รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 471

บทที่ 471 ป้าหิวก็เท่ากับหลานของผมหิว

“คุณผู้หญิงดิฉันไม่ได้หลอกคุณ”พนักงานที่รับผิดชอบส่งรายการตรวจสอบให้ถังซินดู“ตอนพวกเราตรวจสอบก็พบว่าต้องซ่อมแซม แต่นายช่างบอกซ่อมไม่ได้แล้ว ตอนนี้การอนุมัติซื้อกล้องวงจรปิดตัวใหม่ยังค้างอยู่ที่หัวหน้า”

ถังซินรับรายการตรวจสอบมาดู

เป็นอย่างที่พนักงานรับผิดชอบบอก หัวหน้าไม่เซ็นอนุมัติ ทำให้ยังไม่สามารถสั่งซื้อกล้องวงจรตัวปิดใหม่ได้

มันเป็นแค่อุบัติเหตุจริงๆหรอ？

“ขอโทษด้วยจริงๆค่ะ”หญิงตั้งครรภ์ขอโทษถังซินไม่หยุด“ฉันไม่ทันระวังว่าคุณอยู่ข้างหน้าจริงๆ คุณเจ็บตรงไหนหรือเปล่า ฉันกับสามีของฉันจะพาคุณไปส่งโรงพยาบาล”

ฉางผิงอ้าปากพูดทันที“คุณเอาแต่พูดว่า‘ขอโทษ’คิดว่ามันจะจบหรือไง？ในเมื่อจะต้องใช้บันไดเลื่อน ทำไมถึงยังเอาแต่คุยกับสามีของคุณ ไม่ดูตาม้าตาเรือ？เอาแต่สนใจตัวเอง ไม่มีความรับผิดชอบต่อคนอื่น！”

“แน่นอนว่าจะต้องไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจดูว่ามีอะไรผิดปกติหรือเปล่า ถ้าหลานของผมเป็นอะไรขึ้นมา ผมไม่ปล่อยพวกคุณเอาไว้แน่！”

ไม่เพียงแต่คู่สามีภรรยา พนักงานที่รับผิดชอบก็โดนฉางผิงพูดใส่จนนิ่งอึ้งไปตามๆกัน

สามีของหญิงตั้งครรภ์มองไปที่ถังซิน พูดอย่างตะกุกตะกัก“คุณ พวกคุณ……”

“ฉันก็ตั้งครรภ์เหมือนกัน เขาเป็นห่วงลูกในท้องของฉัน”ถังซินดึงฉางผิงไปอยู่ด้านหลัง

กล้องวงจรปิดพังไปแล้ว เธอก็ไม่อยากทรมานอยู่ที่นี้ต่อไป

ถังซินกวาดตามองท้องของหญิงตั้งครรภ์ที่มีขนาดใหญ่ นึกถึงตนเองที่กำลังจะเป็นแม่คนเช่นเดียวกัน จึงเกิดความรู้สึกเห็นอกเห็นใจขึ้นมา“ฉันก็ไม่ได้รับบาดเจ็บตรงไหน ไม่ต้องไปโรงพยาบาล เอาเป็นว่าจบเรื่องนี้ละกัน”

“คุณป้า ปล่อยพวกเขาไปไม่ได้นะครับ”ฉางผิงคัดค้าน“เห็นชัดอยู่ว่าเป็นความผิดของเธอ……”

“ช่างมันเถอะ พวกเรากลับบ้านกัน”

เห็นถังซินพูดออกมาแบบนี้ ฉางผิงทำปากงอ ส่งเสียงไม่พอใจ หิ้วของเดินนำหน้าไปก่อน

คู่สามีภรรยาที่ตั้งครรภ์เดินออกไปจากห้องควบคุมกล้องวงจรปิดพร้อมกับถังซิน

พวกเขายังคงขอโทษถังซิน พูดว่าหากเธอไม่ไปโรงพยาบาล งั้นรับเงินค่าทำขวัญก็ยังดี

“ไม่เป็นอะไรจริงๆ”ถังซินยิ้มส่ายหน้า พยามตีสนิทกับหญิงตั้งครรภ์“พี่สาว ฉันมองเห็นท้องของพี่ใหญ่มาก แสดงว่าใกล้คลอดแล้วใช่ไหม？พวกเราแลกวีแชทกันเถอะ ฉันจะได้ถามเกี่ยวกับการเลี้ยงเด็ก”

หญิงตั้งครรภ์มีสีหน้าตกใจ เธอรีบพูดว่า“นี่ก็เป็นท้องแรกของฉันเช่นกัน ฉันไม่รู้อะไรเลย……”

“ไม่เป็นไร คิดซะว่าได้เพื่อนใหม่”น้ำเสียงของถังซินยังคงอ่อนโยนนุ่มนวล“ฉันเห็นว่าพี่มีจิตใจที่ดีงาม จึงอยากได้เป็นเพื่อนเอาไว้”

“……”

หญิงตั้งครรภ์ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร เธอแอบดึงเสื้อสามีเพื่อขอความช่วยเหลือ

สามีของเธอรีบยิ้มและพูดกับถังซินว่า：“คุณดูสิ เธอกำลังท้องกำลังไส้ ผมกลัวกัมมันตภาพรังสีจากโทรศัพท์มือถือจะมีมากเกินไป ผมจึงไม่ให้เธอเล่นโทรศัพท์มือถือ จึงไม่ค่อยสะดวกแอดวีแชทของคุณ”

“ได้”ถังซินยื่นโทรศัพท์ออกไป “งั้นคุณสแกนคิวอาร์โค้ดของฉัน”

