รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 484

บทที่ 484 คิดไม่ถึงว่าปัญหาจะเป็นเธอที่ทำออกมา

“ไม่เป็นไรครับ จะให้พูดอีกทีผมก็ไม่ได้ช่วยอะไรได้ คุณถัง งั้นผมไปก่อนนะครับ”

“ค่ะ บายๆ”

รอหลังจากที่จงอี้ไปโบกรถแท็กซี่ที่ข้างทางได้แล้ว ถังซินถึงได้ขึ้นไปบนรถของผู้ช่วย

ถังซินเปิดเครื่องโทรศัพท์มือถือไปด้วย ถามผู้ช่วยที่เพิ่งจะขึ้นรถมาไปด้วยว่า “เรื่องน้ำหอมตรวจสอบได้ว่ายังไงบ้าง?”

“ผู้จัดการเหยาหาอะไรบางอย่างเจอจริงๆด้วยค่ะ” ผู้จัดการขับรถไปยังบริษัทพร้อมกับเอ่ยตอบถังซินว่า “น้ำหอมรุ่นนั้นที่บริษัทไป๋ลู่ออกวางจำหน่ายเมื่อเดือนก่อน ไม่ใช่ผู้ผลิตน้ำหอมของบริษัทพวกเขาที่เป็นผู้ผลิตออกมา”

ได้ยินดังนั้น ถังซินตื่นตัวขึ้นมาในทันที “งั้นผู้ผลิตน้ำหอมนั่นซื้อมาจากที่อื่นงั้นหรอ?”

“...ไม่ใช่ค่ะ”

“ไม่ใช่?” ถังซินชะงักงันไปชั่วขณะ “ไม่ใช่ผู้ผลิตน้ำหอมของพวกเขาเป็นคนผลิต ทั้งยังไม่ใช่ซื้อมาจากคนอื่นอีก งั้นเขาผลิตน้ำหอมรุ่นนั้นออกมาได้ยังไงกันล่ะ?”

ผู้ช่วยนำเรื่องที่เหยาซูตรวจสอบ เล่าให้กับถังซินฟังทั้งหมด

ที่แท้เหยาซูติดต่อไปที่พนักงานของบริษัทเหอซ่งที่แซ่เหอคนนั้น บอกว่าเธอนำน้ำหอมไปให้บริษัทคู่แข่งใช้โดยพลการ ฝ่าฝืนข้อตกลงการรักษาความลับของบริษัท กลับยังบอกว่าไม่ไล่เธอออก ให้โอกาสเธออีกครั้งหนึ่ง

เพื่อที่จะไม่หลงเหลือรอยด่างบนประวัติการทำงาน พนักงานแซ่เหอคนนั้นก็เลยไปขอความช่วยเหลือจากพี่สาวที่ทำงานอยู่บริษัทไป๋ลู่ พี่สาวของเธอทำงานอยู่ฝ่ายผลิตพอดี ตีสนิทกับผู้ผลิตน้ำหอมคนนั้น ไม่ช้าก็ได้เป็นเพื่อนกัน

อาศัยข่าวของหลายวันมานี้ ทำให้ยอดขายของผลิตภัณฑ์รุ่นนั้นของบริษัทไป๋ลู่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ชื่อเสียงของผู้ผลิตน้ำหอมก็เพิ่มมากขึ้นไปด้วยเช่นเดียวกัน ก็เลยตัวลอย เมื่อวานซืนในขณะที่บริษัทจัดงานเลี้ยงนั้น เขาดื่มไปเยอะมาก จึงถูกพี่สาวของพนักงานแซ่เหอหลอกถาม

ผู้ผลิตน้ำหอมคนนั้นบอกว่าเดือนก่อนเขาได้รับพัสดุชิ้นหนึ่ง ด้านในเป็นเทสเตอร์น้ำหอมขวดนึง และก็ไม่รู้ว่าใครคือผู้ส่งมา เขารู้สึกว่ากลิ่นหอมนั้นมีลักษณะพิเศษเฉพาะตัวเป็นอย่างมาก บวกกับด้านบนเร่งยิกๆลงมา ก็เลยนำน้ำหอมรุ่นนี้กลับคืนสู่ส่วนประกอบเดิมใหม่อีกครั้ง

หลังจากที่ผลิตภัณฑ์ออกวางจำหน่ายไปแล้ว ผู้ผลิตน้ำหอมยังตัวสั่นงันงก กลัวใครทำหลุมพรางเอาไว้ สุดท้ายก็ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น

