รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 472

บทที่ 472 แม่จะปกป้องพวกเธออย่างดี

“สงสัยอยู่แล้ว แต่กล้องวงจรปิดเสีย เธอเลยตรวจสอบอะไรไม่ได้”

สามีของหญิงตั้งครรภ์คิดแล้วคิดอีก“ผมสังเกตว่าเธอมองท้องของคุณหลายครั้ง เหมือนกับเดาว่าท้องของคุณใหญ่มาก บางครั้งอาจจะชนเข้ากับคนอื่นโดยไม่ตั้งใจ”

“งั้นก็ดี” หญิงตั้งครรภ์เอนหลังอยู่บนเก้าอี้ เธอลูบท้องไป พูดอย่างปลื้มอกปลื้มใจ“คิดไม่ถึงว่าช่วยคนเรื่องเล็กน้อยจะได้เงินเป็นล้าน ข้อตกลงนี้คุ้มค่ามากจริงๆ！”

“แต่ผมรู้สึกว่าเรื่องนี้จะไม่ง่ายขนาดนั้น”สามีของหญิงตั้งครรภ์ขมวดคิ้ว สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวลใจ

หญิงตั้งครรภ์พูดว่า：“โอ้ย ที่รักคุณอย่าคิดเลอะเทอะ ถึงอย่างไรพวกเราก็ทำตามสิ่งที่เขาบอก แต่เขาเป็นคนพูดเองว่าหากล้มเหลวก็ไม่เป็นไร ในเมื่อพวกเราได้เงินมาหนึ่งล้านแล้วก็ดี”

“มีเงินหนึ่งล้าน พวกเราไปอยู่ประเทศ M กันเถอะ เที่ยวพักผ่อนและคลอดลูกที่นั้น！”

อารมณ์ช่างแตกต่างกับสามีที่กำลังกลัดกลุ้ม หญิงตั้งครรภ์นึกภาพจินตนาการด้วยความรู้สึกชื่นมื่น

เธอจินตนาการว่าลูกของตนเองได้ถือสัญชาติประเทศ M แถมยังมีเงินเหลือไว้สำหรับทำธุรกิจเล็กๆ ช่างเป็นชีวิตที่มีความสุขเหลือเกิน

“ที่รัก พรุ่งนี้ฉันจะไปยื่นเรื่องทำวีซ่า……”หญิงตั้งครรภ์พูดกับสามีตนเอง

เธอพูดเร็วมาก เนื่องจากส้มติดคอขึ้นมากระทันหัน

“เป็นอะไรไป เกิดอะไรขึ้น？”

สามีเห็นใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีม่วง เขาลดความเร็วรถลง คิดอยากจอดข้างทางเพื่อดูอาการของเธอ

แต่กลับไม่ได้มองถนนข้างหน้า

ในขณะนี้ไฟเขียวเปลี่ยนเป็นสีแดง รถบรรทุกคันใหญ่วิ่งออกมาจากด้านซ้ายของถนน ชนเข้ากับรถยนต์คันเล็กอย่างจัง！

“โครม！”

--

ถึงแม้ฉางผิงจะพูดว่าตนเองโตเป็นผู้ใหญ่ ไม่ต้องการคนมาดูแล ถังซินก็ยังคงดูแลเขาเสมอมา

เดิมทีพูดว่ารอเขากลับค่อยกลับไป

ผลปรากฏว่าลูกรักก่อกวนเธอ เมื่อถึงเวลาห้าทุ่มเธอก็รู้สึกง่วงเหงาหาวนอน กลัวเดินออกไปไม่ถึงรถ จึงออกไปนอนที่ห้องนั่งเล่น。

เช้าวันรุ่งขึ้น สุนัขสายพันธุ์เยอรมันเชเพิร์ดกำลังนอนหลับอยู่บนพรม

“เช้าแล้ว”

ถังซินลูบหัวสุนัขสายพันธุ์เยอรมันเชเพิร์ด หลังจากนั้นเธอไม่รอช้ารีบเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอจึงได้รู้ว่าผ้าพันคอผืนนั้นหายไปแล้ว

เธอก้มลงไปมองหน้าสุนัขสายพันธุ์เยอรมันเชเพิร์ดทันที“แกคาบผ้าพันคอของฉันไปใช่ไหม？”

เจ้าสุนัขเพียงแค่สบัดหางไปมา ส่งสายตาไร้เดียงสา

ถังซินจ้องมองมัน

เธอจ้องมองมันสักพักพบว่าสุนัขตัวนี้ยังคงทำท่าทางไม่เป็นเดือดเป็นร้อน เธอนึกขึ้นได้ว่าตนเองต้องเตรียมอาหารเช้า จึงปล่อยมันไป

หลังจากลงมาชั้นล่าง เธอมองเห็นร่างเล็กๆกำลังยุ่งอยู่ในครัว กลิ่นโจ๊กตลบอบอวลไปทั่ว

ถังซินถามอย่างแปลกใจ“ต้มโจ๊กเป็นด้วยหรอ？”

“คุณป้า ตื่นแล้วหรอครับ？”ฉางผิงหันมามองถังซินแวบหนึ่ง เขายืนอยู่บนม้านั่งกำลังหันเนื้อหมู“ใช่แล้วครับ ผมทำอาหารไม่เป็น แต่ยังพอต้มโจ๊กได้”