หลังจากทั้งสองแอดเพื่อนกันเรียบร้อย ถังซินถามขึ้นมาอีกครั้งว่า：“พี่สาวหาโรงพยาบาลคลอดลูกได้หรือยัง？ฉันมีเพื่อนเป็นหมอทำงานอยู่โรงพยาบาลในเมือง ถึงตอนนั้นสามารถให้เขาช่วยได้”

“ขอบคุณนะแต่ไม่เป็นไร……”

ไม่รอให้สามีของหญิงตั้งครรภ์ปฏิเสธ ถังซินเปิดหน้าจอกดปุ่มโทรออกของตนเอง“ไม่เป็นไร พวกเราทุกคนเป็นเพื่อนกัน คุณบอกเบอร์โทรศัพท์ให้กับฉัน ฉันจะให้เพื่อนที่เปิดหมอดูแลพวกคุณ”

ถังซินมีน้ำใจไมตรีอย่างล้นหลาม ทำให้สามีของหญิงตั้งครรภ์พูดปฏิเสธไม่ออก

คู่สามีภรรยาสบตากันไม่กี่วินาที ท่ามกลางความเร่งรีบของถังซิน สามีของหญิงตั้งครรภ์จึงต้องจำใจให้เบอร์โทรศัพท์กับถังซิน

ถังซินรีบกดโทรออกอย่างรวดเร็ว

โทรศัพท์มือถือสามีของหญิงตั้งครรภ์สว่างขึ้นมา ปรากฏเบอร์โทรศัพท์ของตนเอง เธอเก็บโทรศัพท์มือถือและยิ้มออกมาเบาๆ“พี่สาว พวกพี่กำลังจะไปไหนกัน ให้ฉันไปส่งไหมคะ？”

“ไม่เป็นไร！”สามีของหญิงตั้งครรภ์รีบปฏิเสธ “ผมก็ขับรถมา ถ้าพรุ่งนี้คุณรู้สึกไม่ดี สามารถส่งวีแชทมาบอกผมได้ พวกเราไปก่อนนะครับ”

หลังจากพูดเสร็จอย่างเกรงใจ เขารีบใช้มือดึงภรรยาออกไปอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวถังซินจะพูดอะไรออกมาอีก

อยากดูกล้องวงจรปิด กล้องก็ดันมาเสีย ความสงสัยยังคงติดค้างอยู่ในใจของเธอตลอด

“ถ้าหากเป็นอุบัติเหตุ งั้นก็แล้วไปหรอ？”

“อื้ม มองดูแล้วเธอกำลังใกล้คลอด คงยากที่จะหลีกเลี่ยงการชนเข้ากับคนโดยไม่ตั้งใจ”

ฉางผิงได้ฟัง เห็นได้ชัดเจนว่าผิดหวัง เขาพูดเสียงเบาคล้ายกระซิบว่า“ที่ออกจะกว้าง มันเป็นเพราะว่าเธอไม่ได้มองทาง……”

ถังซินยิ้มปลอบโยนเขา“เอาแบบนี้ไหม กลับไปจะทำข้าวขาหมูให้กิน พร้อมด้วยเกี๊ยวแครอท อยากกินไหม？”

“คุณป้า ป้าไม่เป็นห่วงหลานของผมสักนิดเชียวหรอ？”ฉางผิงคัดค้านอย่างจริงจัง“วันนี้หากว่างฝูไม่กัดเสื้อของป้า หลานผมคงไม่อยู่แล้ว ป้ายังมีกะจิตกะใจกินอีกหรอ？”

“……งั้นคืนนี้ไม่กินข้าวใช่ไหม？”

ฉางผิงรีบหยุดพูดทันที เขาทำเสียงอู้อี้“กิน ป้าหิวก็เท่ากับหลานของผมหิว”

ถังซินหัวเราะจนแทบหยุดไม่ได้

ตัดภาพมายังอีกฝ่าย สามีของหญิงตั้งครรภ์กำลังขับรถกลับ สีหน้าของทั้งสองคนไม่สู้ดีนัก

“เธอก็โชคดีมากเกินไป！”หญิงตั้งครรภ์กำลังปอกเปลือกส้มด้วยความไม่พอใจ“ถ้าหมาตัวนั้นไม่กัดเสื้อของเธอ คงจะกลิ้งลงบันไดเลื่อนจนหัวพาดพื้นเลือดออกไปนานแล้ว ”

สามีของหญิงตั้งครรภ์ถอนหายใจ：“เห้อ งั้นก็ไม่รู้จะทำอย่างไร เรื่องกลายเป็นแบบนี้ คงไม่ได้เงินสักหยวน”

“ไม่ได้ก็ช่างมันเถอะ พวกเราได้เงินล่วงหน้ามาหนึ่งล้านแล้วไม่ใช่หรอ……”หญิงตั้งครรภ์ส่งเสียงบ่นอุบอิบ จากนั้นพูดกับสามีอีกครั้ง“ว่าแต่ ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ว่าเพิ่มคุณเป็นเพื่อนในวีแชทหรอ？”

“หรือไม่ครั้งหน้าพวกเราหาโอกาสนัดเธอออกมาเจอ？”

“จะนัดทำไม！”สามีกำลังด่าเธอว่าโง่

“เจอหน้ากันครั้งแรกก็ต้องการตรวจกล้องวงจรปิด เห็นได้ชัดเจนว่าฉลาดแค่ไหน จากนั้นยังมาตีสนิทกับพวกเรา แถมยังขอวีแชทและเบอร์โทรศัพท์มือถือ เพราะเธอต้องการตรวจสอบข้อมูลของพวกเราไง”

หญิงตั้งครรภ์รีบพูด“งั้นคุณกลับถึงบ้านต้องลบเธอออก เผื่อเธอหาอะไรพบ ที่รัก เมื่อสักครู่การแสดงเป็นอย่างไรบ้าง เธอคงไม่สงสัยหรอกใช่ไหม？”