เป็นคนเก่าคนแก่ของบริษัทมู่ซื่อ ปกติแล้วก็ต้องได้รับความไว้เนื้อเชื่อใจจากประธานมู่ คงจะไม่ทำลายอนาคตตัวเอง

ผู้ชายจางจึงนึกขึ้นได้อย่างกะทันหันว่าเรื่องนี้เขายังเคยพูดกับจ้าวอี้ซีน

ข้อมูลจะรั่วไหลออกมาจากเธอเหรอ?

อยู่ในฐานะเพื่อนนักเรียนของจ้าวอี้ซีนมาหลายสิบปี สุดท้ายผู้ช่วยจางก็ปฏิเสธความคิดนี้และคิดว่าจ้าวอี้ซีนไม่มีความจำเป็นที่จะทำเช่นนี้ และอีกอย่างเธอพึ่งจะกลับประเทศมา คงจะไม่มีคนที่เธอรู้จักมากเท่าไหร่

สุดท้ายผู้ช่วยจางก็ไม่ได้ไปหาจ้าวอี้ซีนและเอากระบอกเก็บความร้อนไปส่งที่ห้องประธาน

“นี่เป็นของที่คุณถังให้ผมเอามา” ผู้ช่วยจางเอาของส่งให้มู่เฉินหย่วน “คุณถังให้คุณกับคุณชายฉางผิงกินด้วยกัน และบอกอีกว่า……”

เมื่อเห็นอยากจะพูดอะไรแต่ก็ไม่พูดออกมา มู่เฉินหย่วนเปิดกระบอกเก็บความร้อนไปพลาง และเอ่ยถามไปพลาง “เธอยังพูดว่าอะไรอีก”

ผู้ช่วยจางกลั้นหัวเราะ ไหล่ยังคงสั่นเครือ คุณถังบอกว่าคุณชายฉางผิงกำลังอยู่ในวัยเจริญเติบโต คุณอย่าทำอาหารแปลกประหลาดและไม่อร่อยทำร้ายเขาอีกเลย หาป้าคนหนึ่งมาทำอาหารที่บ้าน คุณถังยังบอกอีกว่าถ้าคุณชายฉางผิงกินอาหารของคุณแล้วเติบโตได้ไม่ดี ต่อไปถ้าคุณวี่กลับมา จะมาถลกหนังคุณได้……พู่!

ความรักในครั้งนี้ ที่เขาให้ยังไม่มากพออีกหรือ?

…………

ก่อนหน้านี้ที่ถังซินกังวลนั้นถูกต้องแล้ว

วันนี้ทั้งวันเธอนั่งดูผลงานรับปริญญาของผู้กำกับวัยรุ่นเหล่านั้น เธอดูไปแล้วประมาณสามสิบกว่าคน ล้วนแต่ธรรมดาและน่าเบื่อมาก มีสองอันที่ดูน่าสนใจแต่กลับไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ

วันต่อมาเธอไปที่บริษัท ผู้ช่วยก็ได้เอารูปนางเอกที่ไปคัดเลือกมาให้ถังซินดู

ในจำนวนหญิงสาวสี่สิบคน มีครึ่งหนึ่งที่มองหาจากสถานศึกษา คนใหม่ไร้เดียงสาเพียงแค่บริษัทเหอซ่งบอกราคาก็สามารถรับได้หมด อีกสิบสามคนมีชื่อเสียงอยู่ในวงการเล็กน้อย ราคาต้องขึ้นอยู่กับการตกลงของทั้งสองฝ่าย

ถังซินมองดูที่กองรูปภาพพวกนั้นอยู่นาน จึงฝืนใจเลือกมาหนึ่งคน

สุดท้ายบังเอิญที่หญิงสาวคนนั้นพึ่งจะเซ็นสัญญาเป็นนักแสดงของบริษัทมีเดียซินลี่ หลังจากที่โทรติดก็เอ่ยปากอยากได้ราคาสิบล้าน ทำเอาถังซินโกรธจนโยนโทรศัพท์ทิ้ง

พระเอกที่อยู่ในอันดับเดียวกัน บริษัทเหอซ่งให้ไปสองล้าน ฝ่ายนั้นก็รับ แถมยังมีทัศนคติที่อ่อนน้อมถ่อมตน ร่วมมือกันกับบริษัทเหอซ่ง นักแสดงหญิงพึ่งพาใบหน้าที่สระสวย อยากได้เท่าไหร่ก็ต้องให้ราคาเท่านั้น

ถังซินก็อยากใช้นักแสดงของพิงโอ แต่ทว่ามู่เฉินหย่วนแอบช่วยเธอมากขนาดนี้ เธอรู้สึกเกรงใจ และอีกอย่างตอนที่ผู้ช่วยมาถึง เธอก็ไม่ได้ตอบรับ ตอนนี้ถ้าหากไปขอคนจากมู่เฉินหย่วนอีก ดูเหมือนเธอไม่เคารพคนอื่นเป็นอย่างมาก

ถังซินคิดจนมีอาการร้อนใจไม่เป็นสุข จึงต่อสายโทรศัพท์หาผู้ช่วย อยากที่จะให้เธอไปเอาเอกสารสักฉบับจากแผนกวางแผน

แต่โทรศัพท์กลับไม่มีคนรับ

เธอออกไปเห็นผู้ช่วยไม่ได้อยู่ที่ห้องทำงาน คิดว่าตอนนี้ก็ไม่ได้มีงานอะไร จึงไปเอาที่แผนกวางแผนด้วยตัวเอง

เมื่อมาถึงชั้นแผนกวางแผน ยังเดินอยู่ที่ทางเดิน ถังซินได้ยินเสียงหัวเราะดังเลือนรางออกมาจากห้องทำงานที่อยู่ข้างหน้า เมื่อได้ยินชื่อของตัวเอง เธอจึงกระพริบตาและเดินช้าลง

คนของแผนกวางแผนไม่รู้สึกตัวเลย ยังคงพูดซุบซิบนินทากันอยู่

พนักงานคนหนึ่งพูดว่า “เมื่อวานฉันเห็นผู้ช่วยจางจากบริษัทมู่ซื่อมาบริษัทของพวกเราแล้ว และตรงไปที่ห้องทำงานของประธานถัง ผ่านไปไม่กี่นาทีก็หิ้วกระบอกเก็บความร้อนสองอันออกไป”