ยอดขายของน้ำหอมรุ่นนี้ธรรมดามาก แต่ผู้ผลิตน้ำหอมก็สบายไปช่วงระยะเวลาหนึ่ง

หลังจากท่ีเล่าเรื่องจบ ผู้ช่วยก็บอกกับถังซินอีกว่า “ผู้จัดการเหยาแอบตรวจสอบบันทึกรับพัสดุของผู้ผลิตน้ำหอมคนนั้น ตรวจเจอว่าที่เขาได้รับในวันนั้นส่งมาจากหมู่บ้านเก่าแห่งนึงในเมืองหนานเฉิง”

“ผู้จัดการเหยาหาไปจนถึงหมู่บ้านเก่านั่น พบว่าบ้านหลังนั้นไม่ได้มีคนอยู่เลยด้วยซ้ำ โทรศัพท์ก็เป็นเบอร์ว่าง หลังจากนั้นผู้จัดการเหยาก็ไปที่บริษัทส่งพัสดุอีก ถามกับเจ้าหน้าที่ส่งสินค้า”

ถังซินเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “ผ่านไปนานขนาดนั้น เขาได้รับพัสดุมากมายขนาดนั้นทุกวัน รู้ว่าใครเป็นคนส่งหรอ?”

“เขารู้จริงๆค่ะ” ผู้ช่วยเอ่ย “พนักงานส่งพัสดุบอกว่าเหตุผลที่เขาจำได้นั้น เพราะในตอนที่เขาไปรับเอาพัสดุ สามีภรรยาคู่นั้นกำลังทะเลาะกัน ผู้หญิงยังตบหน้าผู้ชายฉากนึง”

“พนักงานส่งพัสดุบอกว่าผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนจะอ่อนแอมาก อย่างกับป่วยเป็นโรคร้ายแรงยังไงอย่างงั้น ผู้หญิงอยากส่งพัสดุ ผู้ชายขัดขวางอยู่ตลอดเวลา ในตอนที่พนักงานส่งพัสดุรับเอาพัสดุแล้วเดินจากไปนั้น ผู้หญิงยังกำลังด่าผู้ชายอยู่เลยค่ะ”

ผู้ช่วยคิดอะไรขึ้นมาได้ ล้วงเอารูปภาพสองสามรูปออกมาจากลิ้นชักแล้วยื่นส่งให้ถังซิน “ผู้จัดการเหยาไปดูกล้องวงจรปิดของสถานที่ที่พนักงานไปรับเอาพัสดุ ล้างรูปพวกเขาออกมา คุณลองดูว่ารู้จักหรือเปล่า”

ถังซินรับเอารูปภาพมา

เพราะเป็นรูปที่กล้องวงจรปิดถ่ายออกมา ดังนั้นคนและสถานที่ที่อยู่ในรูปภาพจึงเบลอเป็นอย่างมาก

แต่เพียงแค่มองดูผู้หญิงที่อยู่บนรูปภาพเบลอๆแวบเดียว ถังซินก็ดูออกว่าเป็นหลัวจื่อเว่ยในทันที มองดูผู้ชายที่อยู่ที่ด้านข้างอีก ก็คือสามีของหลัวจื่อเว่ย

ถังซินเข้าใจทั้งหมดภายในชั่วพริบตา ยิ้มบางๆออกมาอย่างเยือกเย็น “หลังจากที่เกิดเรื่อง ฉันยังโทษผู้บริหารระดับสูงของบริษัทอยู่เลย เดาว่าผู้ผลิตน้ำหอมคนนั้นกินเงินจากทั้งสองด้าน คิดไม่ถึงว่าปัญหาจะเป็นฉันที่ทำออกมาเอง”

ก่อนหน้านี้เธอเคยพูดเรื่องผลิตภัณฑ์ใหม่รุ่นนี้กับหลัวจื่อเว่ย มอบเทสเตอร์น้ำหอมให้กับเธอ

หลังจากที่หลัวจื่อเว่ยเจ็บปวดจากการสูญเสียลูกไปนั้น ก็เลยคิดที่จะแก้แค้นตนเอง จึงได้นำเทสเตอร์น้ำหอมส่งให้กับผู้ผลิตน้ำหอมของไป๋ลู่ ให้ไป๋ลู่ออกวางจำหน่ายน้ำหอมรุ่นนี้ล่วงหน้าไปก่อน

รอถ้าหากเหอซ่งแถลงข่าวผลิตภัณฑ์ใหม่ออกไปอีก กลิ่นน้ำหอมของทั้งสองรุ่นเหมือนกัน บริษัทไป๋ลู่ออกวางจำหน่ายไปก่อน เหอซ่งก็จะกลายเป็นผู้ลักขโมยที่ขโมยผลิตภัณฑ์ของสายอาชีพเดียวกัน

ตัวเธอเองกับบริษัทก็จะชื่อเสียงป่นปี้

เขาค้นพบอะไรบางอย่าง รีบบอกกับถังซินในทันที “ประธานถัง ผลิตภัณฑ์รุ่นนี้ของบริษัทไป๋ลู่ดมดูเหมือนกลิ่นของผลิตภัณฑ์ใหม่ของเรา แต่เบสโน๊ตกลิ่นสุดท้ายมีความแตกต่าง”