“เก่งมาก ไม่อดตายละ”ถังซินหัวเราะ“ งั้นป้าจะรอกินอาหารเช้าฝีมือของเธอ”

“ได้เลยครับ รออีกแปบเดียว！”

ประมาณสิบนาทีต่อมา โจ๊กหมูอันแสนหอมกับไข่เจียวถูกเสริฟลงบนโต๊ะ

ฉางผิงนั่งตรงข้ามถังซิน นั่งแกว่งขาสองข้าง

หลังจากรับประทานโจ๊กไปได้ไม่กี่คำ เขาเงยหน้าขึ้นมองถังซิน“คุณป้า แม่ของผมติดต่อมาบ้างไหมครับ？”

ถังซินสะดุ้งหนึ่งที จากนั้นกลับสู่สภาพปกติอย่างรวดเร็ว“ไม่มีจ๊ะ”

“แม่ก็ไม่โทรศัพท์หาผมมานานแล้ว”ฉางผิงทำหน้าเศร้า“พ่อยุ่งอยู่ที่นั้นมากหรอ？สงสัยพวกเขาคงลืมไปแล้วว่ายังมีลูกชายคนนี้อยู่อีกคน”

“ป้าครับ บอกผมที……เกิดเรื่องไม่ดีกับพ่อของผมหรือเปล่า？”

ถังซินตกใจ เธอมองค้อนเขาหนึ่งที จากนั้นจึงพูดอย่างไม่สบอารมณ์“อย่าพูดสุ่มสี่สุ่มห้า พ่อแม่ของเธอยังอยู่ดี！เพียงแค่ยุ่งมากจริงๆจึงไม่มีเวลาว่างติดต่อหาเธอแค่นั้นเอง”

แต่ทว่าด้านล่างของข่าวได้โพสต์รูปภาพของคู่สามีภรรยา นามสกุล รวมทั้งเลขทะเบียนรถ

ถังซินกวาดสายตามองรูปภาพ

พบว่าคู่สามีภรรยาที่ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ คือคนเมื่อวานที่ชนเธออย่างไม่ระวังในห้างสรรพสินค้า！

เธอจ้องมองข่าวด้วยความงงงวย สมองมึนงงไปชั่วขณะ

เธอยังพูดอยู่ว่าจะจ้างคนสืบหาที่อยู่และเลขทะเบียนรถของคู่สามีภรรยา แต่ยังไม่ทันได้ลงมือ คิดไม่ถึงว่ารถของพวกเขาจะประสบอุบัติเหตุ

อ่านข่าวใหม่อีกรอบ ถังซินอ่านเนื้อหาข่าวเขียนว่าขณะที่หญิงตั้งครรภ์รับประทานส้มเกิดติดคอกระทันหัน ดูเหมือนสามีจะเป็นกังวลภรรยาของตนเอง จึงไม่ทันได้ระวังเปลี่ยนทิศทางรถ ดังนั้นจึงทำให้เกิดโศกนาฏกรรมครั้งนี้

มองย้อนกลับไปถึงท้องโตของหญิงตั้งครรภ์เมื่อวานนี้ ถังซินรู้สึกใจหาย

รออีกไม่นานก็ใกล้จะคลอด แต่ปรากฏว่า……

เธอลูบท้องของตนเองเบาๆ

ถึงแม้เมื่อวานคนตัวเล็กจะก่อกวนทั้งคืน ตอนเช้าตื่นขึ้นมาก็ยังคงก่อกวนไม่หยุด แต่ตอนนี้เธอกลับไม่รู้สึกโมโหเลยสักนิด เธอคิดแค่เพียงต้องการปกป้องพวกเขา

“พวกเธอยังต้องไปทำงานกับแม่ ขอโทษนะ”นึกถึงจิตใจที่เหี้ยมเกรียมของผู้ชายคนนั้น ความทนรมานอัดแน่นอยู่เต็มอกของถังซิน“วางใจได้ แม่จะปกป้องพวกเธอให้ดี”

นี่คือลูกของเธอ เธอสามารถเลี้ยงดูคนเดียวได้

หลังจากถึงบริษัท ถังซินจึงเริ่มยุ่งกับงาน ยุ่งกับการประชุมและดูเอกสาร

เหมือนไม่ยอมหยุดพัก

เมื่อมีเวลาว่าง เธอจึงโทรศัพท์หาผู้ช่วยจาง ถามว่าทางฝั่งซีเรียเป็นอย่างไรบ้าง

ผู้ช่วยจางเริ่มตอบอย่างอ้ำอึ้งอยู่ในปาก

ผ่านไปสองวัน รอให้ถังซินโทรศัพท์หาอีกครั้ง ผู้ช่วยจางจึงพูดกับเธอว่า：“ประธานมู่หาคุณวี่พบแล้ว เรื่องนั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่ เพียงแต่ว่า……”

ถังซินรีบถามอย่างร้อนรน“เพียงแต่ว่าอะไร？”

ผ่านไปไม่กี่วินาที ผู้ช่วยจางถอนหายใจมา“หลังจากคุณวี่รู้ว่าคุณจิ้งเหอไม่ฟื้นขึ้นมา เขาโมโหวิ่งตามหาท่านวี่ จนทะเลาะกัน”