“ใช่ค่ะ ก่อนหน้านี้ฉันก็ค้นพบเช่นเดียวกัน” ถังซินกล่าว

ในตอนนั้นหลังจากที่เธอดมน้ำหอมรุ่นนี้ของบริษัทไป๋ลู่แล้ว ก็รู้สึกว่าเหมือนกับกลิ่นผลิตภัณฑ์ใหม่ของบริษัท แต่ก็ยังมีตรงไหนที่ไม่เหมือนกัน “ที่แท้คือปัญหาของเบสโน๊ตสินะคะ”

ผู้ผลิตน้ำหอมพยักหน้าเล็กน้อย “น้ำหอมแบ่งเป็นท๊อปโน๊ตกลิ่นแรก มิดเดิลโน๊ตกลิ่นกลาง เบสโน๊ตกลิ่นสุดท้าย กลิ่นสุดท้ายสำคัญมากเป็นพิเศษสำหรับน้ำหอม เบสโน๊ตกลิ่นนี้ในน้ำหอมของเราค่อนข้างมีลักษณะพิเศษจำเพาะ มีเพียงแค่ประเทศฟินแลนด์ทางนั้นที่มี ยังแพงมากอีกด้วย”

“ผู้ผลิตน้ำหอมของบริษัทไป๋ลู่คงจะดมไม่ออก หรือว่าเขาดมออก นำส่วนประกอบของน้ำหอมกลับคืนสู่สภาพเดิม แต่รู้สึกว่าวัตถุดิบนี้แพงมาก จึงใช้อย่างอื่นแทน”

“ไม่ว่าจะยังไง คราวนี้เรื่องก็สามารถแก้ไขได้แล้ว” ถังซินถอนหายใจอย่างโล่งอก

เพราะว่าบริษัทไป๋ลู่เป็นผู้ลงมือก่อน สร้างกระแสในโลกออนไลน์ บอกว่าเหอซ่งลักลอบใช้ผลิตภัณฑ์ของพวกเขา ช่วงระยะเวลานี้เหอซ่งได้รับความเสียหายลงไปก็ไม่น้อย แม้แต่ราคาหุ้นก็ยังได้รับผลกระทบ

หากเธอยังไม่แก้ไขปัญหาอีกล่ะก็ ไม่แน่สำนักงานใหญ่คงจะไล่เธอออกไปก่อน

ถังซินให้ผู้ผลิตน้ำหอมออกไปก่อน เรียกผู้ช่วยเข้ามา ให้เธอติดต่อไปยังผู้รับผิดชอบและผู้ผลิตน้ำหอมของบริษัทไป๋ลู่ จากนั้นค่อยบอกกับผู้สื่อข่าวว่า พวกเขาจะเปิดงานแถลงข่าว

ถังซินสั่งอะไรมาทานเล็กน้อย อาศัยเวลาที่รอ ใช้เครื่องอัลตร้าซาวด์ตรวจวัดการเต้นของหัวใจของลูกๆ

หลายวันนี้ถูกคุมตัวที่สถานีตำรวจ เธอกินไม่ได้นอนไม่หลับ ช่วงสองสามวันให้หลังลูกๆเคลื่อนไหวน้อยลงไปมาก เธอกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา

ตอนนี้คือช่วงเวลาสำคัญ ทุกสายตาต่างก็จับจ้องมาที่เธอ เธอก็เลยไม่มีหนทางปลีกตัวไปตรวจที่โรงพยาบาล

พอพบว่าอัตราการเต้นของหัวใจของเด็กๆปกติเป็นอย่างมากนั้น ถังซินถึงได้วางใจลง

ผ่านไปครู่หนึ่ง ผู้ช่วยก็ถืออาหารหลายชุดมากเดินเข้ามาในห้องทำงาน ยังบอกกับถังซินว่า “ประธานถัง คุณเสิ่นแห่งบริษัทมีเดียซินลี่โทรศัพท์มาหาดิฉันแล้วค่ะ บอกว่าหลังจากที่เธอทราบข่าว ก็อยากจะรีบกลับมาเป็นพยานให้กับคุณ”

“สุดท้ายในตอนที่เช็คอินนั้น คนที่สนามบินบอกว่าวีซ่าของคุณเสิ่นมีปัญหา สอบปากคำเธออยู่หลายวัน ยึดโทรศัพท์มือถือของเธอเอาไว้ วันนี้เพิ่งจะคืนให้กับเธอ เธอได้รับโทรศัพท์คืนแล้วก็รีบโทรมาบอกดิฉันเรื่องนี้”